TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 357
Chapter: 357
357
Verse: 1
hie
ein
tjost
,
diu
ander
dort
.
Verse: 2
daz
her
begunde
ouch
trecken
vort
Verse: 3
her
gein
der
stat
durch
hôhen
muot
.
Verse: 4
ir
vesperîe
wart
vil
guot
:
Verse: 5
ze
beider
sît
rotte
ungezalt
,
Verse: 6
garzûne
krîe
manecvalt
,
Verse: 7
beide
schottesch
unde
walsch
Verse: 8
wart
dâ
gerüefet
sunder
valsch
.
Verse: 9
der
ritter
tât
was
âne
vride
.
Verse: 10
die
helde
erswungen
dâ
die
lide
:
Verse: 11
ez
wâren
doch
allez
meistec
kint
.
Verse: 12
die
ûz
dem
her
dar
komen
sint
,
Verse: 13
die
begunden
dâ
vil
werde
tât
:
Verse: 14
die
burgære
phanden
si
ûf
der
sât
.
Verse: 15
der
nie
gediende
an
wîbe
Verse: 16
kleinœte
,
der
möhte
an
lîbe
Verse: 17
nimmer
bezzer
wât
getragen
.
Verse: 18
von
Meljanze
hôrte
ich
sagen
,
Verse: 19
sîn
zimierde
wære
guot
:
Verse: 20
er
hete
ouch
selbe
hôhen
muot
Verse: 21
und
reit
ein
schœne
kastelân
,
Verse: 22
daz
Meljacanz
dort
gewan
,
Verse: 23
dô
er
Keien
sô
hôhe
dar
hinder
stach
,
Verse: 24
daz
man
in
am
aste
hangen
sach
.
Verse: 25
dôz
Meljacanz
dort
erstreit
,
Verse: 26
Meljanz
von
Lîz
ez
hie
wol
reit
.
Verse: 27
sîn
tât
was
vor
ûz
sô
bekant
,
Verse: 28
al
sîne
tjoste
in
ir
ougen
vant
Verse: 29
Obîe
dort
ûf
dem
palas
,
Verse: 30
dar
si
durch
warten
komen
was
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.