TITUS
Brandane
Part No. 14
Previous part

Chapter: 14     
Verse: 863     DOe si te scepe quamen
Verse: 864     Ende orlof ghenamen

Verse: 865     Van dier doncker zee ende lande,
Verse: 866     Een der moonken doe verkande,

Verse: 867     Dat die gront goudin was.
Verse: 868     Ay, hoe blide waren si das.

Verse: 869     Doe ghinghen si hute [= ute] met spele
Verse: 870     Ende droughens in den scepe vele,

Verse: 871     Elkerlijc in sine hande,
Verse: 872     Daer si zint mede in haren lande

Verse: 873     Eerden menic gods huus.
Verse: 874     Mettien so hoerden si een gheruusch

Verse: 875     Metten windes vlaken
Verse: 876     Ende een weder also craken

Verse: 877     Ende een vier also blecken.
Verse: 878     Dat die goede Gods recken

Verse: 879     Ontsaghen des hemels vallen.
Verse: 880     Doe quamen die duuele met allen Manuscript page: 184b  [184b]

Verse: 881     Ende heesscheden met rechte
Verse: 882     Den breydel dief, die si zochten.

Verse: 883     Om dat hi den brydel stal,
Verse: 884     Voerden sine in den afgront al.

Verse: 885     Daer moeste hi in der pinen dooten
Verse: 886     Met anderen sine ghenooten.

Verse: 887     Doene begreep die viant,
Verse: 888     Metten breydele hine bant,

Verse: 889     Diefs recht maecte hi hem cont;
Verse: 890     Hi voerdene wers dan een hont;

Verse: 891     Hi sleepten met vleesch ende met beene
Verse: 892     Ouer struuc ende ouer steene

Verse: 893     Te zijns heeren aensichte.
Verse: 894     Daer was een groet gheruchte,

Verse: 895     Daer hine voerde te zijnre scolen.
Verse: 896     Die sint meer hebben verstolen,

Verse: 897     Willent al voer niet slaen,
Verse: 898     Maer en sal also niet gaen

Verse: 899     En si dat zijs af staen
Verse: 900     Ende daer af penitencie ontfaen.

Verse: 901     Anders sullen sie moeten quellen
Verse: 902     Metten duuelen in der hellen.

Verse: 903     Sente Brandaen hads toren,
Verse: 904     Dat hi zondelike verloren

Verse: 905     Sinen moonc aldus heeft.
Verse: 906     Met tranen hi aldus claghende zeecht:

Verse: 907     "Waric niet een droghenare,
Verse: 908     God en hadde mi niet so zware

Verse: 909     Ghegheuen dese meswende
Verse: 910     Hier in deser allende.

Verse: 911     Dat God des ghehinghet,
Verse: 912     So es mine vaert ghelinghet.

Verse: 913     Ic en sceede henen nemmermere,
Verse: 914     Mi en doe hebben onse heere

Verse: 915     Minen moonc wedere.
Verse: 916     Eer willic hier nedere

Verse: 917     Soucken ons heeren oemoet,
Verse: 918     Tote mi die duuele doet

Verse: 919     Minen moonc weder zenden
Verse: 920     Hute [= Ute] der zwaerre allenden."

Verse: 921     Sie weenden vele tranen.
Verse: 922     Gode riepen si ane Manuscript page: 184c  [184c]

Verse: 923     Met herten vele zeere,
Verse: 924     Dor zijnre moeder eere.

Verse: 925     Doe saghen si een sittijn
Verse: 926     Met .ij. hornen vierijn,

Verse: 927     Datso lichte daer jnne.
Verse: 928     Daer sprac een stemme hute [= ute] van binnen:

Verse: 929     "Wat wijtstu Mi, Brandaen?
Verse: 930     Des en hebbic niet ghedaen.

Verse: 931     Die duuel voerdene te zijnre scolen,
Verse: 932     Omme dat hi heeft ghestolen.

Verse: 933     Waer omme belghestu vp Mi?
Verse: 934     Onschuldic bem Ic ieghen di.

Verse: 935     Du wetes wel dat Adaem
Verse: 936     Om eenen appel dien hi nam

Verse: 937     Was in die helle vorwaer
Verse: 938     Daer omme .vm. iaer.

