TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 149
Previous part

Chapter: 149 
149


Verse: 1    im kunde niemen vîent sîn.
Verse: 2    
besach in ouch diu künegîn,

Verse: 3    
ê si schiede von dem palas,
Verse: 4    
si vor begozzen was.

Verse: 5    
Artûs an den knappen sach,
Verse: 6    
zuo dem tumben er sprach:

Verse: 7    
"juncherre, got vergelde iu gruoz,
Verse: 8    
den ich gerne dienen muoz

Verse: 9    
mit dem lîbe und mit dem guote.
Verse: 10    
des ist mir wol ze muote."

Verse: 11    
"wolde et got, wan wære daz wâr!
Verse: 12    
der wîle dunket mich ein jâr

Verse: 13    
daz ich niht ritter wesen sol.
Verse: 14    
daz tuot mir wirs denne wol:

Verse: 15    
ensûmet mich niht mêre,
Verse: 16    
phleget mîn nâch ritters êre."

Verse: 17    
"daz tuon ich gerne" sprach der wirt.
Verse: 18    
"ob werdekeit mich niht verbirt,

Verse: 19    
bist wol gehiure,
Verse: 20    
rîch an koste stiure

Verse: 21    
wirt dir mîn gâbe undertân.
Verse: 22    
deiswâr ich solz ungerne lân.

Verse: 23    
solt unz morgen beiten:
Verse: 24    
ich wil dich wol bereiten."

Verse: 25    
der wol geborne knappe
Verse: 26    
hielt gagernde als ein trappe.

Verse: 27    
er sprach: "ich enwil hie nihtes biten.
Verse: 28    
mir kom ein ritter widerriten:

Verse: 29    
mac mir des harnas werden niht,
Verse: 30    
ich enruoche wer küneges gâbe giht.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.