TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 150
Previous part

Chapter: 150 
150


Verse: 1     gît aber mir diu muoter mîn:
Verse: 2    
ich wæne doch diust ein künegîn."

Verse: 3    
Artûs sprach zem knappen sân:
Verse: 4    
"daz harnas vüert an im ein man,

Verse: 5    
daz ich dirs niht getörste geben.
Verse: 6    
ich muoz doch sus mit kumber leben

Verse: 7    
âne alle mîne schulde,
Verse: 8    
sît ich darbe sîner hulde.

Verse: 9    
ez ist îthêr von Gaheviez,
Verse: 10    
der trûren mir duch vreude stiez."

Verse: 11    
"ir wæret ein künec milde,
Verse: 12    
ob iuch solher gâbe bevilde.

Verse: 13    
gebetz im dar" sprach Keie sân
Verse: 14    
"und lât in zuo zim ûf den plân,

Verse: 15    
sol iemen bringen uns den koph.
Verse: 16    
hie helt diu geisel, dort der toph:

Verse: 17    
lâtz kint in umbe trîben,
Verse: 18    
lebet manz vor den wîben.

Verse: 19    
ez muoz noch dicke bâgen
Verse: 20    
und solhe schanze wâgen.

Verse: 21    
ich ensorge umbe ir deweders leben:
Verse: 22    
man sol hunde nâch ebers houbet geben."

Verse: 23    
"ungerne wolde ich im versagen,
Verse: 24    
wan daz ich vürhte er werde erslagen,

Verse: 25    
dem ich helfen sol der ritterschaft"
Verse: 26    
sprach Artûs ûz triuwen kraft.

Verse: 27    
der knappe iedoch die gâbe emphienc,
Verse: 28    
von ein jâmer sît ergienc.

Verse: 29    
was im von dem künege gâch.
Verse: 30    
junge und alde im drungen nâch:




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.