TITUS
Brandane
Part No. 15
Previous part

Chapter: 15     
Verse: 1009     DOE aldus sente Brandaen
Verse: 1010     Weder sinen capelaen

Verse: 1011     Ghewan van der hellen,
Verse: 1012     So mach ic hu [= u] voert tellen,

Verse: 1013     Dat hi voer langhe wijle
Verse: 1014     Vp die zee ende meneghe mile.

Verse: 1015     Doe vernam sente Brandaen
Verse: 1016     Die goede vele saen,

Verse: 1017     Een dier dat hiet Cyrene,
Verse: 1018     Die slapen doet die ghene,

Verse: 1019     Diet horen zinghen ofte sien.
Verse: 1020     Van zijnre bliscap moet gescien

Verse: 1021     Ter zee groet ongheweder.
Verse: 1022     Doe viel sciere neder

Verse: 1023     Sente Brandaen vp sine knien
Verse: 1024     Ende bat Gode dat hi moeste ontvlien

Verse: 1025     Dien diere, so hi best can.
Verse: 1026     In slape wart die stierman.

Verse: 1027     Haer selues si al vergaten,
Verse: 1028     Datsi en wisten waer si saten.

Verse: 1029     Elc moonc wel vaste sliep.
Verse: 1030     Die kiel sonder stierman liep

Verse: 1031     Tote eenen bernenden berghe dan
Verse: 1032     Daer hute [= ute] quam loepende een laerc [= lanc?] zwert man.

Verse: 1033     Hi riep toten kiele
Verse: 1034     Hute [= Ute] zinen groeten ghiele,

Verse: 1035     So hi luuts mochte,
Verse: 1036     Ende wecketse arde [= harde] onsochte.

Verse: 1037     Hi hietse tote hem keeren.
Verse: 1038     Hi seide hi soude hem leeren,

Verse: 1039     Den meester stierman boude,
Verse: 1040     Waer hi best henen soude.

Verse: 1041     Doe hiet sente Brandaen
Verse: 1042     Sinen kiel wel saen

Verse: 1043     Toten berghe keeren,
Verse: 1044     Omme dat hi hem soude leeren.

Verse: 1045     Maer des duuels cose
Verse: 1046     Die was arde [= harde] boze.

Verse: 1047     Doe seide des duuels bode:
Verse: 1048     "Mochte ic wel, dor Gode, Manuscript page: 185b  [185b]

Verse: 1049     Dinen kiel, heere Brandaen,
Verse: 1050     Die soude eene quade vaert angaen.

Verse: 1051     Du soudes ontghelden metter spoet
Verse: 1052     Dattu ons so leede doet.

Verse: 1053     Jn can ieghen hu [= u] niet ghehebben.
Verse: 1054     God en wille hu [= u] niet ontsegghen,

Verse: 1055     So wat dat dijn wille es -
Verse: 1056     Want dine bede so moghende es -

Verse: 1057     Du souts dat wel ghenieten.
Verse: 1058     Lietstu di dat verdrieten,

Verse: 1059     Dat hu [= u] mijn vernoy niet ware lief.
Verse: 1060     Du naems mi den breydeldief,

Verse: 1061     Die achter di sit al daer.
Verse: 1062     Hi zweet van anxte, dat es waer,

Verse: 1063     Ende van zorghen die hi heeft ontfaen."
Verse: 1064     Doe sprac sente Brandaen:

Verse: 1065     "Dat es sine boete,
Verse: 1066     Dat hi hem wasschen moete;

Verse: 1067     Mi ne dinct niet so goet.
Verse: 1068     Hier es so scone een vloet,

Verse: 1069     Dat hi hem wel ghewasschen mach."
Verse: 1070     Die moonc scamelike lach:

Verse: 1071     Met vele groter zorghen
Verse: 1072     So haddi hem gheborghen

Verse: 1073     Onder eene scip banc.
Verse: 1074     Die tijt dochte hem arde [= harde] lanc.

Verse: 1075     Die duuel louch zeere omme das,
Verse: 1076     Dat hi so zeere veruaert was.

Verse: 1077     Doe hi sijn spot hadde gedreuen,
Verse: 1078     Bat hi hem dat hi hem wilde gheuen

Verse: 1079     Weder sinen capelaen.
Verse: 1080     Hi soudene arde [= harde] scone dwaen:

Verse: 1081     Hi roke vp hem te zeere.
Verse: 1082     Doe seide die milde heere,

Verse: 1083     Die goede sente Brandaen:
Verse: 1084     "In gheue hu [= u] niet den capelaen.

Verse: 1085     Mi dincke dine cozen
Verse: 1086     Onnutte ende ghebozen.

Verse: 1087     Dijns sprekens bem ic zat."
Verse: 1088     Den stierman hi doe bat,

Verse: 1089     Dat hi weder keerde vpt meere.
Verse: 1090     Doe quam des duuels heere Manuscript page: 185c  [185c]

Verse: 1091     Huten [= Uten] berghe ende daden hem wee
Verse: 1092     Ende volchden vp die zee

Verse: 1093     Ende droughen in haer hande
Verse: 1094     Groete gloyende brande

Verse: 1095     Ende groete gloyende schichten,
Verse: 1096     Als of si wilden vechten.

Verse: 1097     Si worpen neder ende stooten
Verse: 1098     Vp die in den kiel vlooten,

Verse: 1099     Met groten torne moede.
Verse: 1100     Maer God, onse heere, die goede,

Verse: 1101     Behoedese ieghen al mesweghen.
Verse: 1102     Ic wane van bouen die reghen

Verse: 1103     So dicke nye en viel,
Verse: 1104     Alse daer omtrent den kiel

Verse: 1105     Die brandere entie schichte vloghen.
Verse: 1106     Die moonken met riemers toghen

Verse: 1107     Omme saen te sine huter [= uter] noot;
Verse: 1108     Dus iaghetse thelsche conroot.

Verse: 1109     Si zeylden watsi mochten.
Verse: 1110     Die duuele worpen onsochte

Verse: 1111     Na den vluchteghen kiel.
Verse: 1112     Den heeren saen gheuiel,

Verse: 1113     Datsi bi Gods hulpe waren
Verse: 1114     Der vreesen al ontvaren.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.