TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 157
Previous part

Chapter: 157 
157


Verse: 1    des sol vil wênec von mir komen,
Verse: 2    
ez ze schaden oder ze vromen."

Verse: 3    
daz dûhte wunderlîch genuoc
Verse: 4    
îwâneten: der was kluoc,

Verse: 5    
iedoch muoste er im volgen.
Verse: 6    
er enwas im niht erbolgen:

Verse: 7    
zwuo liehte hosen îserîn
Verse: 8    
schuohte er im über diu ribalîn,

Verse: 9    
sunder leder mit zwein borten.
Verse: 10    
zwêne sporn dar zuo gehôrten:

Verse: 11    
er spien im an daz goldes werc.
Verse: 12    
ê er im büte dar den halsberc,

Verse: 13    
er stricte im umbe diu schinnelier.
Verse: 14    
sunder twâl vil harte schier

Verse: 15    
von vuoze ûf gewâpent wol
Verse: 16    
wart Parzivâl mit gernder dol.

Verse: 17    
iesch der knappe mære
Verse: 18    
sînen kochære.

Verse: 19    
"ich enreiche dir dehein gabilôt:
Verse: 20    
diu ritterschaft dir daz verbôt"

Verse: 21    
sprach îwânet der knappe wert.
Verse: 22    
der gurte im umbe ein scharphez swert:

Verse: 23    
daz lêrte er in ûz ziehen
Verse: 24    
und widerriet im vliehen.

Verse: 25    
zôch er im dar nâher sân
Verse: 26    
des tôten mannes kastelân,

Verse: 27    
daz truoc bein hôch und lanc.
Verse: 28    
er gewâpende in den satel spranc:

Verse: 29    
er engerte stegereifes niht.
Verse: 30    
dem man noch snelheite giht,




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.