ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე განვაღჳძო ბაბილონსა ზედა და მკჳდრთა ზედა ქალდეაჲსთა გული აღმმსთობელთაჲ, ნიავქარი შემწუეველი და განმჴრწნელი.
და მოუვლინნე ბაბილონსა მეკიცხეველნი, და ეკიცხევდენ მას, და მოსრან ქუეყანაჲ მისი, რამეთუ ვაჲ იყოს ბაბილონსა გარემოჲს დღესა ურვისა მისისასა.
მის ზედა გარდაიცუნ გარდამცუმელმან მშჳლდი თჳსი, და მის ზედა შეისხნ, რომლისა თანა იყოს საჭურველი; ნუ სწყალობთ ჭაპუკთა მისთა, განრყუენით ყოველი ძალი მისი.
და დაეცნენ წყლულნი ქუეყანასა ქალდეველთასა და გუმერილნი გარეშე.
რამეთუ არა დაქურივდა ისრაჱლი და იუდაჲ ღმრთისა მათისაგან უფლისაგან ყოვლისა-მპყრობელისა, რამეთუ ქუეყანაჲ მათი აღივსო უშჯულოებითა წმიდათაგან ისრაჱლისათა.
ივლტოდეთ ბაბილონისაგან და განირინეთ კაცად-კაცადმან თავი თჳსი, და ნუ შეჰვარდებით უშჯულოებათა მათთა, რამეთუ ჟამი შურის-გებისა Page of ms. J: B41v მისისაჲ არს უფლისა მიერ, მისაგებელსა იგი მიაგებს მას./
სასუმელი ოქროჲსაჲ არს ბაბილონი ჴელთა შინა უფლისათა, მათრობელი ყოვლისა ქუეყანისაჲ, ღჳნისაგან მისისა სუეს წარმართთა, და მისთჳს აღიძრნეს წარმართნი.
და მეყსეულად დაეცა ბაბილონი და შეიმუსრა, ჰგოდებდით მას და სდევით მკურის-კევი წყლულებასა მას მისსა, გან-ხოლო-თუ-ვითარ-იკურნოს.
ვჰკურნებდით ბაბილონსა, და არა განიკურნა, დაუტევეთ იგი და წარვედით კაცად-კაცადი ქუეყანად თჳსა, რამეთუ მიიწია ცად საშჯელი მისი, და აღმაღლდა ცათამდე განკითხვაჲ მისი, და მი-ვარსკულავთამდე აღიწია.
და გამოიღო უფალმან საშჯელი თჳსი, მოვედით და მიუთხრნეთ <სიონსა> საქმენი უფლისა ღმრთისა ჩუენისანი.
და განიმზადენ<ი>თ ისარნი, აღავსენით კაპარჭნი თქუენნი. განაღჳძა უფალმან სული მეფისა მის მართაჲ, რამეთუ ბაბილონსა ზედა რისხვაჲ მისი მოსპოლვად მისა; შურის-ძიებაჲ უფლისაჲ არს, შურის-ძიებაჲ ტაძრისა მისისაჲ.
ბაბილონსა ზედა აღიღეთ ნიში, და<ა>დგინენ<ი>თ მცველნი; აღადგინენ<ი>თ მჴუმილნი, განიმზადეთ საჭურველი, რამეთუ იწყო და ყოს უფალმან რაოდენი თქუა მკჳდრთა ზედა ბაბილოვნისათა.
დამკჳდრებულთა წყალთა ზედა მრავალთა და მრავალთა ზედა საფასეთა მისთა, მოახს აღსასრული შენი ჭეშმარიტად ეზოთა გულისა შენისათა.
რამეთუ ფუცა უფალმან მკლავსა თჳსსა, რამეთუ აღგავსო შენ გუნდითა ვითარცა მკალითა, და იტყოდიან შენ ზედა შესხმით ვითარცა მწნეხარნი საწნეხლისანი.
რომელმან შექმნა ქუეყანაჲ ძალითა თჳსითა, განჰმზადა სოფელი სიბრძნითა თჳსითა, და გულის-ჴმითა თჳსითა გარდაართხა ცაჲ;
ჴმად ქუხილისად დადვა სიმრავლე წყალთაჲ ცასა შინა, და აღმოიყ<ვ>ანნა ღრუბელნი კიდით ქუეყანისაჲთ, და ელვანი წჳმად შექმნნა, <და> გამოიყვანა ნათელი საუნჯეთაგან თჳსთა.
