TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 213

Subchapter: 14e._Die_Königin_von_Saba 

14e. Die Königin von Saba


Line: 6 
    De weldige konningynne van Saba, de geheten was Nycaula, de beropen was
Line: 7 
    de wiseste fruwe, de yergen wesen mochte, de horde vele seggen van koningk
Line: 8 
    Salomon vnde van syneme houe vnde van syner ere, van syner wisheit vnde
Line: 9 
    toch dar hen myt groteme trecke vnde myt groter kost vnde myt vele oluanden,
Line: 10 
    de drogen golt vnde dure stene vnde eddele geworte, vnde quam to konningk
Line: 11 
    Salomonis houe. De konningk vntfengk se myt groten eren. Dar gaff
Line: 12 
    se deme konninge hundert punt goldes vnde vele eddeler steyne vnde sodane
Line: 13 
    geworte vnde so vele, dat dar to Jherusalem nu geseen weren, vnde de konningk
Line: 14 
    gaff er vele mer wedder. Dar began se myt deme koninge to redene van wisheit.
Line: 15 
    Dar nekunde se eme myt neynen dingen geliken inder wisheit. Dar quam se
Line: 16 
    so sere van sijk suluen van wundere, dat se nicht spreken enkunde noch en
Line: 17 
    dorste. Do se to sijk suluen quam, do sprak se: ʼNu bekenne ik des, dat my de
Line: 18 
    helfte nicht gheseget ys in myneme lande, vor dat ik suluen hebbe seen unde
Line: 19 
    hort. Salich syn de knechte, de vor dij stan vnde dyne wisheit horen.ʼ Dar
Line: 20 
    na sande se de konningk myt groten eren to huß. Mangk all dem buwe vnde
Line: 21 
    wundere, dat dar was, so en was nicht, des er so grot wunder hadde, alse der
Line: 22 
    kledere, dar syne knechte mede gekledet weren. Wan eyn gast quam in des
Line: 23 
    koninges hoff, so vant he dar mannich dusent ryddere vnde knapen, vnde de
Line: 24 
    knechte de weren also wunderliken gecledet, wan he eynen man sach, so sach
Line: 25 
    he an synen clederen wol, wat ammet he hadde. Dar ne drofte he nicht mer na
Line: 26 
    vragen.
Line: 27 
    Kint leue, merke nu, wat ik dij segge: Were dat also, dat alle desse ere, desse
Line: 28 
    welde, desse rikedom, desse wunne, desse vraude hundert volt were, dat were
Line: 29 
    eyn grot dingk. Were se dusent volt, also mannich sterne in deme hemele
Line: 30 
    is, also mannich tran in dem mere is, also mannich santkorn in dem ertbodem
Line: 31 
    ys, also mannich stoff in der sunnen yß, dat were eyn grot vraude. Vnde
Line: 32 
    heddest de vraude allene vnde scholde waren wente in den jungesten dach,
Line: 33 
    nochtan ne mochtet nicht geliken der mynsten vraude, de in deme hemelrike
Line: 34 
    ys in eyneme dage. Kint leue, wultu to der ewigen vraude komen, so schaltu

Page: 215 
Line: 1 
    hebben eyn reyne kusch leuent vnde schale vlen allerhande vnkuscheit. Du
Line: 2 
    machst myt eyme vnkuschen willen edder myt eyner vnkuschen begeringe
Line: 3 
    al de vraude vorlesen vnde de ewigen pine der grundelosen helle vordenen.




Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.