და მრქუა მე უფალმან: აღმოიღე თავისა შენისა ქარტაჲ გრაგნილი ახალი დიდი, და დაწერე მას საწერელითა კაცისაჲთა, რაჲთა მალე წარმოღებაჲ ყოს ნატყუენავისაჲ, რამეთუ მოწევნულ არს.
და მოწამჱ მიყვენ მე სარწმუნონი კაცნი, ჰურია მღდელი და ზაქარია ძჱ ბარუქისი.
და მოუჴდა წინაწარმეტყუელსა მას ქალწულსა, და მუცლად-იღო, და შვა ძჱ. და მრქუა მე უფალმან: უწოდე სახელი მისი. ადრე წარმოტყუენე მსწრაფლ წარმოიღე.
რამეთუ ვიდრე ცნობადმდე ყრმისა მის ხადად სახელისა მამისა გინა დედისა. განძლიერდეს და წარმოიღოს ძალი დამასკესაჲ და ნატყუენავი სამარიაჲსაჲ წინაშე მეფეთა ასურასტანისათა.
და შესძინა უფალმან სიტყუად ჩემდა მერმე, და თქუა: Page of ms. J: A42r
ამისთჳს რამეთუ არა/ ჰნებავს ერსა ამას წყალი იგი სილოამისაჲ, რომელი ვალს მშჳდობით. არამედ გნებავს რაასინ და ძჱ რომელისი მეფედ თქუენ ზედა:
ამისთჳს აჰა ესერა აღმოიყვანოს უფალმან თქუენ ზედა წყალი იგი მდინარისაჲ, ძლიერი და ფრიადი, მეფჱ [!] იგი ასურასტანისაჲ და ყოველი დიდებაჲ მისი. და აღმოვიდეს ყოველსა ჴევნებასა მაგას თქუენსა, და იმოთხვიდეს ყოველთა ზედა ზღუდეთა თქუენთა.
და აღიღოს ჰურიასტანით კაცი რომელი შემძლებელ იყოს აღპყრობად თავისა, გინა შემძლებელი აღსრულებად რაჲსა მე: და იყოს ბანაკი მისი ესრე, ვითარცა აღავსოს სივრცე სოფლისა შენისაჲ. ჩუენ თანა ღმერთი.
ცანთ წარმართთა და იძლიენით, ისმინეთ დასასრულადმდე ქუეყანისა. და განძლიერებულნი ეგე იძლიენით. უკუეთუ კუალად განსძლიერდეთ, მერმეცა იძლიენითვე.
და რომელი ზრახოთ ზრახვაჲ, გან-ვე-აქარვოს უფალმან: და სიტყუასა რომელსა იტყოდით, არა დაადგრეს თქუენ თანა, რამეთუ ჩუენ თანა ღმერთი არს.
ამას იტყჳს უფალი ჴელითა ძლიერითა ურჩთა მათთჳს, და სლვითა გზისა ერისა ამის და იტყჳან.
ნუ იტყჳთ ფიცხელსა, რამეთუ ყოველი რომელი თქუას ერმან ამან ფიცხელ არს, შიშისა მათისათჳს არა გეშინოდის, არცა შესძრწუნდეთ მათგან.
უფალი თავადი წმიდა ყავთ, და იგი იყოს შიშ თქუენდა.
და უკუეთუ მისა მოსავ იყო, იყოს შენდა სიწმიდე. და არცა ვითარცა ლოდსა დაბრკოლებისასა შეემთხჳნეთ, და არცა ვითარცა კლდესა საცთურისასა, ხოლო სახლი იაკობისი საფრჴითა და საცთურითა სხენან იჱრუსალემს.
ამისთჳს უძლურ იქმნნენ მრავალნი: დაეცნენ და შეიმუსრნენ, და მიიახლნენ და შეიპყრნენ კაცნი კრძალულებით. Page of ms. J: A42v
მაშინ ცხად იყვნენ/ აღბეჭდულნი იგი შჯულსა არა სწავლად.
და სთქუა, უგებდე ღმერთსა რომელმან გარე-მიაქცია პირი მისი სახლისაგან იაკობისა, და ვიყო მე მოსავ მისი.
აჰა ესერა მე და ყრმანი რომელნი მომცნა მე ღმერთმან. და იყოს სასწაულებად და ნიშებად სახლსა ისრაჱლისასა უფლისა მიერ საბაოთისა, რომელი დამკჳდრებულ არს მთასა სიონსა.
და უკუეთუ გრქუან თქუენ, ეძიებდით მუცლით-მეზღაპრეთა ქუეყანით-მჴმობელთა, რომელნი მუცლით ჴმობენ, არა ერი არს ღმრთისა მიმართ მათისა, რამეთუ გამოეძიებენ ცხოველთათჳს მკუდართა გან:
რამეთუ შჯული შესაწევნელად მოეცა, რაჲთა არა თქუან ვითარცა სიტყუაჲ ესე, რომლისათჳს არა არს ქრთამის ცემა მისთჳს.
და მოიწიოს თქუენ ზედა ფიცხელი სიყმილი, და იყოს გმშიოდის, შესწუხნეთ, და ბოროტსა იტყოდით მთავრისათჳს, და მსოფლელთა, და აღიხილ<ნ>ენ თუალნი ზეცად აღმართ,
და ქუეყანად დაღმართ. და აჰა ესერა უპურებაჲ იწროჲ და ბნელი, ჭირი და იწროებაჲ, და წყუდიადი ვიდრე ვერ ხედვად, და არა წარიწიროს რომელი იწროებასა იყოს ვიდრე ჟამადმდე.
