Page of ms. P: 172R სიბრძნემან იშჱნა თავისა თჳსისა სახლი და შეუდგნა მას შჳდნი სუეტნი.
და დაუკლა მას თჳსი საკლველი და განზავა ტაკუკთა ღჳნოჲ და განმზადა თჳსი ტაბლაჲ.
და წარავლინნა თჳსნი მონანი მოწოდებად მაღლითა ჴმითა ქადაგებად განზავებულსა მას ზედა;
და თქუა: რომელი არს უგუნურთაგანი, მოვედით ჩემდა. და ნაკლულევანთა გონებითა ეტყოდა:
მოვედით, ჭამეთ პური ჩემი და სუთ ღჳნოჲ, რომელი განგიმზადე თქუენ;
დაუტევეთ უგუნურებაჲ, რაჲთა სცხონდეთ, და მოიძიეთ გონიერებაჲ, რაჲთა განერნეთ, და წარემართენით მეცნიერებისა სწავლულებასა.
რომელი სწავლიდეს უგუნურსა, მიიღოს თავისა თჳსისა გინებაჲ, და რომელი ამხილებდეს უღმრთოსა, საგმობელ იქმნას თავი თჳსი.
ნუ ამხილებ უგუნურსა, Page of ms. P: 172V რაჲთა არა მოგიძულოს; ასწავე ბრძენსა, და შეგიყუაროს შენ. უკუეთუ ასწაო უგუნურსა, შესძინოს სიძულილი შენი.
ეც მიზეზი სწავლისაჲ ბრძენსა, და უბრძნჱს იყოს; აუწყე მართალსა, და შეიწყნაროს სწავლაჲ.
დასაბამი სიბრძნისაჲ არს შიში უფლისაჲ, და სწავლაჲ წმიდაჲ, გონიერებით გულისხმის-ყოფაჲ შჯულისაჲ გონებითა სწავლულთაჲ არს.
რამეთუ ამით სახითა მრავალ-ჟამ სცხონდეთ და შეეძინნენ წელნი ცხოვრებისა თქუენისანი.
