TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 25
Previous part

Chapter: 1_16  
16. S. Alexius


Line: 28    To Rome was eyn ryke here, de heet Eufemianus vnde syn vrowe Aglaes.
Line: 29    De weren rike vnde hadden nen kint. Se weren so weldich, dat en deneden
Line: 30    wol dre hundert knapen, ghecledet myt sydenem wande. Se weren barmhertich
Line: 31    vnde hadden got leff. Se beredden alle daghe dre dysche in erem huse. Dar
Line: 32    setten se wedewen vnde weysen vnde arme lude vnde deneden en suluen
Page: 25   Line: 1    to der tafelen went an den middach, so eten se suluen. Got vorbarmede sik ouer
Line: 2    vnde gaf en enen sone, den heten se Allexius. Dat kint gynk to der scholen
Line: 3    de lerede sere vnde nam to an godes leue vnde an dogheden. Do Allexius
Line: 4    to synen jaren quam, do koos em syn vader ene edele juncvrowen vthe des
Line: 5    keysers houe, de he to der ee nemen scholde. Dar wart ghemaket ene grote
Line: 6    blyschop, vnde de juncvrowe wart eme to bedde bracht. Dar beghan hee der
Line: 7    juncvrowen to segghende van vnseme heren gode vnde van der kusheyt vnde
Line: 8    lerde eer, dat se got leff hebben scholde bouen alle dink. Dar na dede he eer
Line: 9    syn vingerlin vnde syn gordel vnde sprak: 'Nym dyt vnde holdet also langhe,
Line: 10    aIso id gode beheghelik is. Got beware vns beyden.' Vnde he gink en wech
Line: 11    inder nacht vte synes vader houe vter stat to Rome vnde voor auer meer vnde
Line: 12    quam yn ene stat, de heet Edissa. Dar was eyn monster, dar was vnse leue
Line: 13    vrowe sere gnedych. Vor deme monster in deme likhuse leghen vele armer
Line: 14    lude. Den ghaf he syne cledere vnde toch snode cledere an vnde sat dar myt
Line: 15    den anderen armen luden vnde bat der almesen, vnde wat eme geuen wart,
Line: 16    des nam he syne notorft, dat ander gaf he vort anderen armen luden. Dar sat
Line: 17    he in deme likhuse wol XVII jar, dat he ny an dat monster en dorste ghan,
Line: 18    wente he duchte sik vnwerdich wesen. Hee bedede vele, hee vastede vele,
Line: 19    hee castygede sik vele vnde vlitede sik in ghuden werken. Do hee dar gheseten
Line: 20    hadde XVII jaar, do scholde de coster van deme monster to ener tyd vor
Line: 21    vnser vrowen bylde gan. Do sprak dat bilde to em: 'Gaa dar in dat likhus, dar
Line: 22    syttet eyn mynsche, de dunket sik des vnwerdich, dat he hyr in ghan moghe.
Line: 23    Brink ene hir in, he is des wol werdich.' Do de coster dar vth quam indat
Line: 24    likhues, do en bekande he siner nicht mank alden luden vnde gynk wedder
Line: 25    to vnser leuen vrowen. De gaff eme en teken, wo he ene bekennen scholde.
Line: 26    Dar brachte he ene inde kerken myt groter ere. Do de lude dat vornemen,
Line: 27    do wolden se eme grote ere an leggen. Der wolde he nicht lyden vnde gynk
Line: 28    by dat meer vnde wolde varen, dar ene neman en kande. Dar quam wynt
Line: 29    vnde dref dat schyp to Rome. Do dochte he an synem moet: Dy en bekennet
Line: 30    hir nement, du wult ghan to dynes vader houe vnde nemen dar de almesen.
Line: 31    Do he de straten langes gynk, do quam eme syn vader entteghen gande myt
Page: 26   Line: 1    groteme trecke. Do trad he to eme vnde sprak: 'O leue here, vorbarmet jv
Line: 2    ouer my armeii pelegrymen, dat sik got vorbarme ouer juwen sone, wor he
Line: 3    inder werlde sy.' Do sprak de here: 'Uppe dat sik got vorbarme over mynen
Line: 4    sone Allexius, so wil ik dy dat broth gheuen alle de wile, dat du leuest.' Dar
Line: 5    brachte he ene in syn hues vnde wysede eme ene kameren, dar he inne wonen
Line: 6    scholde vnde bevool ene enem knechte, de eme denen scholde. Dar bleef he in
Line: 7    deme houe XVII jar vnde leyt manegher hande smaheyt van den knechten.
Line: 8    Se bespotteden ene, se belacheden ene, se sloghen ene in den hals, se beghoten
Line: 9    ene myt juchen vnde myt schottelwatere, se spreken eme smeliken; dat leyd
Line: 10    he al myt groter dult al sunder clage. Des sondaghes sach hee syne moder
Line: 11    bedrouet ghaen vnde syn bruth vnde syn vader, de na eme schryenden. Dat
Line: 12    en trad eme allent nicht to herten, he en wolde sik nicht melden. Do de tyd
Line: 13    quam, dat he to gode varen scholde, do nam he enen bref vnde scref dar ynne
Line: 14    al syn leuent, vnde he besloet den bref an syner hant vnde gaf synen geyst up.