განცოფნა ყოველი კაცი მეცნიერებისაგან თჳსისა, ჰრცხუენა ყოველსა ოქროჲს-მჭედელსა ქანდაკებულთაგან თჳსთა, რამეთუ ნაცილად შებერა; არა არს სულ მათ თანა.
ცუდ არიან Page of ms. J: B42r <ქმნულნი> ბაგის-საყოფელნი; ჟამსა აღხილვისა მათისასა წარწყმდენ./
არა არს ესე-მლევანი ნაწილი იაკობისი, რამეთუ რომელმან დაჰბადა ყოველი; იგი თავადი ნაწილ მისა არს, და ისრაჱლი კუერთხ მკჳდრობისა მისისაჲ, უფალ ძალთა არს სახელი მისი.
შენ განმიბნევ მე ჭურჭერსა ბრძოლისასა, და მე განვაბნინე შენგან ნათესავნი, და მოვსპნე შენგან მეფენი.
და განვაბნინე შენგან ჰუნენი და ზედა-მსხდომელნი მათნი,
და განვაბნიო შენგან ეტლები და მჯ<დ>ომელები მათ ზედა, და განვაბნიო შენგან მამაკაცი და დედაკაცი; და განვაბნიო შენგან მოხუცებული და ჭაბუკი, და განვაბნიო შენგან წული და ქალი.
და განვაბნიო შენგან მწყემსი და სამწყსოჲ მისი, და განვაბნიო შენგან ქუეყანის-<მოქმედნი> და ნაყოფი მისი, და განვაბნინე შენგან მთავარნი და წინამძღუარნი შენნი.
და მივაგო ბაბილონსა და მკჳდრთა ქალდეაჲსათა ყოველნი უკეთურებანი მათნი, რომელ ყვნეს სიონს შინა წინაშე თუალთა თქუენთა, იტყჳს უფალი.
აჰა ესერა მე შენ ზედა, მთაო განრყუნილო, იტყჳს უფალი, განმრყუნელო ყოვლისა ქუეყანისაო, მივყო ჴელი ჩემი შენ ზედა, და გარდამოგაგდო შენ კლდეთაგან, და გყო შენ ვითარცა მთაჲ მომწუარი.
და არა მოიღონ შენგან ქვაჲ საკიდური და ქვაჲ საძირკუველად, რამეთუ განსარყუნელად იყო უკუნისამდე, თქუა უფალმან.
აღიღეთ ნიში ქუეყანასა ზედა; დაჰბერეთ ნესტუსა წარმართთა შორის, წმიდა ყავთ მის ზედა თესლები, ამცენით მისთჳს მეფეთა არარატისათა ჩემ მიერ, და ასქანაზელთა; მოადგთ მას ზედა არდაბაგები; აღივლინენ<ი>თ მის ზედა ჰუნენი ვითარცა სიმრავლჱ მკლისაჲ.
წმიდა ყვენ<ი>თ მის ზედა ნათესავნი, მეფჱ მართაჲ და მთავარნი მისნი და ყოველნი წინამძღუარნი მისნი ყოვლისა ქუეყანისა ჴელმწიფებისა მისისანი.
შეიძრა ქუეყანაჲ და ელმოდა, რამეთუ განიღჳძა ბაბილონსა ზედა ზრახვამან უფლისამან, დადებად ქუეყანაჲ ბაბილონისაჲ განსარყუნელად, რაჲთა არღარა აღეშჱნოს.
მოაკლდეს მბრძოლნი ბაბილოვნისანი ბრძოლად; დასხდენ იგინი მოცეულნი, და ელხუა მძლავრობაჲ მათი, და იქმნნეს Page of ms. J: B42v ვითარცა დედანი; მოიწუნეს საყოფელნი მათნი,/ შეიმუსრნეს მოქლონნი მისნი.
მეოტი შემთხუევად მეოტსა სდევდეს, და მებავთჱ შეემთხუეოდის ღაღადის-მგდებელსა, თხრობად მეფესა ბაბილოვნისასა, ვითარმედ წარწყმდა ქალაქი იგი მისი.
