TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 137
Chapter: 137
137
Verse: 1
iuwer
zoum
muoz
sîn
ein
bestîn
seil
,
Verse: 2
iuwer
phert
bejaget
wol
hungers
teil
,
Verse: 3
iuwer
satel
wol
gezieret
Verse: 4
der
wirt
enschumphieret
."
Verse: 5
vil
balde
er
zarte
unde
brach
Verse: 6
den
samît
drabe
.
dô
daz
geschach
,
Verse: 7
er
zesluoc
den
satel
dâ
si
inne
reit
.
Verse: 8
ir
kiusche
und
ir
wîpheit
Verse: 9
sîn
hazzen
lîden
muosten
:
Verse: 10
mit
bestînen
buosten
Verse: 11
bant
er
in
aber
wider
zuo
.
Verse: 12
ir
kom
sîn
hazzen
alze
vruo
.
Verse: 13
dô
sprach
er
an
den
zîten
:
Verse: 14
"vrouwe
,
nû
suln
wir
rîten
.
Verse: 15
kœme
ich
an
in
(des
würde
ich
geil)
,
Verse: 16
der
hie
nam
iuwer
minne
teil
,
Verse: 17
ich
bestüende
in
doch
durch
âventiur
,
Verse: 18
ob
sîn
âtem
gæbe
viur
Verse: 19
als
eines
wilden
trachen
."
Verse: 20
al
weinde
sunder
lachen
Verse: 21
diu
vrouwe
jâmers
rîche
Verse: 22
schiet
dannen
trûreclîche
.
Verse: 23
si
enmüete
niht
swaz
ir
geschach
,
Verse: 24
wan
ir
mannes
ungemach
:
Verse: 25
des
trûren
gap
ir
grôze
nôt
,
Verse: 26
daz
si
noch
sanfter
wære
tôt
.
Verse: 27
nû
sult
ir
si
durch
triuwe
klagen
:
Verse: 28
si
beginnet
nû
hœher
kumber
tragen
.
Verse: 29
wære
mir
aller
wîbe
haz
bereit
,
Verse: 30
mich
müete
doch
vroun
Jeschûten
leit
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.