TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 358
Chapter: 358
358
Verse: 1
"nû
sich
,"
sprach
si
,
"swester
mîn
:
Verse: 2
deiswâr
mîn
ritter
und
der
dîn
Verse: 3
begênt
hie
ungelîchiu
werc
.
Verse: 4
der
dîne
wænt
daz
wir
den
berc
Verse: 5
und
die
burc
süln
verliesen
.
Verse: 6
ander
wer
wir
müezen
kiesen
."
Verse: 7
diu
junge
muoste
ir
spotten
doln
.
Verse: 8
diu
sprach
:
"er
mac
sichs
wol
erholn
:
Verse: 9
ich
gibe
im
noch
gein
ellen
trôst
,
Verse: 10
daz
er
dîns
spottes
wirt
erlôst
.
Verse: 11
er
sol
dienest
gein
mir
kêren
Verse: 12
und
ich
wil
im
vreude
mêren
.
Verse: 13
sît
dû
gihs
er
sî
ein
koufman
,
Verse: 14
er
sol
mîns
lônes
market
hân
."
Verse: 15
ir
beider
strît
der
worte
Verse: 16
Gâwân
ze
merke
hôrte
.
Verse: 17
als
ez
im
dô
getohte
Verse: 18
übersaz
erz
,
swie
er
mohte
.
Verse: 19
sol
lûter
herze
sich
niht
schemen
,
Verse: 20
daz
muoz
der
tôt
dâ
von
ê
nemen
.
Verse: 21
daz
grôze
her
al
stille
lac
,
Verse: 22
des
Poidiconjunz
dort
phlac
:
Verse: 23
wan
ein
werder
jungelinc
Verse: 24
was
in
dem
strîte
und
al
sîn
rinc
,
Verse: 25
der
herzoge
von
Lanverunz
.
Verse: 26
dô
kom
Poidiconjunz
:
Verse: 27
ouch
nam
der
alt
wîse
man
Verse: 28
die
eine
und
die
andern
dan
.
Verse: 29
diu
vesperîe
was
erliten
Verse: 30
und
wol
durch
werdiu
wîp
gestriten
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.