TITUS
Bart-Cisinski, Nawozenja
Part No. 3
Previous part

Strophe: 3 
Třeći spěw


Verse: 1    Hdyž bě Michał do hródźe wurunanej žno 'mu konjej
Verse: 2    sćahnył a do korta kamjentneho nětk nasypał wowsa,
Verse: 3    z chwatkom chwataše do kuchinje, zo we wodźe ćoplej
Verse: 4    by wumył sebi ruce sw'ej rozkwěkanej -- rjane znamjo
Verse: 5    dźěławosće to za njeho --' zo wumył by so z mydłom
Verse: 6    do wočow. Proch bě při włóčenju so jom nasydał do nich.
Verse: 7    Włosy rozčesawši sebi, módru zwjazawši falu
Verse: 8    z drjewjaneho so hozdźika, pod lipu ze spěchom dźěše.
Verse: 9    "Michale, hdźe wostal sy nam na swěće na polu dźensa
Verse: 10    tajke časy; dźě zrěča, zo po wobjedźe hnydom domoj
Verse: 11    brać počeć chceš žito a dopoldnjo trochu mjeńše
Verse: 12    sčinići na to. Wozwoniło pak nětk mi juž tójhdy
Verse: 13    połdnjo. Do stracha njemaleho přišłoj běchmoj wobaj,
Verse: 14    zo přehladał sy z čornikomaj sebi z něčim; najprěńši
Verse: 15    by njebył drje, kiž při włóčenju přišoł žno je ćežce
Verse: 16    do njezboža; wšak žortować ze sobu njedadźa bróny."
Verse: 17    Tak wopraša so nan wjelewjesoly, lubowaneho
Verse: 18    doma wuhladawši swojoh syna při sebi strowoh,
Verse: 19    ze spěšnišim; njebě šće so Michał dosydnył na stólčk.
Verse: 20    Nětk wotmołwi pak na to z najluboznišim jemu Michał:
Verse: 21    "Zo přijěł njejsym dźens w postajenym swojim času
Verse: 22    dom, mi njedawajtaj tomu winy! Zo staj so pře mnje
Verse: 23    strachowaloj, bě njetrjebawši. Dźě je nan mje šće hólca
Verse: 24    dźeń wšón na roli napominał, zo bych njepušćił žiwy
Verse: 25    z wočow konjej. Tak překopate šće mi wosrjedki běchu;
Verse: 26    a tež njelubješe so mi rola, hruzlata chětro.
Verse: 27    Duž přejězdźił šće sym jónu přez wosrjedki runje prěki,
Verse: 28    zo bychu zaćahale so mi bóle hłuboke włóže
Verse: 29    a rozmjatl tola z prěkowanjom šće so hruzl najwjetši.
Verse: 30    Zadźěłane pak nětk je mi tak, zo hotowarniče
Verse: 31    hóršić nazymu do žiweho so njebudźa boha
Verse: 32    móc, zo zwotstorkować sebi knyski hotujo dyrbja.
Verse: 33    Žonam wutrjechići nade wšo je na swěće ćešo.
Verse: 34    By-li nětk zešlo no so rónčka dešćika hnadnoh
Verse: 35    na wosyte, by wutykować drje mi počała ducy
Verse: 36    rěpka wuši, zazelenjeć so mi Kročica z kol'jom."
Verse: 37    Rěč přejě nan ze spěšnišim jemu, prajicy takle:
Verse: 38    "Tak njechaš počeć šće mi dom brać popołdnju žita?"
Verse: 39    Michał, wotmołwjejo jemu, dźeše skřidlene słowa:
Verse: 40    "Popołdnju dźens zaworštować chcu znajmjeńša sej spódnju
Verse: 41    komoru, nano najlubši. Wšak puć je do polow dobry,
Verse: 42    a najbliše su hona mi naše, na kotrychž popy
Verse: 43    pozběhuja so ze złotnatym mi najkrasnišim błyšćom
Verse: 44    do njebjes. Njech nož požerjetej mojej čornikaj změrom,
Verse: 45    a skok zezapřaham sej jej do woza rěblowaneho.
