Doe seide Tholomeus: "Ontbeit mijns hier, totdat ic weder
Line: 2
come." Doe ghinc hi tot Alexander ende seide hem die saec, wat hi
Line: 3
verstaen hadde. Doe nam Alexander sijn croen ende setse Tholomeus opt
Line: 4
hoeft ende seide: "Gaet sitten op mjin coninclyken stoel ende ic sel
Line: 5
seggen, dat ic ben Antigonus." - "Ende wat raet geefgi mi? Dat ic
Line: 6
help, dat dese heer sijn wijf wedercrige?" Doe seide hi: "Ic wil die
Line: 7
stat winnen ende [i]c wil hem sijn wijf wedergeven." Doe was die here
Line: 8
seer blide. Doe belach die coninc die stat des nachts mit enen groten
Line: 9
heer ende hi seide totten burgers vander stat: "Gheeft desen here
Line: 10
sijn vrouwe weder, of ic sel al die stat destrueren." Doe braken die
Line: 11
burgers des conincs palaes op ende namen die vrouwe daeruut ende
Line: 12
gaven se den here weder. Doe dancte die here hem seer ende bat hem,
Line: 13
dat hi mede woude riden tot sijn(s) moeders hove. Doe seide hi: "Ic
Line: 14
wil eerst oerlof nemen an coninc Alexander."
Page of edition: [122c]
Doe ghinc hi mit
Line: 15
hem totten coninc ende bat oerlof ende toech mit hem tot sijnre
Line: 16
moeder, die coninghinne. Die coninghinne quam hem jegen ende ontfinc
Line: 17
hem vriendelic ende leide hem in haer palaes. Dat was cyerlic
Line: 18
gemaect. Daer sach hi voel wonders. Daerne doe leide si hem in haer
Line: 19
slaepcamer, die wonderlic verciert was. Daerna doe toechde sie hem
Line: 20
een ander camer van hout, wonderlic versiert, ende sterc gemaect ende
Line: 21
hinc an ijseren veteren ende die drogen XX olyfanten, waer datse die
Line: 22
coninghinne hebben woude. Doe seide Antigonus: "Dit waren wonderlike
Line: 23
scoen dingen, waren sie in coninc Alexanders hof." Doe seide die
Line: 24
coninghinne: "Du biste selve Alexander." Doe hi hoerde, dat si hem
Line: 25
noemde bi sinen naem, doe hadde hi anxt ende wort bleec van vorwen.
Line: 26
Doe seide die coninghinne: "Waerom wort u aensicht bleeck?" Doe seide
Line: 27
hi: "Vrouwe, ic hiet Antigonus ende niet Alexander." Doe seide die
Line: 28
vrouwe: "Ic selt u bewisen, dattu Alexander biste." Doe liet si hem
Line: 29
dat beelde sien ende seide: "Kenstu dit aansicht yet?" Doe began hi
Line: 30
te beven. Doe seide die vrouwe: "Waarom beefgi? Gi hebt so menich
Line: 31
schoen lant doer gevochten. Ni [= Nu] sidi gecomen in eens wijf lants
Line: 32
[= wijfs lant], daer u leven staet in haeren handen. Daerom en sel
Line: 33
hem nyement verheffen in hoverdien,
Page of edition: [122d]
want nyement en weet, wat
Line: 34
hem toecomen mach. Ende een mens en is niet also sterc, men vint wel
Line: 35
een ander also sterc." Doe wort Alexander toornich ende beet sijn
Line: 36
tanden van toorn. Doe seide die coninghinne: "Waerom vertorengi u?"
Line: 37
Doe seide hi: "Omdat ic geen swaert en hebbe." Doe seide die vrouwe:
Line: 38
"Of du een swaert hadste, wat woutstu daarmede doen?" Doe seide hi:
Line: 39
"Ic woude u eerst doden ende daerna miselven, ende ic ben mit wille
Line: 40
hier gecomen in u gewelt." Doe seide die vrouwe: "Hebt geen anxt: gi
Line: 41
selt des genyeten, dat gi mijn soen geholpen hebt an sijnre vrouwen.
