TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 57
Previous part

Chapter: 57 
57


Verse: 1    wem hât sîn manlîchiu zuht
Verse: 2    
hie lâzen sîner minne vruht?

Verse: 3    
ouwê lieplîch geselleschaft,
Verse: 4    
sol mir riuwe mit ir kraft

Verse: 5    
immer twingen mînen lîp!
Verse: 6    
sînem gote zêren," sprach daz wîp,

Verse: 7    
"ich mich gerne toufen solde
Verse: 8    
und leben swie er wolde."

Verse: 9    
der jâmer gap ir herzen wîc.
Verse: 10    
ir vreude vant den dürren zwîc,

Verse: 11    
als noch diu turteltûbe tuot.
Verse: 12    
diu hete ie den selben muot:

Verse: 13    
swenne ir an trûtschefte gebrast,
Verse: 14    
ir triuwe kôs den dürren ast.

Verse: 15    
diu vrouwe an rehter zît genas
Verse: 16    
eins suns, der zweier varwe was,

Verse: 17    
an dem got wunders wart enein:
Verse: 18    
wîz und swarzer varwe er schein.

Verse: 19    
diu künegîn kuste in sunder twâl
Verse: 20    
vil dicke an sîniu blanken mâl.

Verse: 21    
diu muoter hiez ir kindelîn
Verse: 22    
Feirefîz Anschevîn.

Verse: 23    
der wart ein waltswende:
Verse: 24    
die tjoste sîner hende

Verse: 25    
manec sper zebrâchen,
Verse: 26    
die schilde dürkel stâchen.

Verse: 27    
als ein agelster wart gevar
Verse: 28    
sîn hâr und ouch sîn vel vil gar.

Verse: 29    
was ez ouch über des jâres zil,
Verse: 30    
daz Gahmuret geprîset vil




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.