TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 128
Previous part

Chapter: 4_6  
6. S. Barbara


Line: 14    Svnte Barbare was eyn juncfruwe eddele vnde schone. Ere vader was geheten
Line: 15    Dyostorus. De beslot se vp eme hogen torne, dat se dar scholde denen den
Line: 16    affgoden. Barbara was noch vngedoft vnde louede doch an vnsen heren Ihesum
Line: 17    Christum. Do stunt dar eyn vath, dat was ydel. Do bat se vnsen heren god,
Line: 18    dat he dat vath lete werden vol wateres. To hant was dat vul myt watere. Do
Line: 19    dankede se vnseme leuen heren vnde bat en anderwerne, dat he dat water
Line: 20    segenen vnde benedien wolde in deme namen der hilgen dreuoldicheit. Dar
Line: 21    na trad se in dat water vnde dofte sijk suluen. Dar na wart de vader des to rade,
Line: 22    dat he se wolde to manne geuen. Do antworde se vnde sprak: 'Vader, ik ne
Line: 23    wil anders neynen man hebben wan mynen leuen heren Ihesum Christum,
Line: 24    den myn sele to eynem brudegame heft vtgekorn.' Do de vader dat horde,
Line: 25    dat se cristen worden was, do toch he sin swert vnde wolde se morden. Do
Line: 26    vndeip se eme vnde vloch an eynen winkel vnde hudde sijk dar. Dar quam de
Line: 27    vader na vnde sochte se vnde vragede de herden, oft se yennige juncfruwen
Line: 28    hedden seen lopen. Do newolde de ene herde nicht nawisen; de andere wisede
Line: 29    na. Dar quem de vader vnde vant se vnde slepede se wedder to huß. Do
Line: 30    se den herde sach, de se gemeldet hadde, vnde vlokede eme, to hant wart he
Line: 31    to eime stene vnde darto al sin queck. Des anderen dages ghing de vader to
Line: 32    deme richtere Martianuse vnde clagede ouer syne dochter, dat se cristen was
Page: 132   Line: 1    worden. Do leit se de richter vor sijk bringen vnde wolde se darto dwingen,
Line: 2    dat se de affgode anbeden scholde. Do se des nene wijs don wolde, do leit he
Line: 3    se naket vt theen vnde leit al er lijff myt roden toslan. De wile, dat men se
Line: 4    sloch, do sangk se vnde benedide vnsen leuen heren Ihesum Christum. Do let
Line: 5    he se myt den vaten vphengen vnde leit er dat houet toslan myt hemmeren,
Line: 6    dat er dat blot to den oren vnde to der nesen vt vlot. De wile, dat men se so
Line: 7    pinegede, do sangk se vnde benedide vnsen leuen heren Ihesum Christum. Do
Line: 8    leit he se besluten in eyme kerkenere. Do quam de hilge engel to er myt eme
Line: 9    klaren lichte vnde troste se vnde helede al ere wunden. Des anderen dages, do
Line: 10    de richter dat vornam, dat se gesunt was worden, do leit he se vphengen in
Line: 11    eynen notstal vnde leit ere syden scroyen myt bernenden lampen. Do sach se
Line: 12    vp an den hemmel vnde dankede vnsem leuen heren vnde sprak to deme
Line: 13    richtere: 'Su, du arme droftige, din vur nemach my nicht schaden.' Do wart de
Line: 14    richter tornich vnde leit er de bruste affsniden. Dar na leyt he se naket all
Line: 15    vmme dat lant voren. Do sloch se ere oghen vp an den hemmel vnde sprak:
Line: 16    'Here, alweldige god, wente du bedecken kanst den hemmel myt den wolken,
Line: 17    so bedecke mynen licham dorch dyner groten gude willen vnde sende my
Line: 18    dynen hilgen engel, de mi bedecke.' Tohant quam eyn engel, de toch a an
Line: 19    eyn sne wit kled vnde helede er al ere wunden. Dar na wart se wedder bracht
Line: 20    vor den richter. Do he sach, dat se schone vnde gesunt worden was, do wart
Line: 21    he grymmich vnde vntbot, dat men er dat houot affslan scholde. Des wart se
Line: 22    van all ereme herten vro. Do vel se vp ere kne vnde helt ere hende vp to gode
Line: 23    vnde sprak: 'Here god alweldige, eyn schepper hemelrikes vnde ertrikes,
Line: 24    eyn heylant vnde eyn trost aller lude, wente ik dorch dynen willen, leue here,
Line: 25    desse marter lide, so bidde ek dij vor al de lude, de myne marter eren, dat du
Line: 26    en rukes to vorgeuen alle ere sunde, also dat du er nummer mer gedenkest.'
Line: 27    Do quam eyn stemme van deme hemele, de sprak also: 'Kum myn aller leueste
Line: 28    vnde rouwe in dynes vader huß, de in deme hemmelrike ys, vnde wes des
Line: 29    gewijs, dat du gebeden heuest, des bistu getwidet.' Dar trad ere vader to vnde
Line: 30    sloch er suluen dat houet aff. Tohant quam dar eyn vur van deme hemele
Line: 31    vnde vorbrande en so degere, dat dar nicht eyn knoke bleff. Alsodane pyne
Line: 32    heft de hilge juncfruwe Sunte Barbara geleden, vp dat se neyne affgode drofte
Line: 33    anbeden yegen dat bod godes. -- Kint leue, dijt schal dij eyn bilde wesen. Noch
Line: 34    wil ik dij eyn ander seggen:

Line: 35    Kynt leue, wil dij din vader oft dyn moder to basen dingen holden, du en
Line: 36    schalt en nicht horsam wesen. Deistu dat, du vorlusest dine sele. Dar van wil
Line: 37    ek dij eyn bilde seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.