Verse: 46    Na nowy tydźeń při prěnich dnjach, wostanje-li wjedro,
Verse: 47    njebudźemy drje wědźeći, na kotrym kóncu najprjedy
Verse: 48    počeć ze žnjemi. Dodźakować ani po wšitkim kraju
Verse: 49    njemóžemy so bohu, zo zaswěći ze słóncom hnadnym
Verse: 50    na złoty kłós, kiž, pochilejo so mi do zemje ćežki,
Verse: 51    lubi stotory płód. Tež zorno najstrowiše słónco
Verse: 52    wuwabilo žno je z łušća, z najluboznišim so z nim košo."
Verse: 53    Dowurěča. Kaž na luce kwětka, na młode ranje
Verse: 54    we wutrobje so rozradujo, z wjeležadostnej hubku
Verse: 55    srěba rosy najswětlišeje a łopješka młódne
Verse: 56    pozběhuje zas, wupinajo swoju krónu z najrjeńšim --
Verse: 57    tak tež zwjeseliła bě so nanej wutroba burska
Verse: 58    nad rěču Michałowej, a po wobliču jom najmilši
Verse: 59    směwk wukćě; pak we wutrobje wobróni so paćer
Verse: 60    z pjerchotatym jemu křidleškom, zo wšak dźakowny nětko
Verse: 61    lećał by lět najspěšniši do njebjes k mróčelam spěšnym.
Verse: 62    Na Michała pak ze słowom mać wobroći so tymle:
Verse: 63    "A hlej, Michale, na wutoru smy prošeni na kwas.
Verse: 64    Nan pak wuhotować b'dźe so za tebje tak rjenje krasnje
Verse: 65    dyrbjeć; ty woteńdźenja pak wěsće mi njezměješ na njón."
Verse: 66    Rozmjerzany wšón Michał so braški duž wopraša takle:
Verse: 67    "Štó pak ze ženjenjom so mi na swěće nětk runje na žnjach
Verse: 68    para? Bych rjekł, zo kwasowanje zařić dyrbjało kóždom
Verse: 69    nětk, hdźež na polach zdomowanja sej mi wobrada hlada.
Verse: 70    Dźěła najprjedy ma bur sebi w domje swojeho hladać,
Verse: 71    a -- wšo wobstarawši, smě hakle po kwasach chodźić."
Verse: 72    Pochwalejo rěč Michałowu, so jim ze słowom zebra
Verse: 73    farar: "Spodobalo so mi, Michale, lubiło słowo
Verse: 74    to. Haj, bychuii we wutrobach jeno płodźili wšitcy
Verse: 75    tajkule mysl, by, za to sym dobry, z najrjeńšim było
Verse: 76    na swěće. Do žiweho by so boha njenašło nuzy.
Verse: 77    Česć najwjetša je rólnikowa mjezy wšěmi pak dźěło.
Verse: 78    Potej parjatemu, kiž wusmahnjene jeho čoło
Verse: 79    wěncuje ze swěćatej jemu krjepu, runjeća njej' tež
Verse: 80    na krónje na kralowskej, runjež błyskatej ze złota swětloh."
Verse: 81    Na Michała nož z luboznišim swojej złožejo wóčce,
Verse: 82    dowurěča. Tak Michał nětk na staršej ze słowom zrěča:
Verse: 83    "Njech tež njehotuje so mi na kwas Hana, zo móhła
Verse: 84    sobu nakładować; wšak na hromadkach mamy lětsa
Verse: 85    tójšto: na Hanišćach, nimo teho na cyłych lońšich
Verse: 86    dźěłošćach; do wutory b'dźa mi runje do wjazby prawe.
Verse: 87    Do hromadkow chcu najprjedy pak dać so z ćěkatej rosu:
Verse: 88    Na wjedro wožně njemóžemy dźě so na swěće spušćeć,
Verse: 89    a zo hromadki na Rosćinje su z najhóršimi, hdyž je
Verse: 90    z dešćikatym, teho nazhonichmy tež do dobra raz žno
Verse: 91    -- šće so dopominam temu, kak Zapušćiwši tehdy
Verse: 92    rosćechu na Hanišćach wšě kosmate. Njeběchmy w žiwej
Verse: 93    radźe z wobroćenjom, z roztřasowanjom sebi dźeń wšón.
Verse: 94    Ze štyrjomi b'dźemy wozyć. Zo bychu donakładować
Verse: 95    móhłe pak holcy a donawjazać mi za nimi hólcy,
Verse: 96    chcu šće Róžanćikec sebi Hańžu, najdušnišej holcy
Verse: 97    Kubašec najeć; do dźěła ze serpikom njeje lěpšich.
