TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 362
Previous part

Chapter: 362 
362


Verse: 1    ich sol selbe marschalc sîn:
Verse: 2    
liute und guot, swaz heizet mîn,

Verse: 3    
daz kêre ich iu gein dienstes siten.
Verse: 4    
nie gast ze wirte kom geriten,

Verse: 5    
der im wære als undertân."
Verse: 6    
"herre, iuwer genâde!" sprach Gâwân.

Verse: 7    
"daz hân ich ungedienet noch:
Verse: 8    
ich sol iu gerne volgen doch."

Verse: 9    
Scherules der lobes gehêrte
Verse: 10    
sprach als in sîn triuwe lêrte:

Verse: 11    
"sît ez sich hât an mich gezoget,
Verse: 12    
ich bin vor vlust iuwer voget,

Verse: 13    
ez enneme iu dan daz ûzer her:
Verse: 14    
bin ich mit iu an der wer."

Verse: 15    
mit lachendem munde er sprach
Verse: 16    
hin zal den knappen die er sach:

Verse: 17    
"ladet ûf iuwer harnas über al:
Verse: 18    
wir suln hin nider in daz tal."

Verse: 19    
Gâwân vuor mit sînem wirt.
Verse: 20    
Obîe daz niht verbirt,

Verse: 21    
ein spilwîp si sande,
Verse: 22    
die ir vater wol erkande,

Verse: 23    
und enbôt im solhiu mære,
Verse: 24    
vüere ein valschære,

Verse: 25    
"des habe ist rîche unde guot:
Verse: 26    
bit in durch rehten ritters muot,

Verse: 27    
sît er vil soldiere hât
Verse: 28    
ûf ors, ûf silber und ûf wât,

Verse: 29    
daz diz ir êrste gelt.
Verse: 30    
ez vrumt wol siben ûf daz velt."




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.