ესე უწყით, უკუეთუ ქუეყანისა ესე ჩუენი სახლი, საყოფელი, დაირღუეს, აღშენებული ღმრთისამიერი მაქუს ჩუენ ჴელითუქმნელი საუკუნჱ ცათა შინა.
რამეთუ ამას შინა ვკუნესით, საყოფელი იგი ჩუენი ზეცით გარდამო გუსურის შემოსად;
გან-ღათუ-ვიძარცუნეთ, არავე შიშუელ ვიპოვნეთ.
რომელნი-ესე ვართ საყოფელსა ამას, ვკუნესით და დაგუიმძიმდების, რომელი არა გუნებავს განძარცუად, არამედ შემოსად, რაჲთა დაითქას მოკუდავი იგი ცხორებისაგან.
ხოლო რომელი შეიქმს ჩუენ თანა, ღმერთი არს, რომელმან მომცა ჩუენ წინდი იგი სულისაჲ.
ვიკადრებთ უკუე მარადის და უწყოდით, რამეთუ შემოვედით ჴორცთა ამათ და განვედით უფლისა მიერ.
Page of ms. L: 628R სარწმუნოვებით ვიქცევით და არა იჭუით.
ვიკადრებთ და ჯერ-გუიჩს უფროისღა განსლვად ჴორცთაგან და მისლვად უფლისა.
ამისთუისცა პატივცემულ ვართ, გინა თუ შემოვედით, გინა თუ განვედით, სათნომცა ვართ მისა.
რამეთუ ჩუენ ყოველნი განცხადებად ვართ წინაშე საყდართა ქრისტესთა, რაჲთა მოიღოს კაცად-კაცადმან ჴორცთაგან რაჲცა-იგი ქმნა, გინა თუ კეთილი, გინა თუ ბოროტი.
Page of ms. L: 568V აწ უკუე ვიცით შიში უფლისაჲ, კაცთამე ვერწმუნნეთა ანუ ღმერთსა? ხოლო ღმრთისა წინაშე განცხადებულად ვართ; არამედ ვესავ გონებათა თქუენთაცა განცხადებასა სულისა წმიდისა მიერ.
რამეთუ არა კუალად თავთა თჳსთა შეგასწავებ თქუენ, არამედ მიზეზ-გცემ თქუენ სიდაქულისა ჩემდა მომართ, რაჲთა გაქუნდეს მათა მიმართ, რომელნი-იგი პირსა წინაშე ხოლო იქადიან და არა Page of ms. L: 569R გულითა.
დაღათუ განუდეგით, _ ღმერთსა, გინა თუ განგაბრძნობთ, _ თქუენ.
რამეთუ სიყუარული იგი ქრისტესი მაწუევს ჩუენ გამორჩევად ამას, რამეთუ: ერთი იგი ყოველთათჳს მოკუდა, ხოლო აწ ყოველნი ნუ მოვწყდეთა?
რამეთუ ყოველთათუის მოკუდა, რაჲთა ცხოელნი იგი არღარა თავით თუისით ცხოელ იყვნენ, არამედ მისთუის, რომელი მათთუის მოკუდა და აღდგა.
ამიერითგან ჩუენ არღარავინ ვიცით ჴორციელად; [დაღათუ ვიცოდეთ] ქრისტჱ [ჴორციელად, არამედ] აწ არღარა ეგრე ვიცით.
ამიერითგან რაჲ-იგი არს ქრისტეს მიერ, პირველი იგი წარჴდა, და აწ, ესერა, იქმნა ახალი.
ხოლო ყოველივე ღმრთისა მიერ, რომელმანცა დამიგნა ჩუენ თავისა თუისისა ერთად ქრისტეს მიერ და მომცა ჩუენ მსახურებაჲ იგი დაგებისაჲ; Page of ms. L: 627V
რამეთუ ღმერთი იყო ქრისტეს თანა და სოფელი დააგო თავსა თჳსსა და არა შეურაცხნა მათ ცოდვანი მათნი და დადვა სიტყუაჲ იგი დაგებისაჲ.
ქრისტესთჳს ვციქუთ, ვითარცა ღმერთი გულოცავს ჩუენ, გევედრებით ქრისტესთჳს: დაეგენით ღმერთსა.
რამეთუ რომელმან-იგი არა იცოდა ცოდვაჲ, ჩუენთჳს ქმნა, რაჲთა ჩუენ ვიქმნეთ სიმართლჱ ღმრთისა მას შინა.
