TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 207
Subchapter: 13._Sardanapalus
13. Sardanapalus
Line: 7
Dat was eyn konningk, de hette Sardanapalus, den hadden de wiff also vmme
Line: 8
gedan, dat he myt en was vppe eneme schonen palase. Dar ne weren nicht
Line: 9
dan wijff myt eme vppe vnde was besloten also vaste, dat neymant to em
Line: 10
mochte komen. Dar gaff men en allet, des er herte begerde. Dar was de konningk
Line: 11
myt den wiuen allene vnde ath myt en vnde sleip myt en. He negede also
Line: 12
eyn wiff, he wrachte also eyn wiff. Aldus hadden en de wijff to eyneme doren
Line: 13
gemaket. Syn koningkrike hadde he beuolen synem marschalke, vnde suluen
Line: 14
was he myt den wyuen in dem palase besloten. To lest, do yd synen mannen
Line: 15
vordrot, do begunden se dat palas to stormen vnde wolden ene doden vnde
Line: 16
kesen eynen anderen konningk. Do he dat sach, do entfenc he dat palas en
Line: 17
bynnen vnde vorbrande sijk suluen myt den wyuen. Myt den vriuen hadde he
Line: 18
gelegen, myt den wiuen starff he, myt den wiuen vor he to dem duuele.
Line: 19
Kynt leue, de wiue makeden ock to eme doren den wisen konningk Salomon,
Line: 20
zo de de wiseste koningk was, den al ertrike hadde, dar men van lest inder hilgen
Line: 21
scrift. Van syneme leuende wil ik dij eyn cleyne seggen:
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
