TITUS Texts: Tetraevangelium e codice Adisi

TITUS
Tetraevangelium e codice Adisi: Part No. 40

Chapter: 12

Verse: 1

და იწყო იგავით სიტყუად მათა: ვენაჴი დაასხა კაცმან და გარემოჲს მოზღუდა და აღმოთხარა ტაგარი და ქმნა გოდოლი და მისცა იგი მოქმედთა და წარვიდა.

Verse: 2

და მიუვლინა მოქმედთა მათ ჟამსა მონაჲ, რაჲთა მოქმედთა მათგან მოიღოს ნაყოფი ვენაჴისაჲ მის.

Verse: 3

ხოლო მათ შეიპყრეს იგი, გუემეს* და წარავლინეს იგი ცუდი.

Verse: 4

და მერმე მიუვლინა მათ სხუაჲ* მონაჲ, და იგიცა წარავლინეს გინებული.

Verse: 5

და მერმე სხუაჲ მიავლინა, და მოკლეს; და მრავალნი სხუანიცა - რომელნიმე გუემნეს*, რომელნიმე მოწყჳდნეს.

Verse: 6

მერმე ერთ-ღა ძჱ ესუა საყუარელი, მიუვლინა უკუანაჲსკნელს და თქუა, ვითარმედ: შეიკდიმონ ძისა ჩემისაგან.

Verse: 7

ხოლო მათ მოქმედთა იხილეს რაჲ იგი მიმავალი მათა, თქუეს, ვითარმედ: ესე არს მკჳდრი*, მოვედით და მოვკლათ იგი და ჩუენდა იყოს სამკჳდრებელი იგი.

Verse: 8

და შეიპყრეს და მოკლეს და განაგდეს იგი გარეშე საყურძენსა მას.

Verse: 9

რაჲ-მე უკუე უყოს უფალმან მის ვენაჴისამან? მოვიდეს და წარწყმიდნეს მოქმედნი იგი მის ვინაჴისანი და მისცეს ვენაჴი იგი სხუათა.

Verse: 10

წერილიცა ესე არავე აღმოგიკითხავსა: ლოდი, რომელ შეურაცხ-ყვეს მაშენებელთა, იგი იქმნა თავ კიდეთა.

Verse: 11

უფლისა მიერ იყო ესე და არს საკჳრველ* წინაშე თუალთა* ჩუენთა.

Verse: 12

და ეძიებდეს მას შეპყრობად და შეეშინა ერისაგან, გულისჴმა-ყვეს, რამეთუ მათთჳს თქუა იგავი ესე. და დაუტევეს იგი და წარვიდეს.

Verse: 13

და მოავლინეს მისა ფარისეველთაგანი ვინმე და ჰეროდიანთაგანი, რაჲთამცა მონადირეს იგი სიტყჳთა*.

Verse: 14

ხოლო იგინი ვითარ მოვიდეს, იწყეს კითხვად მისა ზაკვით* და ჰრქუეს: მოძღუარ, უწყით, რამეთუ ჭეშმარიტ ხარ და არარაჲ გჭირს შენ რომლისათჳსვე, რამეთუ არა თუალთ-აღებ* პირსა კაცისასა, არამედ ჭეშმარიტად გზასა ღმრთისასა ასწავებ. აწ მარქუ ჩუენ: ჯერ-არს თუ ხარკისა კეისარსა მიცემაჲ, ანუ არა მივსცეთ?

Verse: 15

ხოლო მან უწყოდა ზაკულებაჲ იგი მათი და ჰრქუა მათ: რაჲსა გამომცდით მე, მზაკუვარნო? მომართუთ* მე* დრაჰკანი, რაჲთა ვიხილო.

Verse: 16

ხოლო მათ მოართუეს*. და ჰრქუა მათ: ვისი არს ხატი ესე ანუ ზედადაწერილი? მათ ჰრქუეს: კეისრისაჲ.

Verse: 17

და მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: მიეცით კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა. და დაუკჳრდა* მათ მას ზედა.

Verse: 18

და მოვიდეს სადუკეველნი მისა, რომელთა თქჳან*, აღდგომაჲ არა არსო, და ჰკითხეს; მას და ჰრქუეს:

Verse: 19

მოძღუარ*, მოსე დაგჳწერა ჩუენ: ძმაჲ თუ ვისიმე მოკუდეს და ესუას მას ცოლი, და შვილი არა დაშდეს, რაჲთა შეირთოს ძმამან ცოლი იგი მისი და აღუდგინოს თესლი ძმასა მას თჳსსა.

Verse: 20

შჳდ ძმა იყვნეს. და პირველმან მან შეირთო ცოლი და მოკუდა და არა დაუტევა მკჳდრი*;

Verse: 21

და მეორემან შეირთო იგი და მოკუდა* იგიც[ა] და არა დაუტევა მანცა მკჳდრი; და მესამემან ეგრევე;

Verse: 22

და შჳდთავე არა დაუტევეს მკჳდრი. უკუანაჲსკნელ ყოველთა დედაკაცი იგი მოკუდა*.

