TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 348
Previous part

Chapter: 348 
348


Verse: 1    man kunde niht gâhen
Verse: 2    
daz Lippaôt wolde vâhen

Verse: 3    
sînen herren, wande er was sîn wirt,
Verse: 4    
als noch getriuwer man verbirt.

Verse: 5    
der künec âne urloup dannen schiet,
Verse: 6    
als im sîn kranker sin geriet.

Verse: 7    
sîne knappen, vürsten kindelîn,
Verse: 8    
al weinde tâten klagen schîn,

Verse: 9    
die mit dem künege wâren gewesen.
Verse: 10    
vor den mac Lippaôt wol genesen,

Verse: 11    
wande er si mit triuwe hât erzogen,
Verse: 12    
gein werder vuore niht betrogen,

Verse: 13    
ez ensî dan mîn herre al ein,
Verse: 14    
an dem doch svvͤrsten triuwe erschein.

Verse: 15    
mîn herre ist ein Franzeis,
Verse: 16    
li schahteliur de Bêâveis,

Verse: 17    
er heizet Lisavander.
Verse: 18    
die eine und die ander

Verse: 19    
muosten dem vürsten widersagen,
Verse: 20    
si schiltes ammet muosten tragen.

Verse: 21    
dem künege ritter worden sint
Verse: 22    
vil vürsten hiute und ander kint.

Verse: 23    
des vordern hers phliget ein man,
Verse: 24    
der wol mit scharphen strîten kan,

Verse: 25    
rois Poidiconjunz von Gors.
Verse: 26    
der vüert manec wol gewâpent ors.

Verse: 27    
Meljanz ist sîns bruoder sun.
Verse: 28    
si kunnen beide hôchvart tuon,

Verse: 29    
der junge und ouch der alde.
Verse: 30    
daz es unvuoge walde!




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.