TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 135
Chapter: 135
135
Verse: 1
mîn
tjoste
in
hinderz
ors
verswanc
,
Verse: 2
daz
in
der
satel
ninder
dranc
.
Verse: 3
ich
hân
dicke
prîs
bezalt
Verse: 4
und
manegen
ritter
abe
gevalt
:
Verse: 5
des
enmohte
ich
nû
geniezen
niht
.
Verse: 6
ein
hôhez
laster
mir
des
giht
.
Verse: 7
si
hazzent
mich
besunder
,
Verse: 8
die
von
der
tavelrunder
,
Verse: 9
der
ich
ehte
nider
stach
,
Verse: 10
dâz
manec
wert
juncvrouwe
sach
,
Verse: 11
um
den
sparwære
ze
Kanedic
.
Verse: 12
ich
behielt
iu
prîs
und
mir
den
sic
.
Verse: 13
daz
sâhet
ir
und
Artûs
,
Verse: 14
der
mîne
swester
hât
ze
hûs
,
Verse: 15
die
süezen
Cunnewâren
.
Verse: 16
ir
munt
kan
niht
gebâren
Verse: 17
mit
lachen
,
ê
si
den
gesiht
Verse: 18
dem
man
des
hœsten
prîses
giht
.
Verse: 19
wan
kœme
mir
doch
der
selbe
man
!
Verse: 20
sô
würde
ein
strîten
hie
getân
Verse: 21
als
hiute
morgen
,
dô
ich
streit
Verse: 22
und
einem
vürsten
vrumte
leit
,
Verse: 23
der
mir
sîn
tjostieren
bôt
:
Verse: 24
von
mîner
tjoste
lac
er
tôt
.
Verse: 25
ich
enwil
iu
niht
von
zorne
sagen
,
Verse: 26
daz
maneger
hât
sîn
wîp
geslagen
Verse: 27
umbe
ir
krenker
schulde
.
Verse: 28
hete
ich
dienest
oder
hulde
,
Verse: 29
daz
ich
iu
solde
bieten
,
Verse: 30
ir
müestet
iuch
mangels
nieten
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.