TITUS
Brandane
Part No. 21
Previous part

Chapter: 21     
Verse: 1321     Doe versach sente Brandaen
Verse: 1322     Eenen naecten man saen,

Verse: 1323     Al ru, sittende alleene
Verse: 1324     Vp eenen heeten steene.

Verse: 1325     Hi leet wel groete nozen.
Verse: 1326     An deen zijde was hi vervrosen

Verse: 1327     Dor vleesch ende beene,
Verse: 1328     Vp dander zijde vanden steene

Verse: 1329     Verbrande hi van hitten dan:
Verse: 1330     Na sine werken hi loen ghewan.

Verse: 1331     Voer hem hinc blayende een dwale,
Verse: 1332     Die halp hem arde [= harde] wale:

Verse: 1333     Die slouch die hitte dane.
Verse: 1334     Dies quam hem baten vele ane

Verse: 1335     Beede van hitten ende van couden.
Verse: 1336     Sine pine was menichfoude.

Verse: 1337     Des zondaeghs stont hem also -
Verse: 1338     Dies was hi arde [= harde] vro -

Verse: 1339     Hem dochte openbare,
Verse: 1340     Dat hi in werscepen ware.

Verse: 1341     Des maendaghs arde [= harde] vroe
Verse: 1342     Quam hem groete pijne toe. Manuscript page: 187a  [187a]

Verse: 1343     Doe voerdene in der hellen
Verse: 1344     Die duuele met sinen ghesellen.

Verse: 1345     Doe si hem so bi quamen,
Verse: 1346     Datsi sine pine vernamen,

Verse: 1347     Begans hem ontfaermen.
Verse: 1348     Doe vraeghde Brandaen dien aermen

Verse: 1349     Van wat volcke dat hi ware.
Verse: 1350     Doe sprac die sondare:

Verse: 1351     "Ic bem die aerme Judas.
Verse: 1352     Om dat ic so onghetrauwe was,

Verse: 1353     Dat ic vercochte sonder noot
Verse: 1354     Die mi ghesciep ende gheboot,

Verse: 1355     Dat hebbic zwaer ontgouden.
Verse: 1356     Doet mi berauwen soude,

Verse: 1357     Doe quam die leede duuel
Verse: 1358     Ende gaf mi eenen twifel

Verse: 1359     Ende riet dat ic mi hinc
Verse: 1360     Ende ne gheene boete ontfinc.

Verse: 1361     Aldus nam ic die doot.
Verse: 1362     Dies moetic lijden desen noot.

Verse: 1363     Haddic ghenade begheert met rauwen,
Verse: 1364     God es also ghetrauwe,

Verse: 1365     Het ware mi wel vergaen.
Verse: 1366     God hadde mi ontfaen,

Verse: 1367     Also Hi den Iode ontfinc,
Verse: 1368     Die Hem, daer Hi an tcruce hinc,

Verse: 1369     Metten speere stac therte ontwee.
Verse: 1370     Noch dede God ghenaden mee:

Verse: 1371     Hi ontfinc den scaker dan,
Verse: 1372     Omdat hi berauwen ghewan,

Verse: 1373     Daer hi an den cruce hinc
Verse: 1374     Entie bitter doot ontfinc.

Verse: 1375     Also hadde Hi mi ontfaen,
Verse: 1376     Waers mi berauwen saen.

Verse: 1377     Mijns en wert nemmermeer raet,
Verse: 1378     Maer mi dinct dat mi nu wel staet,

Verse: 1379     Maer ouer morghin vele vroe
Verse: 1380     Sal mi den noot gaen toe:

Verse: 1381     Dan werdet mi al benomen
Verse: 1382     Tgoet daer ic nu in bem comen.

Verse: 1383     Dor des zondaeghs heere
Verse: 1384     Hebbic dese remedye heere. Manuscript page: 187b  [187b]

Verse: 1385     Stont mi dus tallen daghen,
Verse: 1386     So en soudic niet claghen.

Verse: 1387     Nochtan en hebbict borgoet.
Verse: 1388     Maer dat mi vele wers doet,

Verse: 1389     Die grondeloze helle,
Verse: 1390     Daer ic altoes in quelle

Verse: 1391     Ende eeweliken in walle.
Verse: 1392     Die duuele met haren gescalle

Verse: 1393     Doen mi wel meneghen noot.
Verse: 1394     O wy heere, waric doot,

Verse: 1395     Of mochtic versteruen,
Verse: 1396     So en soudic niet bederuen

Verse: 1397     In dus meneghen aerbeit,
Verse: 1398     Die ic lijde in eewicheit

Verse: 1399     Van rauwen ende van leede.
Verse: 1400     Dese noode alle beede,

Verse: 1401     Van couden ende van hitten,
Verse: 1402     Daer ic hier in moet sitten,

Verse: 1403     En houdic voer gheen verdriet.
Verse: 1404     Ter hellen hebbic licht niet;

Verse: 1405     Daer eist doncker emmermeere;
Verse: 1406     Daer es dat eewelike zeer.

