ვაჲ მე, რამეთუ ვიქმენ მე ვითარცა იგი რომელი შეჰკრებნ წუელსა ლეწვასა, და ვითარცა კუფხალსა სდულებასა შინა, ოდეს იგი არა არნ ტევანი ჭამად, პირველი ნაყოფი. ვაჲ მე სულო.
რამეთუ წარწყმდა მოშიში ქუეყანით, და რომელმანმცა წარიმართა კაცთა შორის, არა იპოების; ყოველნი სისხლად მიიშჯიან, კაცად-კაცადი მოყუასსა აჭირვებს.
და ბოროტისა მიმართ განჰმზადებენ ჴელთა მათთა; მთავარი იგი მიიღებს, და მსაჯული იგი სიტყუათა მშჳდობისათა იტყოდა, რომელი ნება სულისა მისისა არს, და გამოუღო სიმდიდრჱ Page of ms. J: A10r მათი.
ვითარცა იგი მღილმან შეჭამის, და/ ვიდოდის განწესებულად დღესა მსტურობისასა, ვაჲ ვაჲ; შურის-გებანი შენნი მოიწევიან; აწ იყვნენ ტირილნი მათნი.
ნუ ჰრწმუნებთ მეგობართა, ნუცა ესავთ მთავართა. თანა-მწოლისაგან შენისა ეკრძალე თხრობად რაჲ მე მას.
რამეთუ ძჱ შეურაცხ-ჰყოფს მამასა, და ასული აღდგეს დედასა თჳსსა ზედა, სძალი დედამთილსა ზედა, და მტერ იყვნენ კაცისა კაცნი სახლისა მისისანი,
ხოლო მე უფალსა ვხედვიდე, და დაუთმო ღმერთსა მაცხოვარსა ჩემსა, და შეისმინოს ჩემი ღმერთმან ჩემმან.
ნუ მოგცხრებინ ჩემი, მტერო ჩემო, რამეთუ დავეცი; და აღვდგე მე, დაღათუ ვიდოდი ბნელსა, უფალი არს ნათელ ჩემდა.
რისხვასა უფლისასა დაუთმო, რამეთუ შევსცოდე მას ვიდრე განამართლოს საშჯელი ჩემი, ყოს სამართალი ჩემი, და გამომიყვანოს მე ნათლად, და იხილოს სიმართლჱ ჩემი.
და მიხილოს მე მტერმან ჩემმან, და დაფაროს იგი სირცხჳლმან, რომელი მეტყოდა მე; სადა არს უფალი ღმერთი შენი, თუალთა ჩემთა იხილონ იგი. აწ იყოს იგი დასათრგუნველ, ვითარცა თიჴაჲ გზათა ზედა.
დღისი აღჴოცით ალიზისა-ებრ აღგჴოცოს შენ მას დღესა შინა, და განიშოროს შჯული შენი დღემან მან.
და ქალაქნი შენნი მიიწინენ შეყენებად და განსაყოფელად ასურასტანელთა, და ქალაქნი შენნი მოზღუდვილნი აღსაჭრელად ტჳროსითგან ვიდრე მდინარედმდე და ზღჳთგან ვიდრე ზღუადმდე, და მთითგან ვიდრე მთადმდე.
და იყოს ქუეყანაჲ განსარყუნელად დამკჳდრებულითურთ Page of ms. J: A10v მისით ნაყოფთათჳს/ საქმეთა მათთასა.
მწყსიდ ერსა შენსა კუერთხითა შენითა ცხოვართა სამკჳდრებელისა შენასათა დამკჳდრებულთა თჳსაგან, მაღნარსა შინა შორის კარმელსა, ძოვდენ ბასაანელთასა და გალაადელთასა დღეთა მათ-ებრ საუკუნათა.
დღეთა მათ-ებრ გამოსლვისა შენისათა ეგჳპტით, უჩუენო მათ საკჳრველი.
იხილონ წარმართთა, და ჰრცხუენადის ყოვლისაგან ძალისა მათისა, და დაიდვან ჴელი პირსა მათსა; ყურნი მათნი დაუყრუდენ.
ლოშდენ მიწასა ვითარცა გუელნი, და ძურებოდიან ქუეყანასა, შეძრწუნდენ შეყენებასა მას მათსა, უფლისა ღმრთისა ჩუენისა მიმართ განკჳრდენ, და ეშინოდის შენგან.
ვინ არს ღმერთ ვითარ ეგე შენ; ა<ღ>ჰჴოც უშჯულოებათა, და თანა-წარხუალ სიცრუვეთა ნეშტთა მათ სამკჳდრებელისა მისისათა, და არა დაიმარხა საწამებელად რისხვაჲ მისი, რამეთუ ჯერის-მჩინაბელი წყალობისაჲ არს.
მოიქცეს და შემიწყალნას ჩუენ, და დაფარნეს ცოდვანი ჩუენნი, და შთაცჳვენ სიღრმესა ზღჳსასა ყოველნი ცოდვანი ჩუენნი.
მოსცეს ჭეშმარიტებაჲ იაკობსა, და წყალობაჲ აბრაჰამსა, რამეთუ ეფუცა მამათა ჩუენთა დღეთა მათ-ებრ პირველთა.: .: .:
