TITUS
Konrad von Megenburg, Buch der Natur: Part No. 99

Chapter / Strophe: 12 
   12.
Line: 32
   
Line: 33
   VON DEN FEWERN IN DEN LÜFTEN.



Line: 34    Ez werdent auch andreu feur in dem miteln reich
Line: 35    des luftes, diu sint mangerlai, wann ez velt oft ain flamm   35

Page: 77
Line: 1    her ab von den lüften auf die erden sam si vall von
Line: 2    ainem stern, und haizent ez die laien die sternfürb. daz
Line: 3    geschiht dâ von, daz ain langer klainer dunst vaizter auf\gêt
Line: 4    von dem ertreich in daz mitel reich des luftes, dâ ez
Line: 5    gar kalt ist. seind nu der dunst warm ist an im selber,   5
Line: 6    sô widerstêt im der kalt luft und treibt in snell und
Line: 7    gæhlingen her wider ab, und in der snellen wegung wirt
Line: 8    er entzunt und prinnet unz zuo der erden. dar umb vint
Line: 9    man ain vaizt ziternd dinch, sam dâ die frösch auz werdent
Line: 10    in den pächen maienzeiten, dâ diu flamm nider velt.   10
Line: 11    und daz ain solich dunst entzünt werd und flammen geb,
Line: 12    daz prüef an zwain unsliteinn kerzen: der ain derlesch
Line: 13    und hab die prinnende oben an den rauch, sô entzünt
Line: 14    sich der rauch und läuft diu flamm her ab und entzünt
Line: 15    die derloschen kerzen wider. alsô sengent auch die   15
Line: 16    schintfezzel und die puoben die vaizten dünst, die durch
Line: 17    ir niderhemd fliehend, und alsô siht man oft pei der
Line: 18    naht flammen auf der tôten greber, von der âs vaizter
Line: 19    dunst auf gêt und denne der luft von der naht küel ist,
Line: 20    sô wirt der entzunt und gibt ain flammen. oft geschiht   20
Line: 21    denne, daz die wahter daz sehent und wænent, ain eng\lisch
Line: 22    kerz prinne auf ains hailigen menschen grab. ez
Line: 23    wirt auch oft gesehen ain langer rauch in den lüften sam
Line: 24    ain wispaum und krümt sich ze mitelst und prinnet vorn
Line: 25    sam ob aim tracken flammen auz dem hals gên. daz ist dâ   25
Line: 26    von, daz der vaizt rauch zæh ist an im selber und sich
Line: 27    streckt nâch der leng. wirt er dann gejagt von dem luft,
Line: 28    sô entzünt er sich, und wâ er krenker ist, dâ peugt er
Line: 29    sich sam ain slang. ez stêt auch oft in dem stillen kal\ten
Line: 30    luft ain dunst, der unden swærr ist und dicker denn   30
Line: 31    oben, und dar umb ist er unden prait und oben spitzig
Line: 32    und wirt oben enzünt; dar umb stêt er in dem luft als
Line: 33    ain prinnend kerz. ez geschiht auch oft, daz der vaizt
Line: 34    dunst zesträwet ist in vil stuck, die doch nâhent pei ain\ander
Line: 35    swebent in dem luft, und springt denne diu flamm   35
Line: 36    von ainem an daz ander wol snell, reht als der mit ainem

Page: 78
Line: 1    prinnenden schaub füer über vil kerzen und die snell
Line: 2    nâch ainander entzünte. sô dunkt uns denne, daz ain
Line: 3    flamm spring in dem lufte sam ain gaiz. dar umb haizt
Line: 4    daz feur diu springend gaiz. ez kümpt auch ze stunden,
Line: 5    daz der vaizt dunst zesamen gewalzen ist als ain kugel,   5
Line: 6    und daz er an den enden umb und umb leihter ist und
Line: 7    behender dann an seiner mitter, dar umb entzünt er sich
Line: 8    umb und umb nâch ainem kraiz und prinnet ze mittelst
Line: 9    niht. dar umb scheint uns der dunst als ain liehtiu krôn.
Line: 10    wenne der feur vil scheinent in den lüften, sô wizz, daz   10
Line: 11    der erden frühte niht sô wol gerâtent sam andreu jâr.






Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.