Verse: 23

აღდგომასა მას, რაჟამს აღდგენ, რომლისა მათგანისა იყოს ცოლად, რამეთუ შჳდთავე* მათ ესუა იგი ცოლად?

Verse: 24

[მ]იუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა ამისთჳს სცთებით, რამეთუ არა იცით წიგნი და არცა ძალი ღმრთისაჲ?

Verse: 25

[რ~] ოდეს მკუდრეთით აღდგენ, არცა იქორწინებოდიან*, არცა განჰქორწინებდენ, არამედ იყვნენ ვითარცა ანგელოზნი ცათა შინა.

Verse: 26

ხოლო მკუდარნი რამეთუ აღდგენ, არა აღმოგიკითხავსა წიგნსა მას მოსესსა, მაყულოვანსა ზედა ვითარ ეტყოდა მას ღმერთი და ჰრქუა: მე ვარ ღმერთი აბრაამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი?

Verse: 27

არა არს ღმერთი მკუდართაჲ, არამედ ცხოველთაჲ. აწ თქუენ ფრიად სცთებით.

Verse: 28

და მოუჴდა მას ერთი მწიგნობართაგანი, რომელსა ესმოდა მათი ჴმაჲ, იხილა რაჲ მან, რამეთუ კეთილად მიუგო მათ, ჰკითხა მას: რომელი არს პირველი მცნებაჲ?

Verse: 29

ჰრქუა მას იესუ: პირველად ყოვლისა: გესმოდენ ისრაჱლსა: უფალი ღმერთი ჩუენი ერთი არს.

Verse: 30

და შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა. ესე არს პირველი მცნებაჲ.

Verse: 31

და მეორე, მსგავსი მისი: შეიყუარო მოყუასი შენი ვითარცა თავი შენი. უფროჲს ამათსა სხუაჲ მცნებაჲ არა არს.

Verse: 32

და ჰრქუა მას მწიგნობარმან მა[ნ]: კეთილად, მოძღუარ, ჭეშმარიტად სთქუ, რამეთუ ერთ არს, და არა არს სხუაჲ მისა გარეშე;

Verse: 33

და შეყუარებად იგი ყოვლითა გულითა და ყოვლითა ძალითა და ყოვლითა გულისჴმითა, და შეყუარებად მოყუასი ვითარცა თავი თჳსი, და უფროჲს არს ყოელთა მრგულიად* დასაწუველთა და მსხუერპლთა.

Verse: 34

და იესუ ვითარ იხილა, რამეთუ გონებულად მოუგო, ჰრქუა მას: არა შორს ხარ სასუფეველისაგან ღმრთისა*. და არავინ არღარა იკადრა კითხვად მისა.

Verse: 35

და მიუგო იესუ და ეტყოდა სწავლასა მას სამღდელოსა შინა: ვითარ თქჳან* მწიგნობართა, ვითარმედ: ქრისტე ძე (არს) დავითისი?

Verse: 36

რამეთუ თავადმან დავით თქუა სულითა წმიდითა: ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრმედე დავსხნე მტერნი შენნი* ქუეშე ფერჴთა შენთა.

Verse: 37

თავადი დავით ეტყჳს მას უფლით, და ვითარ ძჱ მისი არს? და მრავალი ერი ისმენდა მისა წადიერად.

Verse: 38

და ეტყოდა მათ სწავლასა მას შინა მისსა: ეკრძალენით მწიგნობართაგან. რომელთა ჰნებავს სამოსლითა შუენიერითა სლვაჲ და მოკითხვას* ეძიებენ* უბნებსა ზედა.

Verse: 39

და პირველად საჯდომელსა შესაკრებელთა შინა და მჴნისთაობასა ტაძრობასა;

Verse: 40

რომელნი შეშჭამენ სახლთა ქურივთასა და მიზეზით განგრძელებულად თაყუანის- -სცემედ, რომელთა მოიღონ უმეტესი საშჯელი.

Verse: 41

დადგა იესუ წინაშე ფასის შესაწირავსა და ხედვიდა, ვითარ ერი იგი დასდებდა კერმასა ფასის შესაწირავსა მას ზედა. და მრავალთა მდიდართა დადვეს დიდადი.

Verse: 42

და მოვიდა ერთი ქურივი გლახაკი და დასხნა ორნი ფშიტნი, რომელ არს დანგ* ერთ.

Verse: 43

და მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ქურივმან გლახაკმან უფროჲს ყოველთასა შეწირა შესაწირავსა ამას ზედა.

Verse: 44

რამეთუ ყოველთა მათ ნეშტისაგან მათისა შემოწირეს, ხოლო ამან ნაკლულევანებისაგან თჳსისა ყოველივე, რაჲცა ედვა, შეწირა ყოველივე საცხორებელი თჳსი*.

Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.