TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 35
Previous part

Chapter: 2_1  
1. Ein Ritter, der gerne schwur


Line: 10    Dat was eyn rydder, de hadde synen munt dar to gewenet, dat he gerne plach
Line: 11    
to swerne vnde swor yo biden ogen godes. Dat gescha, dat he sat vnde spelde
Line: 12    
vppe deme worptafele vnde swor, alse he vore wone was, bij den ogen godes.
Line: 13    
Seit, wat geschach dar: Dar vellen eme syne ogen beide vt syme houede vnde
Line: 14    
vellen vor eme vp dat bret vnde blef blint alle syne leuedage. -- Kynt leue, lat dij dijt
Line: 15    
eyn lere wesen, vnde en wene dynen munt nicht to vnnutten eyden.
Line: 16    
Kynt leue, du en schalt nicht vnrechte sweren vp de hilgen, wente yd ys sere
Line: 17    
varlik der sele. Wenne du twe vingere legest vp de hilgen, so geuestu beide
Line: 18    
lijff vnde sele deme sichtigen duuele. Dat du dre vingere letest nedder hangen
Line: 19    
in der hant, dat meynet also vele, dat du werst gesundert vt der hilgen dreualdicheit,
Line: 20    
dat ys van dem vader vnde van deme sone vnde van deme hilgen
Line: 21    
geiste. Kynt leue, hijr van wil ik dij eyn bilde seggen:



Next part



This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.