Line: 15    Dat was enes sondaghes, do alle de lude to kerken weren. Do wart ene stempne
Line: 16    ghehort inder kerken, de sprak: 'Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati
Line: 17    estis, et ego reficiam vos.' Dat spreket so vele: 'Komet to my al de yenne, de
Line: 18    dar arbeyden vnde myt bordene vorladen sin, ik wil juw lauen.' Do wart
Line: 19    alle dat volk vorueret van der stemme vnde vellen to der erden. Do sprak de
Line: 20    stemme noch anderwerue: 'Ghat vnde soket enen mynschen, de dar biddet vor
Line: 21    juw.' Do begunden se ene to soken vnde wisten nicht, wur se ene soken
Line: 22    scholden. Do sprak de stemme dryddewerue: 'Ghat to Eufemianus hus, dar
Line: 23    vinde gij en.' Dar began de paues to lopen vnde de keyser vnde de vader vnde
Line: 24    quemen dar. Do ghenk de vader in de kameren vnde vant ene dod,
Line: 25    vnde syn antlat was clar also de sunne vnde vant den breff in syner
Line: 26    hant. Do wolde de vader den breff nemen. Do helt he de hant altouaste
Line: 27    to. Do quam de paues, deme dede he den breff. De paues de las den
Line: 28    bref vor al dem volke. Dar was inne screuen, dat he hete Allexius vnde were
Line: 29    Eufemianus sone, vorbat al sin leuent. Do de vader dat horde, do wart he so
Line: 30    bedrouet, dat he van wunder vnde van droffnisse vel to der erden vnde lach
Line: 31    alse he dod were. Do he wedder to sijk suluen quam, do beghan he to scriende
Line: 32    vnde to wenende vnde to ropene, dat se alle yamer segen, de dar weren. He
Line: 33    toch syne olden grauwen har, he sloch sijk suluen myt synen vusten vnde sprak:
Line: 34    'O we, herte leue kynt myn, wurumme hefstu mek so sere bedrouet, dat du
Page: 27   Line: 1    so mannich jar hefst in myneme hus gewesen vnde hefst my des nu geopenbaret.
Line: 2    O we dat leyder, dat ik dij nicht leuendich seen mach. Nu en darf ik my
Line: 3    nummer mer neynes trostes vormoden, nu ik dij dod se vor my liggen.' Do
Line: 4    de moder desse rede vomam, do quam se lopende alse eyn brummende lauwynne
Line: 5    vnde toreth ere cledere, rechte also de lauwynne dat nette toryth, wan
Line: 6    se gestricket ys. De quam lopene ane cleyt vnde ane webbe mank alle deme
Line: 7    volke vnde scriede vnde wenede vnde rep: 'Wiket vorbat, leuen lude, vnde
Line: 8    latet my beschowen myn leue kint, dat van myme Iyne geboren ys, dar al
Line: 9    myn trost an lach.' Do se dar quam, do vel se vppe den Iycham. Se helseden
Line: 10    vnde kusten, se rep: 'O we, herte leue kynt, wat hefstu my geweten, dat du
Line: 11    my nicht en segedest, dat du myn kynt werest. O we der groten smaheit, de
Line: 12    du geleden heuest in myneme huß van mynen knechten. De slogen dij, de
Line: 13    begoten dij, dat ledestu alle myt groter dult ane clage. O we, leue kind, du
Line: 14    segest dynen vader vnde my alle dage bedrouet vor dij ghan, du en trostedest
Line: 15    vns nicht. Wu mochtestu so vnbarmhertich sin! Eya, leuen kindere alle, de
Line: 16    hijr gesammet syn, irbarmet juw ouer my vnde helpet my bewenen myn
Line: 17    grote herte seer!' Dar weneden alle, de dar weren. Do quam syn brut lopene
Line: 18    vnde wenede vnde scriede, dat men yamer mochte seen. 'O we,' sprak se,
Line: 19    'nu ys al myn trost vte, al myn hopene ys nu vorghan, vnde de spegel
Line: 20    myner ogen is tobroken. Nu begynnet myt my eyn herte ser, des numme
Line: 21    ende enwert, de wile dat ik leue.' Do nam de paues vnde de keyser den hilgen
Line: 22    Iycham vnde wolden en dragen to der kerken. Dar wart so grot drank, dat se
Line: 23    nicht enkunden vort komen. Do leten se penninge werpen in de straten, vp
Line: 24    dat sijk de lude myt den penningen beworen, dat se mochten vortkomen;
Line: 25    dat nehalp nicht. Do brochten se en kumme in Sunte Bonifacius kerken
Line: 26    vnde leten en dar seuen dage. Vnderdes makeden se eme eyn scryn van suluere vnde
Line: 27    van golde vnde van duren steynen. Dar was so eddele roke, also yu eyn mynsche
Line: 28    ruken mochte, vnde al de seken, de dar quemen, de worden gesunt.
Line: 29    Kynt leue, aldus heuet Sunte Allexius god leff gehat bouen vader, bouen moder,
Line: 30    bouen husfruwen vnde bouen alle dat gut, dat de werlt hadde. Dat schal dij
Line: 31    eyn lere wesen, dat du god leff hebben schalt van alle dyme herten bouen alle
Line: 32    dingk. Noch wil ik dij eyn ander seggen van eme jungelinge, de hete Josaphat,
Line: 33    wo he bekart wart vnde wo leff he god hadde bouen alle dingk:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.