TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 664
Previous part

Chapter: 664 
664


Verse: 1    daz lobeten si al gelîche.
Verse: 2    
die herzoginne rîche

Verse: 3    
si vrâcten, ob daz her wære ir.
Verse: 4    
diu sprach: "ir sult gelouben mir,

Verse: 5    
ich erkenne weder schilt noch man.
Verse: 6    
der mir ê schaden hât getân,

Verse: 7    
derst lîhte in mîn lant geriten
Verse: 8    
und hât vor Lôgrois gestriten:

Verse: 9    
ich wæne, die vant er doch ze wer.
Verse: 10    
si heten strît wol disem her

Verse: 11    
an zingeln und an barbigân.
Verse: 12    
hât ritterschaft getân

Verse: 13    
der zornege künec Gramoflanz,
Verse: 14    
suochte er gelt vür sînen kranz:

Verse: 15    
oder swer si sint, die muosten sper
Verse: 16    
ûf geriht sehen durch tjoste ger."

Verse: 17    
ir munt in louc wênec an.
Verse: 18    
Artûs schaden vil gewan,

Verse: 19    
ê daz er kœme vür Lôgrois.
Verse: 20    
des wart etslîch Bertenois

Verse: 21    
ze rehter tjost abe gevalt.
Verse: 22    
Artûs her ouch wider galt

Verse: 23    
market, den man in bôt.
Verse: 24    
si kômens ze beider sît in nôt.

Verse: 25    
man sach die strîtmüeden komen,
Verse: 26    
von den dicke ist vernomen,

Verse: 27    
daz si ir kotzen gerne werten.
Verse: 28    
si wâren gein strîte die herten:

Verse: 29    
beidenthalpz mit schaden stêt.
Verse: 30    
Gârel und Gaherjêt




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.