კიდითგან გამოსავალთა მისთაჲთ შეიპყრნეს და სავსებაჲ იგი მათი დაიწუეს ცეცხლითა, და კაცნი მისნი მბრძოლნი გამოჴდენ მისგან.
რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; სახლნი მეფისა ბაბილოვნისანი ვითარცა კალონი მსთუანი დაილეწნენ, მცირედ და და მოიწიოს ლეწვაჲ მისი.
განმყო მე, და შემჭამა მე, და მეწია მე ვითარცა ბნელი მცირჱ, ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვნისამან, დამდვა მე ვითარცა ჭურჭერი ცუდი; შთამთქა მე ვითარცა ვეშაპმან, და აღივსო მუცელი თჳსი საშუებელისაგან ჩემისა.
განმაშოვრნა შრომანი ჩემნი, <და> სიგლახაკენი ჩემნი ბაბილონსა ზედა; თქუას მკჳდრმან სიონისამან, და სისხლი ჩემი მკჳდრთა ზედა ქალდეაჲსთა, თქუა<ს> ისრაჱლმან.
ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე ვსაჯო მჴდომი იგი შენი, და შური მოგაგო შურის-გებისა შენისაჲ, და აღვაოჴრო ზღუდჱ მისი, და განვაჴმნე წყალნი მისნი.
და იყოს ბაბილონი განსარყუნელად და საყოფლად ვეშაპთა, და ბორცუებად და სასტჳნველად, და არღარა აღეშჱნოს.
რაჲთურთით ერთბამად ვითარცა ლომნი აღდგენ ჭაპუკნი მისნი, და ვითარცა ლეკუნი ლომთანი.
განტფობასა შინა მათსა შევასუა სასუმელი მათი, და დავათრვნე იგინი, რაჲთა დასულბენ, და დაიძინონ ძილი საუკუნჱ, და ვერღარა განიღჳძონ უკუნისამდე, იტყჳს უფალი.
და შთავჴადნე იგინი ვითარცა კრავნი კლვად, და ვითარცა ვერძები თიკნებითურთ.
ვითარ წარწყმდა <სისაქ>, და მოინადირა სიქადული ყოვლისა ქუეყანისაჲ, ვითარ იქმნა ბაბილონი განსარყუნელად შორის ყოველთა ნათესავთა.
აღმოჴდა ბაბილონსა ზედა ზღუაჲ ოხრითა ღელვათა მისთაჲთა, <და> დაფარა. Page of ms. O: 305რ
იქმნნეს ქალაქნი მისნი განსარყუნელად ქუეყანაჲ, ურწყულ/ [და უგზო ქუეყანაჲ, რომელსა არა ვინ დაეშჱნას მუნ კაცი, არცა დაადგრეს მუნ ძჱ კაცისაჲ.
და შური ვიძიო ბაალსა ზედა ბაბილონს შინა, და მოუღო რომელი შთანთქა პირისაგან მისისა, და არღარა შეკრბენ მერმჱ ნათესავნი, და ზღუდეცა ბაბილონისაჲ და-ვე-ეცეს.
გამოვედით მისგან, ერო ჩემო, და განირინეთ მისგან კაცად-კაცადმან თავი თჳსი გულის-წყრომისაგან უფლისაჲსა.
ნუ სადა შეძრწუნდენ გულნი თქუენნი, და ნუ გეშინ<ინ> სმენისა მისისაგან, რომელი ი<ს>მის ქუეყანასა მაგას, და შემოვიდეს მას წელსა სმენაჲ იგი, და მის თანა მას წელსა სმენაჲ და უშჯულოებაჲ ქუეყანასა, და ფლობილებაჲ ფლობილებასა ზედა, იგავი იგავსა ზედა.
ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, და ახილვა ვყო ყოველსა ზედა ქანდაკებულსა ბაბილონისასა, და ყოველი ქუეყანაჲ მისი სირცხჳლეულ იქმნეს, და ყოველნი წყლულებანი მისნი დაეცნენ შორის მისსა.
და იხარებდენ ბაბილონსა ზედა ცანი და ქუეყანაჲ, და ყოველი რაჲ Page of ms. O: 305v არს მას შინა,/ რამეთუ ჩრდილოჲ<თ> მოვიდენ განმრყუნელნი მისნი, თქუა უფალმან.
