და ვითარ გამოვიდოდა იგი ტაძრით, ჰრქუა მას ერთმან მოწაფეთა* მისთაგანმან: მოძღუარ, იხილე, რაბამნი ქვანი არიან ესე და რაბამი შენებული!
Verse: 2
და მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ხედავთ ამათ დიდ-დიდთა* შენებულთა? არა დაშდეს ქვაჲ ქვასა ზედა, რომელ არა დაირღუეს.
Verse: 3
და ვითარ ჯდა იგი მთასა მას ზეთის ხილთასა, ჰკითხვიდეს მას თჳსაგან პეტრე და იაკობ და იოვანე და ანდრეა:
Verse: 4
მითხარ ჩუენ, ოდეს იყოს ესე, და რაჲ სასწაული იყოს, ოდეს ესე ყოველი აღესრულებოდის?
Verse: 5
და მიუგო მათ იესუ და იწყო სიტყუად: იგულეთ, გაცთუნნეს ნუვინ თქუენ.
Verse: 6
რამეთუ მრავალნი მოვიდენ სახელითა ჩემითა და თქუან, ვითარმედ: მე ვარ, და მრავალნი აცთუნნენ.
Verse: 7
ხოლო რაჟამს გესმოდის თქუენ ბრძოლაჲ და ჴმაჲ წყობისაჲ,ნუ აღტყდებთ*, რამეთუ ყოფად არს, ხოლო აღსასრული არღა იყოს.
Verse: 8
აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა; და იყოს ძრვა ადგიდ-ადგიდ და სიყმილი და წყუედაჲ*. ხოლო ესე იყოს დასაბამ სალმობათა.
Verse: 9
და მიგცნენ თქუენ კრებულებსა და შესაკრებელთა შინა მათთა და გგუემდენ* თქუენ და წინაშე მსაჯულთა და მეფეთა წარგადგინნენ თქუენ საწამებელად მათა და ყოველთა ნათესავთა.
Verse: 10
ხოლო პირველად იქადაგოს სახარებაჲ ესე.
Verse: 11
და რაჟამს მოჰყვანდეთ თქუენ და მიგცემდენ თქუენ, ნუ წინაჲსწარ ზრუნავთ, რასა იტყოდით; არამედ რაჲცა მოგცეს* თქუენ მას ჟამსა შინა, მასცა იტყოდეთ, რამეთუ არა თქუენ ხართ მეტყუელნი იგი, არამედ სული წმიდაჲ.
Verse: 12
ხოლო მისცეს ძმამან ძმაჲ სიკუდიდ და მამამან შვილი, და აღდგენ შვილნი მამა-დედათა თჳსთა ზედა და მოწყჳდნენ* იგინი.
Verse: 13
და იყვნეთ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათჳს; და რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხონდეს.
Verse: 14
ხოლო რაჟამს იხილოთ ბილწი იგი მოოჴრებისაჲ მდგომარე, სადა არა ჯერ-იყოს,- რომელი-იგი აღმოიკითხვიდეს, გულისჴმა-ჰყოფდინ,- მაშინ ჰურიასტანისანი წარივლტოდეთ მთად*.
Verse: 15
და რომელ ერდოებსა ზედა იყვნენ, ნუ გარდამოვლენედ სახიდ, ნუცა შევლენედ აღებად რაჲსმე სახლისაგან თჳსისა.
Verse: 16
რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ უკუმოიქცევინ კუალსა აღღებად* სამოსლისა თჳსისა.
Verse: 17
ხოლო ვაჲ მუცელ-ქმნულთა მათ და მაწოვნებელთა მათ დღეთა შინა.
Verse: 18
ხოლო ილოცევდით, რაჲთა არა იყოს სივლტოლაჲ თქუენი ზამთრის.
Verse: 19
რამეთუ იყვნენ დღენი იგი ჭირისანი, რომელ არა ყოფილ არს ეგევითარი დასაბამითგან, ვინაჲთგან დაჰბადა ღმერთმან, მოაქამდე და მერმეცა არა იყოს.
Verse: 20
და თუმცა არა შეამოკლნა დღენი იგი, ვერმცა განერა ყოველი ჴორციელი; არამედ რჩეულთათჳს, რომელნი გამოირჩინა*, შეამოკლნა დღენი იგი.
Verse: 21
და მაშინ გრქუას თუ ვინმე თქუენ: აჰა ესერა აქა არს ქრისტე*, გინა თუ ეგერა, ნუ გრწამნ.
Verse: 22
რამეთუ აღდგენ ცრუ ქრისტენი და ცრუ წინაწარმეტყუელნი და ჰცენ სასწაულებ და ნიშებ საცთუნებელად, შე-თუმცა-უძლეს, რჩეულთაცა.
Verse: 23
ხოლო თქუენ ეკრძალენით, რამეთუ ესერა წინაჲსწარ გითხარ თქუენ ყოველი.
Verse: 24
არამედ მათ დღეთა შინა შემდგომად ჭირისა მის მზე დაბნელდეს, და მთოვარემან არა გამოსცეს ნათელი თჳსი;
Verse: 25
და მასკულავნი ზეცით დამოცჳვნებულ* იყვნენ, და ძალნი ცათანი შეიძრნენ.
Verse: 26
და მაშინ იხილონ ძჱ კაცისაჲ, მომავალი ღრუბლითა ძალითა დიდითა და დიდებითა.
Verse: 27
და მაშინ წარავლინნეს ანგელოზნი თჳსნი და შეკრიბნეს რჩეულნი იგი ოთხთა ქართაგან კიდითგან ქუეყანისაჲთ კიდემდე ცისად*.
Verse: 28
ხოლო ლეღჳსაგან* გულისჴმა-ყავთ იგავი ესე: რაჟამს რტონი მისნი მოლბიან, და გამოაქუნ ფურცელი, უწყოდეთ, რამეთუ ახლო არნ არჱ.
Verse: 29
ეგრეცა თქუენ*, ოდეს იხილოთ ესე ყოველი, გულისჴმა-ყავთ, რამეთუ ახლოს არს კართა ზედა.
Verse: 30
მართლიად გეტყუ თქუენ, რამეთუ არა წარჴდეს ნათესავი ესე, ვიდრემდის არა ყოველი ესე იყოს.
Verse: 31
ცაჲ და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არა წარჴდენ.
Verse: 32
ხოლო დღისა მისთჳს და ჟამისა არავინ უწყის, არცა ანგელოზთა ცათა შინა, არცა ძემან, გარნა მამამან ხოლო მარტომან.
Verse: 33
ხოლო ხედევდით და იღჳძებდით* და თაყუანის-სცემდით, რამეთუ არა უწყით, ოდეს იყოს ჟამი იგი.
Verse: 34
ვითარცა კაცი რაჲ გზად ვალნ, დაუტევის სახლი თჳსი და მისცის ჴელმწიფებაჲ მონათა თჳსთა და კაცად-კაცადსა საქმე თჳსი და მეკარესა ამცნის, რაჲთამცა მღჳძარე იყო .
Verse: 34
აწ მღჳძარე* იყვენით, რამეთუ არა უწყით, ოდეს უფალი იგი სახლისაჲ მის მოვიდეს: მწუხრი ანუ შუვა ღამეს ანუ ქათმის ყივილს ანუ განთიად;
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
