TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 357
Previous part

Chapter: 357 
357


Verse: 1    hie ein tjost, diu ander dort.
Verse: 2    
daz her begunde ouch trecken vort

Verse: 3    
her gein der stat durch hôhen muot.
Verse: 4    
ir vesperîe wart vil guot:

Verse: 5    
ze beider sît rotte ungezalt,
Verse: 6    
garzûne krîe manecvalt,

Verse: 7    
beide schottesch unde walsch
Verse: 8    
wart gerüefet sunder valsch.

Verse: 9    
der ritter tât was âne vride.
Verse: 10    
die helde erswungen die lide:

Verse: 11    
ez wâren doch allez meistec kint.
Verse: 12    
die ûz dem her dar komen sint,

Verse: 13    
die begunden vil werde tât:
Verse: 14    
die burgære phanden si ûf der sât.

Verse: 15    
der nie gediende an wîbe
Verse: 16    
kleinœte, der möhte an lîbe

Verse: 17    
nimmer bezzer wât getragen.
Verse: 18    
von Meljanze hôrte ich sagen,

Verse: 19    
sîn zimierde wære guot:
Verse: 20    
er hete ouch selbe hôhen muot

Verse: 21    
und reit ein schœne kastelân,
Verse: 22    
daz Meljacanz dort gewan,

Verse: 23    
er Keien hôhe dar hinder stach,
Verse: 24    
daz man in am aste hangen sach.

Verse: 25    
dôz Meljacanz dort erstreit,
Verse: 26    
Meljanz von Lîz ez hie wol reit.

Verse: 27    
sîn tât was vor ûz bekant,
Verse: 28    
al sîne tjoste in ir ougen vant

Verse: 29    
Obîe dort ûf dem palas,
Verse: 30    
dar si durch warten komen was.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.