TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 34
Previous part

Chapter: 1_18  
18. Ein Bischof in der Wüste


Line: 8    Dat geschach to eyner tijd, dat men de cristenen lude dar to dwanck, dat se
Line: 9    affgode scholden anbeden. Do was eyn bisschup, de genk to van angeste vnde
Line: 10    offerde den affgoden. Dat ruwede eme sere vnde genk in de wostenie vnde
Line: 11    was dar inne seuentich jar in eme strengen leuende. Dar stunt eyn palm
Line: 12    bom, dar van ath he, dar bij was eyn born, dar van dranck he vnde hadde eyne
Line: 13    snode hutten, dar vnder lach he. Dar na ouer seuentich jaren do scholde eyn
Line: 14    monnik wanderen in der wostenie vnde quam dar jenne wonede vnde vragede,
Line: 15    we he were vnde wat he dar dede. Do sprak he: 'Hijr gha ik myne bote vor
Line: 16    myne sunde'. Do vragede he, wat syne sunde weren. Do sprak he: 'Ik wart
Line: 17    dar to gedwungen, dat ik affgode anbeden scholde. Do genk ik van angeste
Line: 18    vnde offerde den affgoden. Do vur ik hijr in de wostenie vnde wolde de sunde
Line: 19    beteren vnde hebbe hijr nu gewesen seuentich jar. Nu alder erst heuet my god
Line: 20    de sunde vorgeuen. Nu schal ik steruen.' Do began he to beden vnde syn
Line: 21    antlat wart also eyn vur gestalt. Do wart de monnik vorueret, vnde desse de
Line: 22    trostede ene, dat he neyne vare scholde hebben, vnde bat en, dat he en begrauen
Line: 23    wolde. Also gaff he synen geyst vp. Do he ene begrauen hadde, to hant vel
Line: 24    syn hutte nedder, vnde de palm bom wart dorre, vnde de born wart druge.
Line: 25    Kint leue, hijr na machstu prouen, wu grot sunde dat ys, dat men dat erste
Line: 26    bod nicht holt na godes willen.



Part: 2  
DAS ZWEITE GEBOT


Page: 38  
Line: 1    Vader leue, yk bidde juw dorch vnsen heren god, leret my, welk ys dat andere
Line: 2    bot. Kynt leue, ik wil dat gerne leren dij, vppe dat du god biddest vor my.
Line: 3    Dat andere bot ys dijt: Non assumes nomen dei tui inanum. Mynsche, du ne
Line: 4    schalt den namen dynes godes nicht vorgeues nemen an dynen munt noch
Line: 5    vnnutliken. Dijt schaltu vornemen mannigerhande wijs: Mynsche, du ne
Line: 6    schalt dynen munt nicht dar to wenen, dat he vnnutliken swere bij vnseme
Line: 7    heren gode, bij der martelie godes, bij deme dode godes, bij deme lychamme godes,
Line: 8    bij deme blode edder des gelijk. Dat ys vnseme leuen heren torne. Dar van
Line: 9    wil ik dij eyn bilde seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.