Verse: 98    Duž tež njewjeseli so njech Hana do časa na kwas,
Verse: 99    tež wšak njewumrěje, runjež njebyła po wšitkich kwasach.
Verse: 100    Po cyłej wsy porokowało dźě by z prawom najlěpšim
Verse: 101    nam so, zo dowoliłoj staj ji na kwas, na dźěło doma
Verse: 102    najimajo sej na jeje město dźěławych ludźi."
Verse: 103    Braška ponastróžal bě so bantaty zwoprědka wšitkón
Verse: 104    słowow Michałowych, kiž bě wurył jemu z hrudźe,
Verse: 105    hněw swój wutřasywši wjelewulki na njewineho,
Verse: 106    nětk poča pak powědać ze směwkatej jemu hubu:
Verse: 107    "Michale, što će nadobo rozmjerzalo nimoměry
Verse: 108    njekrasnje na kwasy, hewak najwjeselši wysk dze ći wěčnje
Verse: 109    hrudź přeće, hdyž klobukaty k wam do dwora stupich.
Verse: 110    Wěrno drje je, zo njedyrbjałe nihdy na swěće kwasy
Verse: 111    nětk so wuhotować runje wožnč; pak do žiwoh boha
Verse: 112    z tym so wotstorkować dlěje njehodźeše, temu wěri mi!
Verse: 113    Nawoženi pak njepřisteji ći, mój Michale, takle
Verse: 114    na kwas ze surowym. Tehorunja by so ći žiwom
Verse: 115    njelubiło, hdyž powědali bychu wo kwasu twojim
Verse: 116    tak, kiž wuhotuje šće ći, nawoženja mi najlubši,
Verse: 117    nan, prjedy hač puć po njebjesach z ćichim kročelom měsačk
Verse: 118    dokonja, na druhe wupjelniwši so ze swětłom połny.
Verse: 119    Prjed hač do brózdy, wobroćenej z wjelepišćatym płuhom,
Verse: 120    rólnik zakryje zorno, z najponižnišim so skónc pola
Verse: 121    pomodliwši, zo by žohnowanje bóh rosował z njebjes
Verse: 122    na nje, zo płód wurostł by jom stotory ze stwjelcom mócnym,
Verse: 123    bant přityknu sej na kłobuk, wot njewjesty mi najrjeńši
Verse: 124    kupjeny twojej, na brunaku žno b'du do polow wšěch ći
Verse: 125    zjězdźowaći so, prošejo na kwas po lubych Serbach."
Verse: 126    Kaž wětr do wuhenja zas poćepuje z wjelemócnym
Verse: 127    kur wuwalowaty so jom čorny z wuhenja wulkoh,
Verse: 128    tak tež podusyła bě z najmilišim braškowa rěč hněw
Verse: 129    Michałowy, kiž pozběhaše so jom z wutroby čorny.
Verse: 130    Zastróžiło, rozradowało pak bě tež zaso słowo
Verse: 131    Michała, kiž wułušćiwši ze rta wužórli braška.
Verse: 132    Do myslow podnurjeny, nětko na njeho hladaše młodźenc,
Verse: 133    štó wozjewić drje móhł by jom na swěće wutrobne čuća;
Verse: 134    nikomu wšak njebě šće so dowěrił ze słowom tymle.
Verse: 135    We wutrobje zajała šće hłuboko, myslička jasna
Verse: 136    drěmaše drěmk 'mu najmilši, ze swědkom jenička bě sej.
Verse: 137    Čornikomaj jeno pošeptał powěsć běše krasnu
Verse: 138    do wucha, zo jeho k wěrowanju powjezetej ducy.
Verse: 139    Wjesołymaj rozjasni so ze słowom sapate woko,
Verse: 140    a zarjehotujo přihłosowaštej jemu wobě.
Verse: 141    Zo wusunyći traš je so wuzwolenej jeho Hańži
Verse: 142    słowo to móhło, tom ani njepomysli sebi Michał,
Verse: 143    wědźo, zo we wutrobje je ji słowo ze strachom kryte.
Verse: 144    Mjelk bě z bolosćiwšim zaso rěč přiwěla jim tale
Verse: 145    pod lipu. Znowa po nanowym so zas wobliču smutnym
Verse: 146    stysk rozla, wšěm wozjewjejo, zo so ze spěchom zroji
Verse: 147    ból, ach, z bolosću we wutrobje jom dobrej najhórša.
