TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 358
Previous part

Chapter: 358 
358


Verse: 1    "nû sich," sprach si, "swester mîn:
Verse: 2    
deiswâr mîn ritter und der dîn

Verse: 3    
begênt hie ungelîchiu werc.
Verse: 4    
der dîne wænt daz wir den berc

Verse: 5    
und die burc süln verliesen.
Verse: 6    
ander wer wir müezen kiesen."

Verse: 7    
diu junge muoste ir spotten doln.
Verse: 8    
diu sprach: "er mac sichs wol erholn:

Verse: 9    
ich gibe im noch gein ellen trôst,
Verse: 10    
daz er dîns spottes wirt erlôst.

Verse: 11    
er sol dienest gein mir kêren
Verse: 12    
und ich wil im vreude mêren.

Verse: 13    
sît gihs er ein koufman,
Verse: 14    
er sol mîns lônes market hân."

Verse: 15    
ir beider strît der worte
Verse: 16    
Gâwân ze merke hôrte.

Verse: 17    
als ez im getohte
Verse: 18    
übersaz erz, swie er mohte.

Verse: 19    
sol lûter herze sich niht schemen,
Verse: 20    
daz muoz der tôt von ê nemen.

Verse: 21    
daz grôze her al stille lac,
Verse: 22    
des Poidiconjunz dort phlac:

Verse: 23    
wan ein werder jungelinc
Verse: 24    
was in dem strîte und al sîn rinc,

Verse: 25    
der herzoge von Lanverunz.
Verse: 26    
kom Poidiconjunz:

Verse: 27    
ouch nam der alt wîse man
Verse: 28    
die eine und die andern dan.

Verse: 29    
diu vesperîe was erliten
Verse: 30    
und wol durch werdiu wîp gestriten.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.