Verse: 1407     Ter quader tijt wert hi gheboren,
Verse: 1408     Die daertoe wert vercoren.

Verse: 1409     Een hitte quelt mi daer.
Verse: 1410     Eer ghi ghetastet wel een haer,

Verse: 1411     Daer smolte wel een berch stalijn,
Verse: 1412     Diene worpe daer in.

Verse: 1413     Mochte ic hier langhe wesen,
Verse: 1414     Mi dochte ic ware ghenesen.

Verse: 1415     Mi doen mee wee die zorghen
Verse: 1416     Jeghen den ouer morghen,

Verse: 1417     Dan die pijne die ic hier moet ontfaen."
Verse: 1418     Doe sprac sente Brandaen:

Verse: 1419     "Of yemen ouer di bade,
Verse: 1420     Soude hu [= u] God doen eeneghe ghenade?"

Verse: 1421     'Neen Hi,' sprac Judaes, die aerme,
Verse: 1422     "Want ic vp Gode hadde gheen ontfaermen.

Verse: 1423     Alle hulpe hebbic verloren,
Verse: 1424     Maer dit dwaelkin hier voren,

Verse: 1425     Voer mi hanghende namelike:
Verse: 1426     Dat maect mi seere rike Manuscript page: 187c  [187c]

Verse: 1427     Ende helpt mi wel zeere.
Verse: 1428     Nochtan so stal ict onsen heere,

Verse: 1429     Doe ic met Hem ghinc.
Verse: 1430     Het weert mi groete dinc

Verse: 1431     Van desen heeten viere,
Verse: 1432     Maer mi berauwes weder sciere.

Verse: 1433     Doe gaf ict dor Gode
Verse: 1434     Eenen zinen crancken bode,

Verse: 1435     Die oyt sint sine bede
Verse: 1436     Voer mi te Gode dede.

Verse: 1437     Nu helpet mi zeere hier
Verse: 1438     Jeghen dit sterke vier,

Verse: 1439     Al en mach het also vele niet sijn,
Verse: 1440     Als oft met rechte mijn hadde ghezijn.

Verse: 1441     Nochtan helpet mi, heere,
Verse: 1442     Harde vele meere

Verse: 1443     Jeghen desen heeten brant,
Verse: 1444     Om dat ict selue gaf metter hant,

Verse: 1445     Dan mi nu holpe alle die haue,
Verse: 1446     Al waert dat men se ouer mi gaue,

Verse: 1447     Die nu in die weerelt es;
Verse: 1448     Dies moghedi sijn ghewes.

Verse: 1449     So wel helpt dat goet,
Verse: 1450     Dat die meinsche selue doet

Verse: 1451     Ende dat hi selue gheeft
Verse: 1452     Al die wijle dat hi leeft,

Verse: 1453     Want achter weldade
Verse: 1454     Commen dicwile spade

Verse: 1455     Ende datmen naer dleuen doet,
Verse: 1456     Dat heeft aermen spoet

Verse: 1457     Te helpene die selue niet en gheeft
Verse: 1458     Dor Gode die wijle dat hi leeft."

Verse: 1459     DOe Judas dit hadde gheseit,
Verse: 1460     Began hi driuen groten aerbeit,

Verse: 1461     Des maendaghs metten daghe
Verse: 1462     Maecte Judaes grote claghe

Verse: 1463     Ende jammerliken rauwe groot,
Verse: 1464     Dat dbloet van sinen hoghen [= oghen] scoot;

Verse: 1465     Hem naecte groet onghemac.
Verse: 1466     Seere weendi ende sprac:

Verse: 1467     "O wy, onsalich ende arem man,
Verse: 1468     Dat ic ye eerdsch lijf gewan. Manuscript page: 187d  [187d]

Verse: 1469     Daer ic nu varen moete,
Verse: 1470     Dies en wert nemmermeer boete,

Verse: 1471     Want bi verdienten hebbict ontfaen."
Verse: 1472     Doe hiet sente Brandaen

Verse: 1473     Sijn helichdom bringhen voort
Verse: 1474     Ende settet vp des kiels boort,

Verse: 1475     Alse die duuele quamen
Verse: 1476     Ende dat helichdom vernamen,

Verse: 1477     Dat hise soude vervaren.
Verse: 1478     Hi sach an sine ghebaren

Verse: 1479     Ende heeft wel vernomen
Verse: 1480     Datsi saen sullen comen.