Verse: 148    Rad wuwěł by wokřewa do nanowej wjelećežkej
Verse: 149    hrudźe Michał, 'mu wułušćejo, zo lubosće bóh jom
Verse: 150    na holečo rozhorił je serbowske po hrudźi ze wšěch najlěpše.
Verse: 151    Prjedy pak ze rta nanoweho so 'mu wuwiny słowo:
Verse: 152    "Ach, by dopjelniło so mi, braška, złušćene słowo:
Verse: 153    By tola ze štrykami wote wěrowanja no mi bórze
Verse: 154    młodosć šlahowala wša Michałowej mi korejće.
Verse: 155    Na třeće do swětłeje žno mi kosy zarěča brus zas
Verse: 156    žnjencarjowej, a ze serpikom rjane zejhrawa holčo,
Verse: 157    ze škowrončkom mi spěwajo po honach napřemo w dźěłe;
Verse: 158    na třeći raz kónk ze studnje žnjenc napjelniwši z wodu,
Verse: 159    připina wo pas na kožanym sebi šěrokim pasu:
Verse: 160    zo wšón za žeńtwu Michałowej, mi najlěpšeho syna,
Verse: 161    steju ze žadosću no najwjetšej. Kaž pak mi w zymje
Verse: 162    błyskaty sněh wšohrějaty płašć přestrěwuje potom
Verse: 163    na wosyte naše zahony, zo z ćim rjenišim rostom
Verse: 164    zorno na nalěto wurostło by ze zemje čornej --
Verse: 165    tak tež tróštowatu mi nadźiju wutroba krywa
Verse: 166    nazymu, zo roztaje drje ze słónčnym nalěto pruhom
Verse: 167    hrudź tež Michałowa, zo by wo dźowku kublersku šoł mi.
Verse: 168    Kaž pak štomčk, kiž z koruškami šće so młodymi tójhdy
Verse: 169    z mužitosću zapěra najwjetšej wěwatym wětram,
Verse: 170    wětr, wukorjeniwši jón ze zemje, wuwali dźiwi --
Verse: 171    tak tež čas, kiž za kwasom Michałowym jeno stejach,
Verse: 172    předolhi nětk wurubił z najsurowišim je mi nadźěj,
Verse: 173    kotruž we wutrobje tři mysl mi rodźeše lěta.
Verse: 174    Haj, mje rozradował by, mój Michale, zwjeselił wšitkoh
Verse: 175    we wutrobje z najluboznišim, by-li za žonu přiwjedł
Verse: 176    do domu Leńku ze Směčkec, Bozanćikec, sebi dušnu.
Verse: 177    Po cyłej wsy mjezy wšěmi jich kubło wěsće najrjeńše.
Verse: 178    Na dani zamóženje nimo teho ze słóncom nowym
Verse: 179    rosće šće jim, a do cyłoh zamóženja b'dźetaj dźěłić
Verse: 180    holcy so dwě nož. Nawoženi mi štož tebi pak słuša
Verse: 181    njewjesta z pjenjezami. Dźě do rjaneho smój ći rjada
Verse: 182    kubło zestajaloj, runjež bě počatk namaj ćežki.
Verse: 183    Wšak počatk nade wšitke je, wěr mi to, hospodarstwa
Verse: 184    ćeši; zo by duž přisporjało so ći toleri tołstych,
Verse: 185    to maš hladać z najkedźbniwišim mi. Mój Michale luby,
Verse: 186    pak njeměł bych rad tola nana njezamóžitoh
Verse: 187    njewjesće. Hdyž su rozplowałe žno mi lubosće prěnje,
Verse: 188    ma potom jeno za słužomnu tež mandźelski wbohu
Verse: 189    njewobstojny, kiž njepřinjese sebi do domu ničoh.
Verse: 190    Mandźelstwo tajke na zemi ze stawom je mi najhrubšim."
Verse: 191    Dorěča. Ze přistojnym dźeše Michał jom skřidlene słowa:
Verse: 192    "Nano, ty wěš, zo wšo wobstaram ći z wutrobu rady,
Verse: 193    štož wothladać no móžu ći na wočomaj. Tola tónkróć
Verse: 194    drje njesměm zaprěć swoju mysl, kiž napřećo temu
Verse: 195    we wutrobje mi bědźi, so stajejo ze wšeju mocu.
