უკუეთუ სცნა ჟამი შობისა ირემ-ვაცთაჲ კლდეთა შინა, ანუ შენ დაუმარხე სალმობაჲ ირემთაჲ?
და აღრაცხენ თთუენი შობისა მისისანი სავსებით, ანუ სალმობანი მათნი განჰჴსნენ?
და განუზარდენ მართუენი მისნი თჳნიერ შობისა და სალმობანი მათ მოუვლინენ?
დასთხიენ შვილნი მათნი, განმრავლდეს შობითა, განვიდენ და არა მოაქციონ თავით თჳსით.
ანუ ვინ განუტევა კანჯარი თავისუფლად და საკრველნი მისნი განჴსნნა?
ვყავ საზრდელად მათა უდაბნოჲ და საყოფლად მათა ქუეყანაჲ მარილოანი.
ეკიცხევნ სიმრავლესა ქალაქისასა, ბრალობაჲ ხარკის მკრებელთაჲ არა ესმინ.
და განიმსტოვრნის მთანი საძოვრად მისა და შემდგომად კუალსა ყოვლისა მდელოჲსასა ეძიებნ.
ანუ ინებოს-მეა მარტორქამან მონებად შენდა ანუ დაწოლად ბაგასა შენსა?
ანუ შე-მე-უ\კრა Page of ms. P: 205V საბლითა უღელი მისი, ანუ ზიდვიდის ურნატსა შენსა ველსა ზედა?
გინა ესვიდე მას, რამეთუ დიდ არს ძალი მისი და მიუტეო მას საქმჱ შენი?
გრწამსა, ვითარმედ მოგაგოს თესლი შენი და შეიღო იგი კალოსა შენსა?
ფრთითა განსცხრებინ მჭურინავი, უკუეთუ მიუდგეს სირაქლემი და იხჳ.
რამეთუ დაუტევნის ქუეყანასა ზედა კუერცხნი თჳსნი, მიწასა შინა აცხობნ.
და დაავიწყდა, სადა-იგი დააბნია, და მჴეცთა ველისათა დათრგუნიან.
რამეთუ დაადუმა ღმერთმან მის ზედა სიბრძნჱ და არა განუწესა მას გულისხმის-ყო ფაჲ.
ჟამად-ჟამად სიმაღლესა აღიმაღლის, ეკიცხევნ ცხენსა და ზედა-მჯდომელსა.
ანუ შენ შეჰმოსე ცხენსა ძალი და შეარტყ ქედსა მისსა შიში?
და შეასხ მას საჭურველი და დიდებაჲ მკერდსა მისსა და კადნიერებაჲ?
აღმოიფხურინ ფერჴითა ველსა ზედა, იზახებნ და განვალნ ველად ძალითა.
შემთხუევასა ისრისასა ეცინინ და არა გარე-იქცის მახჳლისაგან.
მის ზედა ოხრინ მშჳლდი და მახჳლი ლახურისა და თორნისა ძრვაჲ.
და რისხვითა განრყუნის ქუეყანაჲ და არა ჰრწამნ, ვიდრემდის დაჰბეროს ნესტუმან.
ნესტუმან რაჲ აუწყის, თქჳს, ვითარმედ: ვაშა! შორითვე ეცის სული ბრძოლისაჲ, ზედა-მისლვაჲ და ღაღადებაჲ.
ანუ შენითა სწავლითა დადგის ქორი, განიპყრნის ფრთენი თჳსნი და შეუძრველად დგან, ხედავნ ჩრდილოჲთ კერძო?
ანუ შენითა ბრძანებითა ამაღლდის ორბი და ყანჩი და დაჯდის მართუეთა ზედა
და იქცევინ მწუერვალთა Page of ms. P: 206R ზედა კლდისათა და ფარულად მუნ არნ.
და ეძიებნ საზრდელსა: შორს თუ არნ, თუალნი მისნი ხედვენ.
და მართუენი მისნი შეიბღალნიან სისხლითა; სადაცა არნ მძორი, მეყსეულად მუნცა იპოვნიან.
და მიუგო უფალმან ღმერთმან იობს და ჰრქუა:
აწ ნუუკუე სასჯელსა შემძლებელისა თანა ერიდები? რომელი ამხილებდეს ღმერთსა, მიეგოს მის სიტყუაჲ.
მიუგო იობ და ჰრქუა უფალსა:
რაჲსა-ღა მე ვისაჯები სწავლასა შინა და ვამხილებ უფალსა და მესმნეს ესოდენნი-ესე არარასა ამას და მე რაჲ სიტყუაჲ უპოო ესოდენისა მიმართ? ჴელი დავიდვა პირსა ჩემსა.
ერთ-გზის ვიტყოდი და მეორედ არღარა შევსძინო.