და ბაბილონს შინა დაეცნენ ყოველნი წყლულებანი ყოვლისაგან ქუეყანისა.
განრინებულნი ქუეყანით მისით ვიდოდეთ, და ნუ დასდგებით; მოიჴსენეთ შორიელთა მაგათ უფალი, და იჱრუსალემი გულთა თქუენთა მოიჴადეთ;
გრცხუენა, რამეთუ გესმა ყუედრებაჲ ჩუენი; დაფარა გინებამან პირი ჩუენი, შევიდეს უცხოთესლნი სიწმიდეთა ჩუენთა, ტაძარსა უფლისასა.
აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და შური ვიძიო ქანდაკებულთა ზედა მისთა, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა მისსა დაეცნენ წყლულნი მისნი.
დაღათუ აღმაღლდეს ბაბილონი ვითარცა ცაჲ, და თუ განიძნელოს სიმაღლჱ იგი სიმტკიცისა მისისაჲ, ჩემგან მოვიდენ მომსრველნი მისნი, იტყჳს უფალი.
ჴმაჲ ღაღადებისაჲ ბაბილონს შინა, და შემუსრვაჲ დიდი ქუეყანასა ქალდეველთასა,
რამეთუ აჴოცა უფალმან ბაბილონი, და წარწყმიდა მისგან ჴმაჲ დიდი ოხრისაჲ ვითარცა წყალნი მრავალნი; მისცა წარსაწყმედელად ჴმაჲ მისი;
რამეთუ მოიწია ბაბილონსა ზედა სიგლახაკჱ, მოისრნეს ბრძენნი მისნი, უსუსურ იქმნნეს მშჳლდნი მათნი, რამეთუ ღმერთი მიმგებელ არს.
თავადმან უფალმან მიაგოს მას მისაგებელი; დაითრვნენ მთრვალებითა მბრძოლნი მისნი და მსაჯულნი მისნი, და წინაწარმეტყუელნი მისნი და ძლიერნი მისნი, და დაიძინონ Page of ms. O: 306r ძილი საუკუნოჲ, და არღარა განიღჳძონ, იტყჳს უფალი,/ მერთისა-მპყრობელ არს სახელი მისი.
ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; ზღუდე ბაბილონისაჲ განვხრ<წ>ნა, გარდაარღჳნით და ირღუენ, და ბჭენი იგი მისნი ცეცხლითა დაიწუნენ, შურებოდიან ერნი ცუდად, და ნათესავნი პირველადვე მოაკლდენ.
სიტყუაჲ რომელი ამცნო იერემია წინაწარმეტყუელმან თქუმად სარეაჲსა, ძისა ნერისა, ძისა მანასჱსა, რაჟამს წარვიდოდა სედეკიაჲსგან, მეფისა იუდაჲსა, ბაბილონდ, წელსა მეოთხესა მეფობისა მისისასა, და სარეა იყო ნიჭთ-მთავარ.
და დაწერა იერემია ყოველი ესე ძჳრი, რომელი მოსლვად არს ბაბილონსა ზედა წიგნსა ზედა ერთსა ყოველთა ამათ სიტყუათა თანა, რომელ წერილ არიან ბაბილონისათჳს.
და ჰრქუა იერემია სარეას, რაჟამს მიხჳდე ბაბილონდ, და იხილო, და აღმოიკითხნე ყოველნი ესე სიტყუანი,
და სთქუა; უფალო, სთქუ ამას ადგილსა ზედა ა<ღ>ჴოცაჲ მისი, რაჲთა არა იყოს მას შინა მკჳდრი კაცითგან მი-პირუტყუადმდე, რამეთუ განრყუნაჲ მისი იყოს უკუნისამდე.
და იყოს რაჟამს დააცადო კითხვაჲ წიგნისაჲ ამის, გამოაბა მას ქვაჲ, და შთააგდო იგი საშუვალ ევფრატსა.
და სთქუა; ესრეთ დაითქას ბაბილონი, და არღარა აღდგეს პირისაგან ძჳრთაჲსა, რომელ შემოავლინნეს მის ზედა. და დაესრულნეს აქამდე სიტყუანი იერემიაჲსნი.