Verse: 196    Zo dopjelnił bych wam waju žadosć, mějach najprjedy
Verse: 197    woprawdźe mysle, wo Lejnu Bozanćikec wamaj hić tež.
Verse: 198    Za dźěćace šće dny dźě žno hromadźe chodźachmoj wobaj
Verse: 199    na wučbu a pola nich tež na skakańcy smój so lubje
Verse: 200    powjerćaloj. Haj, dopominam šće so na tamne časy
Verse: 201    rad, hdźež za ručički so mój wodźachmoj ze š'le a do š'le --
Verse: 202    ach, zašłe žno su dawno! -- Nan pak mi zwysoka da ju
Verse: 203    do města zdaleneho, zo by wukla po němskim bywać!
Verse: 204    Do wsy nawróćiwši so zas po lětach, hraješe knjeni
Verse: 205    wosebnu nětko: Wo domjace dźě so njesměše dźěła
Verse: 206    postaraći; nan boješe pře nju so, zo by sej ručce
Verse: 207    skóncowała. Wšak po měšćanskich jemu nětko so modach
Verse: 208    hotowaše nanajpyšnišo. Ja šće za časy dźěch k nim.
Verse: 209    Dach zešić pola měšćanskeho sebi krawca najnowšej
Verse: 210    mody suknju, tón lac wurězany bjez wšeho šika.
Verse: 211    Ach, njerad přeměnich no ze serbskej drastu ju. Tola
Verse: 212    na jeje požadanje pak dyrbjach zmužić so ma to --
Verse: 213    jej woblekl njejsym pak so wohidnej tři žno mi lěta.
Verse: 214    Kwas -- nětk we wutrobje šće mi hori walejo woheń,
Verse: 215    dopominam-li so tom, hněw płomjenity mi najhórši --'
Verse: 216    na kotryž tež bě nawabiła mje do města Lejna,
Verse: 217    na prěnje, pak tež na poslednje su mje hidźale lapy
Verse: 218    měšćanske. Hrudź, zapłakujo ze zrudnym pod tutej lochkej
Verse: 219    ćeži, zadusyći so mi hněwna hrožeše serbska.
Verse: 220    Lejna ze wšitkimi so tu znaješe hač nanajlěpje.
Verse: 221    Duž tež dyrbjach do jstwy najwosebnišej so jim sydnyć,
Verse: 222    hdźež, ach, we wušomaj jeno zynk mi zynčeše cuzy.
Verse: 223    Do wobjeda žno z njekničomnym sebi na serbskoh bura
Verse: 224    mešćenjo mikotachu; juž radowachu so mi młodźi,
Verse: 225    wupikani nanajrjeńšo, ze směchom hłupeho bura
Verse: 226    wusměchować. Pak do rěči njemóžachu do wěčnosće
Verse: 227    mje zaplesć, dóńž naprašować so mje na nana, na mać
Verse: 228    njepočachu z wusměchowanjom. Tola kitajo staršej,
Verse: 229    běch šće njewurěčał ani do połojcy, žno so stwa wša
Verse: 230    wošćerješe, nanajbóle pak Lejna. Po němsku serbski
Verse: 231    jazyk jim mój wšak bjez dźiwa njemóžeše rjenje dosć wšo
Verse: 232    wuprajeć bjez haćenja. Duž ze změromnym radšo wostach
Verse: 233    Po wobjeda přehladach so někak, zo, juškowu škličku
Verse: 234    z ruku na rub zwróćiwši, šat nalach jenej holcy.
Verse: 235    Směch nětk njepřestanliwy so ze rtow žórleše wšitkim.
Verse: 236    Ze stowami pak hanjenskimi šće mje molwješe Lejna,
Verse: 237    wułušćejo, zo tom bychu njedźiwali so ji takle,
Verse: 238    zo dźěn burski sym hólc, kiž z wustojnosću jeno wodźić
Verse: 239    płužny wě klak, so wo wyše njestarajo nimoměry.
Verse: 240    Na wašnje njekničomne, najhrozniše hanješe holca
Verse: 241    płuh, kiž ze syćatym tola chlěbom zastara sam nož
Verse: 242    kraj wšón, wot prošerja mi hač do krala, kóždeho žiwjo;
Verse: 243    płuh, kiž bóh pósła nam z jandźelom na zemju z njebjes,
Verse: 244    zo puć pokazował by k najrjeńšemu narodam zbožu;
Verse: 245    płuh, kiž ze čłowjeka hakle čłowjeka stwori najprjedy,
Verse: 246    do statoka 'ho znućiwši ze swójbu, ze skotom trěbnym.
