TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 32
Previous part

Chapter: 32 
32


Verse: 1    disiu mære sagete im gar sîn wirt:
Verse: 2    
"ein ritter nimmer daz verbirt,

Verse: 3    
er enkome durch tjostieren vür.
Verse: 4    
ob der sîn dienest dort verlür

Verse: 5    
an ir, diu in sande her,
Verse: 6    
waz hülfe in denne sîn vrechiu ger?

Verse: 7    
daz ist der stolze Hiutegêr.
Verse: 8    
von dem mac ich wol sprechen mêr,

Verse: 9    
sît wir hie sîn besezzen,
Verse: 10    
daz der helt vermezzen

Verse: 11    
ie smorgens vil bereite was
Verse: 12    
vor der porte gein dem palas.

Verse: 13    
ouch ist von dem küenen man
Verse: 14    
kleinœtes vil gevüeret dan,

Verse: 15    
daz er durch unser schilde stach,
Verse: 16    
des man vür grôze koste jach

Verse: 17    
sôz die krîgierre brâchen drabe.
Verse: 18    
er valte uns manegen ritter abe.

Verse: 19    
er læt sich gerne schouwen,
Verse: 20    
in lobent ouch unser vrouwen.

Verse: 21    
swen wîp lobent, der wirt erkant:
Verse: 22    
er hât den prîs ze sîner hant

Verse: 23    
und sînes herzen wunne."
Verse: 24    
hete diu müede sunne

Verse: 25    
ir liehten blic hin zir gelesen:
Verse: 26    
des banekens muoste ein ende wesen,

Verse: 27    
der gast mit sînem wirte reit.
Verse: 28    
er vant sîn ezzen al bereit.

Verse: 29    
ich muoz iu von ir spîse sagen:
Verse: 30    
diu wart mit zühten vür getragen,




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.