TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 137
Previous part

Chapter: 137 
137


Verse: 1    iuwer zoum muoz sîn ein bestîn seil,
Verse: 2    
iuwer phert bejaget wol hungers teil,

Verse: 3    
iuwer satel wol gezieret
Verse: 4    
der wirt enschumphieret."

Verse: 5    
vil balde er zarte unde brach
Verse: 6    
den samît drabe. daz geschach,

Verse: 7    
er zesluoc den satel si inne reit.
Verse: 8    
ir kiusche und ir wîpheit

Verse: 9    
sîn hazzen lîden muosten:
Verse: 10    
mit bestînen buosten

Verse: 11    
bant er in aber wider zuo.
Verse: 12    
ir kom sîn hazzen alze vruo.

Verse: 13    
sprach er an den zîten:
Verse: 14    
"vrouwe, suln wir rîten.

Verse: 15    
kœme ich an in (des würde ich geil),
Verse: 16    
der hie nam iuwer minne teil,

Verse: 17    
ich bestüende in doch durch âventiur,
Verse: 18    
ob sîn âtem gæbe viur

Verse: 19    
als eines wilden trachen."
Verse: 20    
al weinde sunder lachen

Verse: 21    
diu vrouwe jâmers rîche
Verse: 22    
schiet dannen trûreclîche.

Verse: 23    
si enmüete niht swaz ir geschach,
Verse: 24    
wan ir mannes ungemach:

Verse: 25    
des trûren gap ir grôze nôt,
Verse: 26    
daz si noch sanfter wære tôt.

Verse: 27    
sult ir si durch triuwe klagen:
Verse: 28    
si beginnet hœher kumber tragen.

Verse: 29    
wære mir aller wîbe haz bereit,
Verse: 30    
mich müete doch vroun Jeschûten leit.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.