Page of ms. L: 540R რამეთუ მრავალთა ჴელ-ყვეს აღწერად მითხრობად გულსმოდგინედ სარწმუნოვებისათუის ჩუენ შორის საქმეთა აღსრულებულთა,
ვითარცა Page of ms. L: 540V მომეცა ჩუენ, რომელნი დასაბამითგან თუითმხილველ და მსახურ ყოფილ იყვნეს სიტყუისა მის,
ჯერ-მინდა მეცა, რომელი შეუდეგ პირველითგან ყოვლითა ჭეშმარიტებითა შემდგომითი-შემდგომად მიწერად შენდა, მჴნეო ღმრთისმოყუარეო,
რაჲთა სცნა, რომელთათჳს ისწავე სიტყუათათჳს კრძალულებაჲ.
იყო დღეთა ეროდე მეფისა ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, რომლისა სახელი ზაქარია, შემდგომად დღითი-დღედისა მსახურებისა მის აბიაჲსა, და ცოლი მისი ასულთაგან აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.
და იყვნეს ორნივე იგი მართალ წინაშე ღმრთისა და ვიდოდეს ყოველთა მცნებათა სიმართლისა უფლისათა უბიწონი;
და არა ესუა [მათ] Page of ms. L: 154R შვილი, რამეთუ იყო ელისაბედ ბერწ, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა მათთა.
და იყო მღდელობასა მისსა, წესსა მას დღითი-დღედისა მისისასა წინაშე ღმრთისა,
მსგავსად ჩუეულებისა მის მღდელობისა ხუდა მას საკუმეველისა კუმევაჲ და შევიდა ტაძარსა მას უფლისასა.
და ყოველი სიმრავლჱ ერისაჲ ილოცვიდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველის კუმევისასა.
Page of ms. L: _ Page of ms. P: 351V და ეჩუენა ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარჱ მარჯუენით საკურთხეველისა საკუმეველთაჲსა.
შეძრწუნდა ზაქარია და შეეშინა, იხილა რაჲ იგი.
ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ შეესმნეს ვედრებანი შენნი და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძჱ, და უწოდიან სახელი მისი იოვანე.
და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა შობასა მისსა განიხარონ.
რამეთუ იყოს იგი დიდ წინაშე უფლისა, ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა სუას და სულითა წმიდითა აღივსოს მიერვე დედის მუცლითგან მისით.
და მრავალნი ძეთა ისარაჱლისათანი მოაქცინეს უფლისა ღმრთისა მათისა.
და იგი თავადი პირველ განვიდეს წინაშე მისა ძალითა და სულითა ელიაჲსითა მოქცევად გულნი მამათანი შვილთა მიმართ და ურჩნი გონებითა მართალთაჲთა განმზადებად უფლისა ერი მომზადებული.
და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა ვცნა, რამეთუ მე მოხუცებულ ვარ, და ცოლი ჩემი გარდასრულ დღეთა მისთა?
მიუგო და ჰრქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ გაბრიელ, წინაშე-მდგომელი პირსა ღმრთისასა. და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად.
და აჰა იყო შენ დადუმებულ და ვერ შემძლებელ სიტყუად შენდა ხარებად ამას ვიდრე დღედმდე ყოფად ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენნეს სიტყუანი ჩემნი, რომელნი აღივსნეს ჟამსა ამას.
და ერი იგი ელოდა ზაქარიას და დაკჳრვებულ იყვნეს დაყოვნებასა მისსა ტაძარსა მას შინა. Page of ms. P: 193V
და ვითარ გამოვიდა, ვერ ეტყოდა მათ; გულისხმა-ყვეს, რამეთუ ხილვაჲ იხილა ტაძარსა მას შინა; და იგი მოასწავებდა მათ და დგა დადუმებული.
და იყო, ვითარცა აღივსნეს დღენი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.
და შემდგომად დღეთა მათ მიუდგა ელისაბედ, ცოლი მისი, და იმალვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თთუე და თქუა,
რამეთუ: ესრე ქმნა ღმერთმან ჩემდა მომართ დღეთა ამათ, რომელ მომხედა მე და აჴოცა ყუედრებაჲ ჩემი კაცთა შორის.
Page of ms. P: 15V და თთუესა მეექუსესა მოივლინა გაბრიელ ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქად გალილეაჲსა, რომლისა სახელი ნაზარეთ,
ქალწულისა, თხოვილისა ქმრისა, რომლისა სახელი იოსებ, სახლისაგან და ტო\მისა Page of ms. P: 16R დავითისი, და სახელი ქალწულისაჲ მის მარიამ.
და შევიდა მისა ანგელოზი იგი და ჰრქუა მას: გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა. კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის.
ხოლო მან რაჲ იხილა, შეძრწუნდა სიტყუასა მას მისსა და განიზრახვიდა: ვითარ-მე არს მოკითხვაჲ ესე?
და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მარიამ, რამეთუ ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა.
და აჰა ესერა შენ მუცლად-იღო და და შვე ძჱ და უწოდიან სახელი მისი იესუ.
ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ეწოდოს, და მოსცეს მას ღმერთმან საყდარი დავითისი, მამისა თჳსისაჲ,
და მეუფებდეს სახლსა ზედა იაკობისსა საუკუნოდ, და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.
ჰრქუა მარიამ ანგელოზსა მას: ვითარ-მე იყოს ესე, რამეთუ მე მამაკაცი არა ვიცი?
მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ: ამისთჳსცა შობილსა მას წმიდა და ძე მაღლის ეწოდოს.
და აჰა ესერა ელისაბედ, ნათესავი შენი, იგიცა მიდგომილ არს ძესა სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსჱ თთუჱ არს მისა, რომელსა იგი ერქუა ბერწ.
რამეთუ არა შეუძლებელ არს წინაშე ღმრთისა სიტყუაჲ.
ჰრქუა მას მარიამ: აჰა ესერა მჴევალი უფლისაჲ; მეყავი მე სიტყჳსაებრ შენისა! და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი.
Page of ms. P: 269R მათ დღეთა შინა აღდგა მარიამ და წარვიდა მწრაფლ მთით კერძო ქალაქსა მას იუდაჲსსა.
და შევიდა სახლსა ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბედ.
და იყო, ვითარცა ესმა მოკითხვაჲ იგი მარიამისი ელისაბედს, აღიმღერნა ყრმამან მუცელსა მისსა. და აღივსო ელისაბედ სულითა წმიდითა
და ჴმითა მაღლითა ღაღად-ყო და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და ვინაჲ არს ესე ჩემდა, რაჲთამცა მოვიდა დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?
აჰა ესერა ვითარცა იყო ჴმაჲ მოკითხვისა შენისაჲ Page of ms. P: 269V ყურთა მიმართ ჩემთა, აღიმღერნა ყრმამან სიხარულით მუცელსა ჩემსა.
და ნეტარ იყვნენ, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაჲ თქუმულთაჲ მათ მისა მიმართ ღმრთისა მიერ.
და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა;
და იხარებდინ სული ჩემი ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,
რამეთუ მოხედა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისასა; აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდეს მე ყოველი თესლები;
რამეთუ მიყო მე დიდებული ძრიელმან წმიდა არს სახელი მისი.
და წყალობაჲ მისი თესლითი თესლამდე მოშიშთა მისთა ზედა;
ყო ძრიელებაჲ მკლავისა თჳსისაჲ; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;
გარდამოსთხინა ძრიელნი საყდართაგან, აღამაღლნა მდაბალნი;
მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განაბნინა ცუდნი;
შეიწყალა ისრაჱლი, მონაჲ თჳსი, მოჴსენებად წყალობისა თჳსისა;
ვითარცა ეტყოდა მამასა ჩუენსა აბრაჰამსა და ნათესავსა მისსა უკუნისამდე.
და დაადგრა მარიამ მის თანა, ვიდრე სამ თთუე ოდენ და მიიქცია სახიდ თჳსა.
Page of ms. P: 259V ხოლო ელისაბედისნი აღივსნეს დღენი შობისა მისისანი, და შვა ძჱ.
და ესმა ნათესავთა და გარემოჲსთა მისთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ მის თანა, და მის თანა იხარებდეს.
და იყო, მერვესა დღესა მოვიდეს წინადაცუეთად [ყრმისა მის] და ვითარმცა უწოდეს მას სახელი სახელად მამისა მისისა ზაქარიაჲსა.
მიუგო დედამან მისმან და ჰრქუა: არა, არამედ ეწოდენ მაგას იოვანე.
ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ არს ნათესავსა შენსა, რომელსა ჰქჳან სახელი ესე.
და თუალ-უყოფდეს მამასა მისსა, რაჲ-ძი უნდეს სახელის-დებად მისა?
და მოითხოა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მისი. დაუკჳრდა ესე ყოველთა.
და მეყსეულად აღე[ღო] Page of ms. P: 260R პირი მისი და ენაჲ, იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.
და იყო შიში დიდი გარემო მკჳდრთა მისთა; და ყოველთა მათ მთით კერძო[თა] ჰურიასტანისათა მიმოითქუმოდეს ყოველნი ესე სიტყუანი.
და დაიდვეს გულსა, რომელთა ესმოდა ესე. და ჴელი უფლისაჲ იყო ყრმისა მის ზედა.
და ზაქარია, მამაჲ მისი, აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა;
კურთხეულს არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ;
და აღმიდგინა ჩუენ რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა მას დავითის, მონისა თჳსისასა;
ვითარცა იტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნითგან წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა,
გამოჴსნასა მტერთა ჩუენთასა და ჴელთაგან მოძულეთა ჩუენთაჲსა;
ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა, მოჴსენებად რჩეული წმიდაჲ მისი.
ფიცით, რომელ ეფუცა აბრაჰამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდა.
უშიშად ჴსნად ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა,
მსახურებად მისა ღირსებით და სიმრავლით წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.
და შენ, ყრმაო, წინაწარმეტყუელ მაღლის იწოდე, რამეთუ წარსძღუე შენ წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა,
მიცემად მეცნიერებაჲ ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა მოტევებითა ცოდვათა ჩუენთაჲთა,
მოწყალებითა და წყალობითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომელთა გუეჩუენა ჩუენ მზჱ იგი აღმომავალი მაღლით
გამოჩინებად მათ ზედა, რომელნი სხენან ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, და წარმართებად ფერჴთა ჩუენთა გზასა მშჳდობისასა.
ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა სულითა და იყო იგი უდაბნოსა ზედა, ვიდრე გამოცხადებადმდე მისა ისრაჱლისა მიმართ.
