ყოველთათჳს ჟამი არს და ჟამი არს ყოვლისა საქმისაჲ ცასა ქუეშე.
ჟამი არს შობისაჲ და ჟამი არს სიკუდილისაჲ, ჟამი არს დანერგვისაჲ და ჟამი აღმოფხურად დანერგულისაჲ მის;
ჟამი არს მოკლვისაჲ და ჟამი განკურნებისაჲ, ჟამი არს დარღუევისაჲ და ჟამი აღშენებისაჲ.
*ჟამი ტირილისაჲ და ჟამი სიცილისაჲ, ჟამი ტყებისაჲ და ჟამი როკვისაჲ.
ჟამი არს დადებად ქვაჲ და ჟამი შეკრებად ქვისა, ჟამი არს გარემოპყრობისაჲდა ჟამი განშორებად გარემოცვულისა მისგან.
ჟამი არს ძიებისაჲ და ჟამი წარწყმედისაჲ, ჟამი არს დამარხვისაჲ და ჟამი განგდებისაჲ;
ჟამი არს განპებისაჲ და ჟამი შეკერვისაჲ, ჟამი არს დუმილისაჲ და ჟამი სიტყჳსაჲ;
ჟამი არს სიყუარულისაჲ და ჟამი სიძულილისაჲ, ჟამი არს ბრძოლისაჲ და ჟამი მშჳდობისაჲ.
რაჲმე უმეტეს არს მოქმედისაჲ მის, რომელსა შურების?
ვიხილე ყოვლითურთ მიმოტაცებით, რომელი მოსცა ღმერთმან ძეთა კაცთასა, რაჲთა მიმოიტაცნეს მას შინა.
ყოველივე ქმნა კეთილი ჟამსა თჳსსა ყოველსა თანა საუკუნესა მისცა გულსა მათსა, რაჲთა არა პოოს კაცმან ქმნული ღმრთისაჲ, რომელი ქმნა ღმერთმან დასაბამითგან ვიდრე აღსასრულადმდე.
გულისხმა-ვყავ მე, რამეთუ არა არს კეთილთა მათ შინა, გარნა რომელი იხაროს და ყოს კეთილი ცხორებასა თჳსსა.
და ყოველმან კაცმან, რომელმან ჭამოს და სუას და იხილოს კეთილი ყოველსა შინა შრომასა მისსა, ესე მოცემული ღმრთისაჲ.
ვცან მე ყოველი, რაოდენი ქმნა ღმერთმან, უკუნისამდე ეგოს მას ზედა, არა არს შეძინება და მისგან არა არს გამოჴუება, და ღმერთმან შექმნა, რაჲთა ეშინოდის პირისაგან მისისა.
ყოფილი იგი მიერითგანვე არს და, რაოდენი იყო, ყოფად არს, ქმნულ ხოლო არს, და ღმერთმან მოიძიოს დევნული იგი.
და მერმე კუალად ვიხილე მზესა ამას ქუეშე ადგილი საშჯელისაჲ და მუნ იყო უღმრთოჲ და ადგილი მართლისაჲ, და მუნ იყო მოღმრთჱ.
და ვთქუ მე გულსა ჩემსა: "მართლისა თანა და უღმრთოჲსა საჯოსმეა ღმერთმან? რამეთუ ჟამი არს ყოვლისა საქმისაჲ და ყოველთა ზედა ქმნულთა".
მუნ ვთქუ მე გულსა ჩემსა სიტყჳსათჳს ძეთა კაცთაჲსა: "ვითარმედ განიკითხნეს იგინი ღმერთმან და აჩუენოს, რამეთუ იგინი პირუტყუნი არიან.
და რამეთუ მათცა შემთხუევაჲ ძეთა კაცთაჲვე, ვითარცა შემთხუევაჲ პირუტყჳსაჲ, შემთხუევაჲ ერთ არს მათი, ვითარცა მისი სიკუდილი, ეგრეცა ამისი სიკუდილი და სული მათ ყოველთა შინა. და რაჲთამე ჰმატს კაცი პირუტყუსა? არარაჲთ, რამეთუ ყოველივე ამაო.
და ყოველივე ერთსა ადგილსა მივალს; ყოველივე შეიქმნა მიწისაგან და ყოველივე მიიქცევის მიწადვე.
და ვინ იცის, სული ძეთა კაცთაჲ, უკუეთუ აღვალს იგი ზე, სული პირუტყუთაჲ, უკუეთუ შთავალს იგი ქუეყანად.
და ვიხილე, რამეთუ არა არს კეთილ, გარნა რომელი იხაროს კაცმან ყოველთა შინა ქმნულთა მისთა, რამეთუ იგი არს ნაწილი მისი. და ანუ ვინმე მოიყვანოს იგი ხილვად, რაჲ-იგი იყოს მისსა შემდგომად?
