TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 191
Subchapter: 27._S._Anselmus_und_ein_Abt
27. S. Anselmus und ein Abt
Page: 194
Line: 1
Eyn abbet quam to Sunte Ancelmus vnde sprak: ʼLeue vader, segget my:
Line: 2
Wat schole wij don den kinderen, de wij vntfan? Wij slan se vele vnde sere,
Line: 3
dat enhelpet nicht. Jo wij se mer slan, yo se erger werden.ʼ Do sprak Sunte
Line: 4
Ancelmus: ʼHere her abbet, berichtet my, des ik yuw vraghe: Ofte gij eyne
Line: 5
planten poteden in juwen garden vnde betuneden en so enge, dat he syne
Line: 6
telgen nicht vtlaten mochte, wat bomes scholde dar van wassen ? Werliken,
Line: 7
dar van worde eyn vnnutte bom. Also do gij bij juwen kinderen, de gij vntfan.
Line: 8
De dwingen gij alto sere vnde slan se, dat se wittelos werden, vnde maken
Line: 9
dat myt juwem vnbeschedenen dwange, dat se yuw haten, de yuw leff scholden
Line: 10
hebben, vnde brengen se darto, dat se ntyne innicheit noch soticheit mogen
Line: 11
hebben an ereme herten, sunder had vnde nyd vnde affgunsticheit vnde bosen
Line: 12
wan vnde vorsmainge erer prelaten vnde werden wedder willich vnde vnhorsam
Line: 13
vnde trach to godes denste.ʼ
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
