TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 121
Previous part

Chapter: 3_44  
44. Eine Sünderin und Maria


Line: 25    Dat was eyn sunderynne, de hadde seuen yar eyn openbar sunderynne ghewesen.
Line: 26    De quam to eyner tijd eyme prestere to mote vnde begunde eme to to lachene
Line: 27    vnde hadde lichtuerdige wort. De prester schemede sijk vnde hedde erer
Line: 28    gerne quit gewesen vnde newiste nicht, wat he spreken wolde. To lesten sprak
Line: 29    he aldus: 'Ghude mynsche, bidde god vor my.' Do sprak se: 'Wudane wijs
Line: 30    schal ik god vor dij bidden? Lere my.' Do sprak he: 'Gha vor de kerken, dar
Line: 31    vindestu in deme lijkhuse vnser leuen fruwen bilde, dat heft ere leue kint vp
Page: 125   Line: 1    deme schote, vnde sprek aldus: 'Here god, schepper hemelrikes vnde ertrikes,
Line: 2    irbarme dijk ouer den prester, de my ha to dij sande. Deystu dat, so wil ik dij
Line: 3    wat geuen vor dyn arbeyt.' Se hopede, dat er wat werden scholde, vnde genk
Line: 4    hen in dat likhuß vnde vel vp ere kne vnde sprak also, alse er beuolen was. Do
Line: 5    karde sijk dat kint vnser leuen fruwen vmme van er vnde newolde se nicht
Line: 6    an seen vnde sprak to syner moder: 'Hore, leue moder, wunderlike dingk.
Line: 7    De groteste sunderynne, de de werlt heft, de biddet my vor mynen sonen,
Line: 8    vnde vor sijk suluen ne biddet se nicht.' Do sprak vnse leue fruwe: 'O herte
Line: 9    leue sone, irbarme dijk ouer de sunderynnen, de dij also vortornet heuet in
Line: 10    erer dorheit. Se was junck vnde dorde, vnde ere frunt de stornen ere aff vro
Line: 11    vnde nehadde neymende, de se helde to dem besten. Darumme quam se to
Line: 12    valle. O herte leue sone myn, gijff my eren broke, wente din barmherticheit
Line: 13    ys groter wan ere dorheit. Vorgiff er ere sunde dorch mynen willen vnde dorch
Line: 14    dynes sones willen, de se her to dij sande.' Do sprak de sone wedder: 'Moder,
Line: 15    dat were vnmogelijk, dat ik dij yennich dingk scholde vorseggen. Ik vorgeue
Line: 16    er al ere sunde; se sei des, dat se de sunde mer beware.' Do de sunderynne dat
Line: 17    hadde gehort, do leip se wedder to dem prestere vnde segede eme alle desse
Line: 18    dingk vnde bichtede all ere sunde vnde wart dar na eyn hillich mynsche.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.