Verse: 939     Also eist huwen [= uwen] moonc vergaen:
Verse: 940     Met diefs rechte es hi gheuaen

Verse: 941     Ende es der hellen ghegheuen."
Verse: 942     "Ne scende, heere, niet zijn leuen,"

Verse: 943     Sprac weder sente Brandaen,
Verse: 944     "Heeft mijn moonc hiet [= iet] mesdaen,

Verse: 945     Dies willicken voert bringhen
Verse: 946     Voer Hu [= U] in allen ghedinghen."

Verse: 947     In cruce si hem strecten,
Verse: 948     Biddende met tranen si wecten

Verse: 949     Gode onsen sceppare.
Verse: 950     Ter herten wart hem zware.

Verse: 951     Haer bede wilden si niet begheuen,
Verse: 952     Altoes si daer an bleuen,

Verse: 953     Tote die almachteghe God
Verse: 954     Den duuele gaf een ghebod,

Verse: 955     Dat hi Brandane tsinen gheuoughe
Verse: 956     Sinen moonc weder droughe

Verse: 957     Toten kiele in der vloeden.
Verse: 958     Onlanghe si daer mede stoeden,

Verse: 959     Hi en ghincker omme loepen.
Verse: 960     Den breydel moesti becoepen.

Verse: 961     Dat hi vp sulc een ors zat
Verse: 962     Quam om dat hi Gods vergat,

Verse: 963     Daer hi dien breydel tien male
Verse: 964     Hier voren stal in die zale. Manuscript page: 184d  [184d]

Verse: 965     Der heetter hellen heere
Verse: 966     Torende vele zeere,

Verse: 967     Dat hi dien moonc moeste draghen
Verse: 968     Toten kiele vp sine craghen.

Verse: 969     Doe hine brochte vp dat boort,
Verse: 970     Doe sprac hi lude zeer gescoort:

Verse: 971     "Weestu niet," sprac hi, "Brandaen,
Verse: 972     Dattu mi leede hebs ghedaen?

Verse: 973     Du en laets mi niet behouden
Verse: 974     Dat wi met rechte hebben souden.

Verse: 975     Du mesdoet ieghen ons, dats waer."
Verse: 976     Die moonc dochte hem arde [= harde] zwaer

Verse: 977     Ende den wech arde [= harde] lanc
Verse: 978     Daer hi die letaniere zanc

Verse: 979     Sittende vp sinen hals beene.
Verse: 980     Ouer stoc ende ouer steene

Verse: 981     Daer hi den moenc drouch,
Verse: 982     Drouchine ten kiele ende louch

Verse: 983     Ende warpene in de steuene weder.
Verse: 984     Onsachte sette hine neder.

Verse: 985     Daer was hem sine verwe van eere
Verse: 986     Verwandelde also seere

Verse: 987     Dat sine cume verkanden:
Verse: 988     Pec hadden hem die helsche vianden

Verse: 989     Ghewreuen an lijf ende an baert.
Verse: 990     Die huut was hem ter vaert

Verse: 991     Swart bemasschert ende berompen.
Verse: 992     Van stocken ende van tsompen

Verse: 993     Haddi ghehadt meneghen stoot.
Verse: 994     Die duuel scree daer hi wech scoot

Verse: 995     Ende vloe vanden goeden lieden saen
Verse: 996     Ende die gode sente Brandaen

Verse: 997     Weende van groeten lieue
Verse: 998     Ende sprac toten breydel dieue:

Verse: 999     "Haddi des breydels vermeden
Verse: 1000     Ende met eere aelteren [= haelteren] ghereden,

Verse: 1001     So en ware hu [= u] crune met huwen [= uwen] baerde
Verse: 1002     Ende huwen [= uwen] hals niet so aerde [= haerde]

Verse: 1003     Swart bepeket no bezinghet.
Verse: 1004     Nu hebdi arde [= harde] zeere ghelinghet

Verse: 1005     Vp die zee mine vaert."
Verse: 1006     "Mi es leet dat hi ye ghesmeet wart," Manuscript page: 185a  [185a]

Verse: 1007     Sprac die bezijnchde capelaen;
Verse: 1008     Doe louch zeere sente Brandaen.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.