Verse: 1481     Doe quamen die duuele met eenen heere;
Verse: 1482     Hem dochte lucht ende meere,

Verse: 1483     Dat al was bernende vierijn.
Verse: 1484     "Hier soudic ghevaren zijn,"

Verse: 1485     Sprac die bezijnghede capelaen
Verse: 1486     Die met zorghen was beuaen.

Verse: 1487     Si vloghen bouen den kiele,
Verse: 1488     Hem scoot huut [= uut] haren ghiele

Verse: 1489     Pec ende vlamme onghiere
Verse: 1490     Met sulferachteghen viere,

Verse: 1491     Dat gloyde ende wiel;
Verse: 1492     Daert vp die zee viel

Verse: 1493     Berrende twater alse stroe.
Verse: 1494     Judase wilden si alsoe

Verse: 1495     Voeren in der hellen,
Verse: 1496     Daer sine souden quellen.

Verse: 1497     DEn vianden gheboet sente Brandaen
Verse: 1498     Datsi een wijle souden staen

Verse: 1499     Ende Judaes souden vermijden;
Verse: 1500     Gode bat hi in dien tijden,

Verse: 1501     Dat dien nacht moeste ghenesen
Verse: 1502     Judaes, ende quijte wesen

Verse: 1503     Van dien helschen zeere;
Verse: 1504     Dies bat hi onsen heere.

Verse: 1505     Weenende hi so langhe bat,
Verse: 1506     Dat hem God consenteerde dat.

Verse: 1507     Die duuele doe luude screyden,
Verse: 1508     Sij borlenden ende si neyden

Verse: 1509     Dat si sonder hem moesten varen.
Verse: 1510     Met vele groeten scaren Manuscript page: 188a  [188a]

Verse: 1511     Keerden sie weder ter hellen.
Verse: 1512     Doe dreeghden sine te quellen

Verse: 1513     Vele meer dan si souden
Verse: 1514     Of sine hadden moghen behouden.

Verse: 1515     Dat dreeghen dede hem wee,
Verse: 1516     Daer hi vlotede vp die zee.

Verse: 1517     Die duuele quamen weder doe
Verse: 1518     Des morghins vele vroe,

Verse: 1519     Te Judaes ongheualle.
Verse: 1520     Crauwels brochten si alle,

Verse: 1521     Die gloyden ende sneden;
Verse: 1522     Onlanghe dat zijs vermeden,

Verse: 1523     Maer in hem dat sise sloughen.
Verse: 1524     Onscone dat sine droughen

Verse: 1525     Met alle metten steene;
Verse: 1526     Sie quelden sine beene.

Verse: 1527     Doe sine vp ghenamen,
Verse: 1528     Ende een lettel danen quamen,

Verse: 1529     Spraken si leelike toe
Verse: 1530     Sente Brandane doe:

Verse: 1531     "Daer omme sulle wine pinen meer
Verse: 1532     Dan hi was ghepijnt eer."

Verse: 1533     Doe seide sente Brandaen:
Verse: 1534     "Het sal anders vergaen

Verse: 1535     Niet te meer en sal ghepijnt sijn hi,
Verse: 1536     Om dat hi te nacht was bi mi.

Verse: 1537     Al moghedi vp mi scelden,
Verse: 1538     Hi en saels niet ontghelden.

Verse: 1539     Hu [= U] scelden hebbic ommare,
Verse: 1540     Bi Gode, onsen sceppare."

Verse: 1541     Ende met dieren woorden
Verse: 1542     Gheboet hi dien verhoorden,

Verse: 1543     Datsi hem en daden niet meer
Verse: 1544     Dan also si te voren eer

Verse: 1545     Des ander daghes hadden ghedaen.
Verse: 1546     Ende also voerden sine wech saen,

Verse: 1547     Vele zeer screyende
Verse: 1548     In dier zwaerre allende.

Verse: 1549     Doe hiet die heere goede
Verse: 1550     Vp des zeewes vloede

Verse: 1551     Volghen met sinen kiele
Verse: 1552     Na die aerme ziele, Manuscript page: 188b  [188b]

Verse: 1553     Maer die duuele ontvoerdense saen.
Verse: 1554     Doe sach hi voer hem vp slaen

Verse: 1555     Eenen rooc wel gruwelijc;
Verse: 1556     Dat was een pijne vreeselijc.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.