Line: 42
Mer gi sloecht enen coninc doot, hiet Porus. Mijn joncste soen heeft
Line: 43
sijn dochter; wist hi, dat gi Alexander waert, hi sloech u doot." Doe
Line: 44
ghinc sie tot haren sonen ende seide: "Laet ons desen bode eer ende
Line: 45
gunst doen ende eerliken thuys senden." Doe seide die joncste soen:
Line: 46
"Sijn heer, coninc Alexander, die sloech mijns wijfs vader doot. Ic
Line: 47
wil desen weder slaen in wrake van minen sweer." Doe seide sijn
Line: 48
brueder: "Wat eren hadden wi daerof, dat wi hem slogen; hi heeft mi
Line: 49
doch vrientscap gedaen, want hi holp mi an mijn wijf ende ic heb hem
Line: 50
hier gebrocht ende ic sel hem weder gesont van heen helpen." Doe
Line: 51
seide die joncste brueder: "Wi souden daer eer beide om sterven." Doe
Line: 52
die coninghinne hoerde,
Page of edition: [123a]
dat die brueders vechten woude[n], doe
Line: 53
was si bedroeft ende ginc tot Alexander ende seide heymelic tot hem:
Line: 54
"O, Alexander, bewise nu dijn wijsheit, dat hier geen vechtelic en
Line: 55
gescie tusschen mijn kinderen." Doe seide Alexander: "Est dat gi mi
Line: 56
doot, Alexander heeft vromer ridderen dan ic ben, die mi wel wreken
Line: 57
sellen. Mer wilt gi coninc Alexander hebben, ic love u, dat ic hem
Line: 58
brengen sel in u palaes." Doe lieten si haren toorn ende loveden hem
Line: 59
groet guet, opdat hi [dat] dade. Doe gaf hem die coninghinne een
Line: 60
croen gemaect van goude ende van costelic gesteent ende sie wijsde
Line: 61
hem enen berch, daer haer afgoden waren. Doe hi opten berch quam, doe
Line: 62
offerde hi daer voer die afgoden ende ghinc voert inden tempel, die
Line: 63
wonderlic vercyert was. Daer saten duvelen an een tafel in
Line: 64
menschenschijn, die haer ogen wonderliken lichteden. Doe sprac daer
Line: 65
een ende seide: "Welcome weest, coninc Alexander!" Doe seide coninc
Line: 66
Alexander: "Wie bistu?" Doe seide die duvel: "Ic bin die coninc der
Line: 67
weelden; ganc bet voert, daer selstu meer wonders sien." Doe ghinc
Line: 68
Alexander voert ende sach een gulden godynne sitten op enen
Line: 69
conincliken stoel ende hi vraechde, wie si waer. Die duvel sprac ende
Line: 70
seide: "Ic ben een moeder alre godynnen." Doe vraechde haer Alexander
Line: 71
ende seide: "Hoe lange sel ic leven?" Doe seide die duvel: "Die saec
Line: 72
en moet geen mens weten." Doe ghinc Alexander uut ende quam weder
Line: 73
Page of edition: [123b]
tot sinen volc ende seide hem, hoe hi gevaren hadde [ende wat
Line: 74
hi geloeft hadde]. Doe bescicte hi sijn volc ende nam die coninghinne
Line: 75
haer lant of ende quam int palaes, als hi geloeft hadde. Daerna doe
Line: 76
quam Alexander in een lant, daer waren al vrouwen ende geen mannen.
Line: 77
Ende die vrouwen conden wel striden ende vechten, ende die mannen die
Line: 78
waren in een ander lant ende eens des jaers so quamen si een tijt te
Line: 79
samen. Ende als daer een maechdekijn geboren wordt, dat hielden si bi
Line: 80
hem in haren lande ende die knechtgins senden si over inder mannen
Line: 81
lande. Die vrouwen ontfingen Alexander vriendelic ende gaven hem
Line: 82
grote gaven ende giften ende sie gaven hem IIC maechden te harnas,
Line: 83
die wel conden striden. Doe coninc Alexander voel landen bedwongen
Line: 84
hadde, doe hoerde hi van den paradise ende daer woude hi mede wesen.
