ჵ ქალაქო მოსისხლეო, ყოვლად მტყუვარო, სიცრუვითა სავსეო, არა Page of ms. J: A12v შეეხოს ჴელი ნადირსა.
ჴმაჲ ტანჯვათაჲ,/ და ჴმაჲ ძრვისაჲ ეტლის-თუალთაჲ, და ცხენებისა დევნაჲ, და ეტლებისა ბგერაჲ.
და მჴედრებისა აღმჴედრებაჲ, და ბრკიალებაჲ მახჳლისაჲ, და ელვაჲ საჭურველთაჲ, და სიმრავლისა წყლულთაჲ, და სიმძიმისა დაცემულთაჲ, და არა არს რიცხჳ წყლულებისა მისისაჲ, და მოუძლურდენ ჴორცებითა მათითა, სიმრავლითა სიძვისაჲთა.
მეძავი კეთილი და მოხარული, წინამძღუარი მეწამლეთაჲ რომელი განჰფრდინ ნათესავთა სიძვისა მისისაჲთა, და ტომებსა გრძნეულთა მისთაჲთა.
აჰა ესერა მე შენ ზედა, იტყჳს უფალი ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი, და გამოვაცხადო უკუანაწარი შენი წინაშე პირსა შენსა, და უჩუენო თესლებსა სარცხჳნელი შენა, და მეფეთა გინებულებაჲ შენი.
და მოვაწიო შენ ზედა საძაგებულებაჲ არა-წმიდებათა შენთა-ებრ, და დაგდვა შენ განსაოტებელად.
და იყოს ყოველმან, რომელმან გიხილოს შენ, გარდამოვიდეს შენგან, და თქუას; საგლახობელ ნინევი, ვინ მე სულთ-ითქუნეს მისთჳს, ვინაჲ უძიო მათ ნუგეშინის-ცემაჲ მას.
აღითუალენინ ნაწილი მქჳშისაჲ, რომელ დამკჳდრებულ ხარ მდინარეთა, წყალნი გარემო მისა, რომლისა დასაბამ ზღუაჲ, და წყალნი ზღუდე მისა.
ეთიოპიაჲ და ეგჳპტჱ ძალ მისა, და არა არს დასასრულ სივლტოლისა მისისა, და ლიბჳელნი იყვნეს შემწედ Page of ms. J: A13r მისა.
და იგი მწირობად წარვიდეს ტყუედ, და ჩჩჳლნი მათნი ქუჱ/ დაეხეთქნენ დასაბამსა გზათა მისთასა, და ყოველსა ზედა დიდებულსა მისსა განიგდონ წილი, და ყოველნი დიდებულნი მათნი შეიკრნენ ჴელ-ბორკილითა.
და შენ დაითრო, და იყო უგულებელ, და შენ ეძიებდე თავისა შენისა დგომასა მტერთაგან,
ყოველთა ძნელოვანთა შენთა ლეღჳსა <მ>სტოვარ ჰქონდენ, უკუეთუ შეიძრნენ, შთაცჳვენ პირსა მჭამელისასა.
აჰა ესერა ერი შენი ვითარცა დედანი შენ შორის, მტერთა შენთა განღებით განეხუნენ ბჭენი ქუეყანისა მის შენისანი, და შეჭამნეს ცეცხლმან მოქლონნი შენნი.
წყალი გარემოიდინე თავისა შენისა, დაიპყრენ ყოველნი ძნელოვანნი შენნი, შევედ თიჴასა და თანა-დაეთრგუნე ბზესა, და ეპყარ უფროჲს ალიზისა.
მუნ შეგჭამოს შენ ცეცხლმან, მოგსრას შენ მახჳლმან, და შეგჭამოს შენ ვითარცა მკალმან, და დაჰმძიმდე ვითარცა ბუზჳ.
განიმრავლე სავაჭროჲ შენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი. ბუზჳ გამოჴდა და განფრინდა.
განვიდეს ვითარცა ბოცომკალნი ნადნი შენნი, ვითარცა მკალი, რომელი აღვიდის ყორესა დღესა ნეფხვისასა. მზჱ აღმოჴდა და იგინი განფრინდეს და ვერ საცნაურ იქმნა ადგილი მისი, ვაჲ მათა.
რამეთუ დაჰრულა მწყემსთა შენთა; მეფემან ასურასტანისამან დააძინა ძლიერთა შენთა; აღიძრა ერი შენი მთად კერძო, და არა არს ვინმცა გელოდა.
და არა არს კურნება შემუსრვილებისა შენისა, განსივნა წყლულებაჲ შენი, ყოველთა რომელთა Page of ms. J: A13v ესმეს ჰამბავი შენი დაიტყუელნენ ჴელნი შენ ზედა/ ამისთჳს, რამეთუ ვის ზედა <არა> მიიწია უკეთურებაჲ შენი მარადის.:.:
