და წარემართა და წარვიდა იაკობ ქუეყანად აღმოსავალად ლაბანისა ასურისა, ძისა ბათუელისა, ძმისა რებეკაჲსა, დედისა იაკობისა და ესავისა.
და მიჰხედა, იხილა ჯურღმული ველსა ზედა. და იყვნეს მუნ სამწყსონი ცხოვართანი და განისუენებდეს მუნ, რამეთუ მის ჯურღმულისაგან ასჳან სამწყსოსა. და ქვაჲ ედვა დიდი პირსა ზედა მის ჯურღმულისასა.
და შეკრბის მუნ ყოველი სამწყსოჲ და მწყემსნი და გარდააგორვიან ლოდი იგი პირისაგან მის ჯურღმულისა და ასჳან საცხოვართა და კუალად დასდვიან ლოდი იგი პირსა მის ჯურღმულისასა ადგილსავე თჳსსა.
ჰრქუა მათ იაკობ: ძმანო, ვინანი ხართ თქუენ? ხოლო მათ ჰრქუეს: Page of ms. O: 28r ქარანით ვართ ჩუენ.
ჰრქუა მათ იაკობ: იცითა ლაბან, ძჱ ნაქორისი? და მათ ჰრქუეს: ვიცით.
მან ჰრქუა მათ: ცოცხლებით არსა? და მათ ჰრქუეს: ცოცხლებით არს. და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, აჰა რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა თჳსისათა.
და თქუა იაკობ: დღჱ დგას-ღა ფრიად და არღა არს შეკრებაჲ სამწყსოთაჲ; ასუთ ცხოვართა და წარვედით და აძოვებდით მათ.
ხოლო მათ ჰრქუეს: ვერ შემძლებელ ვართ ვიდრე შეკრებადმდე ყოველთა მწყემსთა, და გარდააგორვონ ლოდი ესე პირისაგან ჯურღმულისა და მაშინ ვასუათ.
ვიდრე იგი ამას ეტყოდა-ღა მათ, აჰა-ესერა რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა თჳსისათა, რამეთუ იგი აძოებნ ცხოვართა მამისა თჳსისათა.
და იყო, ვითარცა იხილა იაკობ რაქელ, ასული ლაბანისი, დედის ძმისა თჳსისაჲ, მოუჴდა იაკობ და გარდააგორვა ლოდი იგი პირისა მისგან ჯურღმულისა და ასუა ცხოვართა მათ ლაბანისთა, დედის ძმისა თჳსისათა.
და ამბორს-უყო იაკობ რაქელს და ღადად-ყო ჴმითა დიდითა იაკობ და ტიროდა.
და უთხრა რაქელს, რამეთუ ძჱ არს რებეკაჲსი. და შერბიოდა რაქელ და უთხრა მამასა თჳსსა მს/გავსად Page of ms. O: 28v სიტყუათა მათ.
და იყო, ვითარცა ესმა ლაბანს სახელი იაკობისი, დის წულისა თჳსისაჲ, გარბიოდა შემთხუევად მისა და მოეხჳა და ამბორს-უყო მას. და შეიყვანა იგი სახიდ თჳსა და უთხრნა იაკობ ლაბანს ყოველნივე სიტყუანი ესე.
და ჰრქუა მას ლაბან: ძუალთა ჩემთაგანი და ჴორცთა ჩემთაგანი ხარ შენ. და იყო მის თანა დღეთა და თუეთა მრავალთა.
და ჰრქუა ლაბან იაკობს: რამეთუ ძმაჲ ჩემი ხარი შენ და არა მმონო მეტად. მითხარ, რაჲ არს სასყიდელი შენი?
ხოლო ლაბანს ესხნეს ორ ასულ. სახელი უხუცესისაჲ მის ლია და უმრწემესისაჲ რაქელ.
და თუალნი ლიაჲსნი უძლურ იყვნეს, ხოლო რაქელ იყო კეთილ ხილვითა და შუენიერ პირითა.
უყუარდა იაკობს რაქელ და ჰრქუა: გმონებდე შჳდ წელ რაქელისთჳს, ასულისა შენისა უმრწემჱსისა.
ჰრქუა მას ლაბან: უმჯობჱს არს ჩემდა მიცემად იგი შენდა, ვიდრე მიცემად იგი სხუასა ქმარსა. იყოფოდე ჩემ თანა.
და ჰმონებდა იაკობ რაქელისთჳს შჳდ წელ. და იყვნეს წინაშე მისსა ვითარცა მცირედნი დღენი სიყუარულისა მისისათჳს.
ჰრქუა იაკობ ლაბანს: მომეც მე ცოლი ჩემი, Page of ms. O: 29r რამეთუ აღესრულნეს დღენი ჩემნი დროჲსანი, რაჲთა შევიდე მისა.
შეკრიბნა ლაბან ყოველნი კაცნი მის ადგილისანი და ყო ქორწილი.
და იყო მწუხრი. და მოიყვანა ლაბან ლია, ასული თჳსი, და შეიყვანა იაკობისა. და შევიდა იაკობ.
და მისცა ლიას, ასულსა თჳსსა. ზელფა, მჴევალი თჳსი მისა მჴევლად.
და იყო განთიადი, და აჰა-ესერა იყო იგი ლია! ჰრქუა იაკობ ლაბანს: რაჲსათჳს ჰყავ ესე? ანუ არა რაქელისთჳს გმონებდ? და რაჲსათჳს შეურაცხ-მყავ მე?
და ჰრქუა ლაბან: არა არს ჩუენსა ადგილსა ეგრჱთ -- მიცემად უმრწემჱსი უწინარჱს უხუცესისა.
აღასრულენ შჳდნი-ღა წელნი სხუანი ამისნი და მიგცე შენ ესეცა საქმისა მისთჳს, რომელსა იქმოდი ჩემ თანა მერმე შჳდ წელ სხუა-ღა.
და ყო იაკობ ეგრჱთ და დაასრულნა შჳდნი წელნი სხუანი. და მისცა მას ლაბან ასული თჳსი რაქელ ცოლად.
და მისცა რაქელს, ასულსა თჳსსა, ბალა, მჴევალი თჳსი, მას მჴევლად.
და შევიდა რაქელისა და შეიყუარა რაქელ უფროჲს ლიაჲსსა და ჰმონებდა მას შჳდ წელ-ღა სხუა.
და იხილა უფალმან, რამეთუ სძულს ლია, და განუღო საშოჲ მისი, ხოლო რაქელ იყო ბერწ.
Page of ms. O: 29v მიუდგა ლია და უშვა იაკობს ძჱ. და უწოდა სახელი მისი რუბენ და თქუა: რამეთუ უფალმან იხილა სიმდაბლჱ ჩემი და მომცა მე შვილი. აწ შემიყუაროს მე ქმარმან ჩემმან.
და მერმე მიუდგა და შვა ძჱ მეორჱ და თქუა, რამეთუ: უფალმან ისმინა, ვითარმედ ვსძულ მე, და მომცა მე ესეცა. და უწოდა სახელი მისი სჳმეონ.
და მერმე მიუდგა და შვა ძჱ და თქუა: ამიერითგან ჩემდა მომართ იყოს ქმარი ჩემი, რამეთუ უშვენ მას სამ ძე. ამისთჳს უწოდა სახელი მისი ლევი.
და მიუდგა მერმე და შვა ძჱ და თქუა: აწ მერმეცა აღ-ვე-უვარებ უფალსა. ამისთჳს უწოდა სახელი მისი იუდა. და დადგა შობასა.