Line: 85
Hi sende boden darwaert. Doe si opten wege waren, doe quam hem jegen
Line: 86
een out man. Die seide: "Keer[t] weder ende sect uwen heer, dat hi
Line: 87
niet en mach comen mit hovaerdien int paradijs, mer met
Line: 88
oetmoedicheit." Doe gaf hi den boden een steentgin ende seide:
Line: 89
"Brenct dat steentgin uwen heer." Die boden quamen weder ende seiden
Line: 90
Alexander die boetscap ende gaeven hem dat steentgin. Doe
Page of edition: [123c
]
Line: 91
vraechde Alexander enen wisen meester, wat die(n) steen bedude. Die
Line: 92
meester nam den steen ende leiden in een wicht in een scael, ende in
Line: 93
die ander scael leitmen swaren last ende [dat] cleyn steentgin woecht
Line: 94
al op. Dat verwonderde hem allen. Doe nam die meester aerde ende
Line: 95
bedecte dat steentgin daerin ende leidet doe in die scael ende in die
Line: 96
ander scael leide hi een pluum ende die woech den steen op. Dat
Line: 97
verwonderde den coninc ende alle, die dat sagen. Doe vraechde
Line: 98
Alexander, wat dat bedude, dat die steen also swaer woech, doe hi
Line: 99
bloet was, ende nu hi inder [= metter] aerden bedect is, dat hi licht
Line: 100
weget. Doe seide die meester: "Here coninc, gi sijt beteykent bi den
Line: 101
steen. Diewijl dat gi leeft, so sidi machtiger dan al die
Line: 102
coninghinnen [= coninghen] der werelt. Mer als gi mitter aerde sijt
Line: 103
bedekt, so is een pluum swaerre dan gi sijt. Dat is, als gi doot
Line: 104
sijt, so en siegi niets waerdich ter werelt." Daerna toech Alexander
Line: 105
voel landen omme ende brochtse alle onder sijn bedwanc. Ende doe
Line: 106
Alexander meest omme gewandert hadde al aertric ende besien, doe
Line: 107
woude hi oec weten, wat in der luchten was ende dede gebraden
Page of edition: [123d
]
Line: 108
vleis binden an een sterc spit ende dede beneden anbinden II gyeren,
Line: 109
dat si dat vleis niet raken en mochten. Ende daer dede hi hem selven
Line: 110
beneden in een korf anbinden; ende hi hielt dat vleis opwaert ende
Line: 111
die vogelen vlogen na de roke ende aes altoes opwaert also langhe,
Line: 112
dat Alexander docht, dat hi van alder werelt niet en sach dan een
Line: 113
cleyn hofstede; anders dochtet hem al water wesen. Doe hielt hi dat
Line: 114
spit nederwaert. Doe vlogen die vogelen nederwaert na dat aes ende hi
Line: 115
quam neder ter aerden, X dachvaerden van sinen volc. Daerna doe dede
Line: 116
Alexander hem selven [wercken] in een glas ende daeran een langen
Line: 117
veter; die maect men vast opder aerden ende men warp hem in der zee,
Line: 118
daer hi menigerhande wonder sach. Daerna toech Alexander voirt ende
Line: 119
quam tot eenre stat; daer was een vrouwe, die hadde een kint, dat was
Line: 120
half mens ende half een dier. Doe vraechde Alexander enen meester,
Line: 121
wat dat beduden mocht. Doe seide die meester: "Dattet uwe doot naect,
Line: 122
dat is die bedudenis; want een tijt hebgi een mens geweest ende
Line: 123
daerna selgi worden dieren ende wormen inder aerden." Doe was
Line: 124
Alexander bedroeft ende toech thuyswaert. Doe hi in Babylonyen quam,
Line: 125
doe vergaf hem sijn suster mit venijn ende
Page of edition: [124a]
doe eyschede hi een
Line: 126
gansveder om dat venijn weder uut te locken ende over te geven. Doe
Line: 127
gaf hem Colus [= Yolus], sijn camerlinc een weer [= veer], mer si was
Line: 128
oec gevenijnt. Des nachts doe wort hem so wee, dat hi uut der camer
Line: 129
croep ende woude hem selven drencken. Mer sijn coninghinne Rosa, die
Line: 130
vernam dat ende brochten weder in die camer. Des anderen dages doe
Line: 131
begheerden die heren ende dat gemeen volc haren coninc te sien. Doe
Line: 132
wort hi buten gebracht int pallaes. Doe quamen die heren to hem [ende
Line: 133
custen hem]. Mer hi en mocht niet spreken, mer hi screef sinen wille
Line: 134
ende besette sijn lant an XII heren. Ende doe hi sinen wille daer in
Line: 135
een brief gescreven hadde, doe gaf hi den geest ende starf doot ende
Line: 136
sijn regnaci ende heerlicheit en duerde niet meer dan XII jaer.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
