TITUS
Hartmann von Aue, Erec
Part No. 14
Previous part

Verse group: (14) 
Verse: 1300    und vrouwe ênîte
Verse: 1301    
behertet wart mit strîte,

Verse: 1302    
sîns gelückes wâren
Verse: 1303    
vil herzenlîche vrô

Verse: 1304    
arme unde rîche
Verse: 1305    
und jâhen alle gelîche,

Verse: 1306    
enwære dehein zwîvel an,
Verse: 1307    
er enwære der tiuriste man

Verse: 1308    
der ie kæme in daz lant.
Verse: 1309    
was nieman zehant

Verse: 1310    
dem sîn sige wære leit:
Verse: 1311    
si prîsten sîne manheit.

Verse: 1312    
ir spil begunden si mêren
Verse: 1313    
ze sînen êren.

Verse: 1314    
grôz buhurt huop sich
Verse: 1315    
unde tanzen anderswâ.

Verse: 1316    
in entwâfente der herzoge îmâin:
Verse: 1317    
in ir schôz leite in

Verse: 1318    
daz kint vrouwe ênîte
Verse: 1319    
ze ruowe nâch dem strîte.

Verse: 1320    
ir gebærde was vil bliuclîch,
Verse: 1321    
einer megede gelîch.

Verse: 1322    
si enredete im niht vil mite:
Verse: 1323    
wan daz ist ir aller site

Verse: 1324    
daz si zem êrsten schamic sint
Verse: 1325    
unde blûc sam diu kint.

Verse: 1326    
dar nâch ergrîfent si den list
Verse: 1327    
daz si wol wizzen waz in guost ist,

Verse: 1328    
und daz in liep wære
Verse: 1329    
daz si dunket swære,

Verse: 1330    
unde daz si næmen,
Verse: 1331    
swâ si sîn reht bekæmen,

Verse: 1332    
einen süezen kus vür einen slac
Verse: 1333    
und guote naht vür übeln tac.

Verse: 1334    
bat in der herzoge îmâîn
Verse: 1335    
daz er die naht geruochte sîn

Verse: 1336    
mit im durch alle minne
Verse: 1337    
mit sîner vriundinne

Verse: 1338    
und bats ouch den geswîen.
Verse: 1339    
des begunde in Êrec verzîhen.

Verse: 1340    
sus antwurte er im :
Verse: 1341    
ʽherre, wie tæte ich danne ,

Verse: 1342    
solde ich mînen wirt lân
Verse: 1343    
der mir vil guotes hât getân?

Verse: 1344    
er emphienc mich gester,
Verse: 1345    
er und iuwer swester,

Verse: 1346    
in grôzer unkünde wol
Verse: 1347    
und daz ich ez dienen sol:

Verse: 1348    
ich weiz wol, baz enmohter.
Verse: 1349    
er gap mir sîne tohter:

Verse: 1350    
durch daz lât ez âne zorn.
Verse: 1351    
ern wirt von mir niht verborn.

Verse: 1352    
solde ich von im wenken,
Verse: 1353    
möhte er wol gedenken

Verse: 1354    
er engulte sîner armuot,
Verse: 1355    
des er weizgot niene tuot.

Verse: 1356    
ich sol mit im vil gerne sîn.
Verse: 1357    
mîn stæter wille wirt im schîn:

Verse: 1358    
und suln wir leben halbez jâr,
Verse: 1359    
ich mache in rîche, daz ist wâr,

Verse: 1360    
mirn gebreste des guotes.
Verse: 1361    
mirn zerinnet niht des muotes,

Verse: 1362    
ich enbringe in ûf die vart
Verse: 1363    
daz er nie rîcher wart.'

Verse: 1364    
sprach der herzoge îmâîn:
Verse: 1365    
ʽsît ir mir niht wellet sîn,

Verse: 1366    
suln wir iu bestân,
Verse: 1367    
mit iu ze herbergen gân.'

Verse: 1368    
des genâdete im vil verre
Verse: 1369    
Êrec der herre,

Verse: 1370    
und sîn sweher tete alsô.
Verse: 1371    
ûf stuonden si .

Verse: 1372    
handen si sich viengen,
Verse: 1373    
ze herverge si giengen

Verse: 1374    
und vuorten vrouwen ênîten
Verse: 1375    
enzwischen an ir sîten.

Verse: 1376    
hete si wünnen genuoc,
Verse: 1377    
wan si ûf ir hant truoc

Verse: 1378    
den gewunnen sparwære:
Verse: 1379    
daz was wol vreudebære.

Verse: 1380    
sus hâte diu maget
Verse: 1381    
sæleclîche bejaget

Verse: 1382    
von lobe michel êre:
Verse: 1383    
doch vreute si sich mêre

Verse: 1384    
von schulden ir lieben man
Verse: 1385    
den si des tages gewan.

Verse: 1386    
ein man den vreuden nie verdrôz,
Verse: 1387    
des kurzwîle was vil grôz.

Verse: 1388    
zen herbergen was grôzer schal.
Verse: 1389    
muoste er geste âne zal,

Verse: 1390    
ritter unde vrouwen,
Verse: 1391    
den selben âbent schouwen:

Verse: 1392    
wande si ladeten gar
Verse: 1393    
alle die et kâmen dar

Verse: 1394    
zuo den hôchzîten.
Verse: 1395    
der vater vrouwen ênîten

Verse: 1396    
enmöhtez niht erziuget hân:
Verse: 1397    
ez muoste an dem herzogen stân.

Verse: 1398    
von sînem hûse man dar truoc
Verse: 1399    
spîse ebene genuoc.
Next part



This text is part of the TITUS edition of Hartmann von Aue, Erec.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.