Verse: 247    Hdźež chcu pytaći čas swojoh žiwjenja česće najwjetšej,
Verse: 248    bě nanajćešo mje Lejna ze stowom ranila tajkim.
Verse: 249    Hrudź, runjež pukotaše wša z wohenjom mi tež najhóršim,
Verse: 250    do železnych tola kowach ju putow, njeprajich stowčka
Verse: 251    na to. Po wobjedźe pak, zběhnywš'i wot blida jim so,
Verse: 252    dźěch swojoh puća, puć pokrjepujo ze sylzami.
Verse: 253    Tež njejsym juž wot teho časa Bozanćikecom
Verse: 254    wam přišoł. Do wěčnosće pak próh překročić tež dale
Verse: 255    jim njecham; mi přećiwo tom wša wutroba stawa."
Verse: 256    Mać, połožiwši do ruki Michałowej swoju ruku,
Verse: 257    nětko dźeše z najluboznišim jemu skřidlene słowa:
Verse: 258    "Michale, maćerinym tola nětk nož nasłuchaj słowam:
Verse: 259    Štó ha nastajnosći b'dźe mi na swěće překory płodźić
Verse: 260    z hołcomaj Bozanćikec; tola tež wodać ji zas dyrbiš.
Verse: 261    Wětr wěć do ržišćow njewidźeše dźě šće z nazymu dwac'tej
Verse: 262    Leńka. Powědata ducy wot rańšich zo mnu je tak a
Verse: 263    na tebje naprašuje so mje ze zrudnym, žel je ji dawno."
Verse: 264    Wotmołwjejo pak Michał ji dźeše ze stowom krutym:
Verse: 265    "We wutrobje z njej wujednany žno sym, maćerka luba,
Verse: 266    a nimam tež najmjeńšeho na nju. Do łoža čestnoh
Verse: 267    za mandźelsku přiwjesć sebi žiwy pak njemóžu Lejny.
Verse: 268    We wutrobach namaj njedrěmaju drěmk čuća tesame.
Verse: 269    Na pjenjezy njeje drje mi trjeba, staršej najlubšej,
Verse: 270    přejara hladać; ze swojim žohnowanjom je waj prócu
Verse: 271    bóh, budź dźakowano 'mu to, ze zbožom žohnował rjanym.
Verse: 272    Štóž wusywa za žiwjenje no mi symješko za zem,
Verse: 273    zběžeć za wokomik drje 'mu móže z krasu najrjeńšej,
Verse: 274    z wjeselemi přepjelnjejo hrudź jemu horliwu za swět --
Verse: 275    mysl tola na smjerć njewostaja 'mu pak žiwemu měra.
Verse: 276    Ach, wšak płód tón zahinje ze žiwjenjom jemu tymle.
Verse: 277    Štóž wusył pak je za žiwjenje tež na wěki wěčne
Verse: 278    zornješka, tom drěmk drěmajo bjez schadźenja druhdy dołhi
Verse: 279    wotpočuje, haj, njewuwleče so 'mu na swěće stajnje
Verse: 280    tym ani. Z luboznišim a starosćiwym pak je tola
Verse: 281    na zahrodźe wón kitajo jemu najmiliše hlada,
Verse: 282    we wutrobje jom twarjace do njebjes ćišinku nadźěj;
Verse: 283    tom wurosće najrjeniši płód, přesahujo časne.
Verse: 284    Čom duž wuzwolići drje z pjenjezami sebi holčo
Verse: 285    měł, hdyž njekazatej sej mi hrudźi z lubosću mócnej?
Verse: 286    Duž tež chcu sebi holečo wzać, runjež było najchudše,
Verse: 287    rozhoriłe-li we wutrobje so mi lubosće na nje."
Verse: 288    Dowurěča. Kaž po smudźatym, wšopražatym słóncu
Verse: 289    hłójčkaty dźećeł so rozwjesela, hdyž z dešćikom płódnym
Verse: 290    womłodźeja jom zas łopješka, wóń rozsywajo słódku --
Verse: 291    tak tež nad rěču Michałowej bě farar so wšitkón
Verse: 292    rozradował, jemu ze spodobu wšěm słuchajo słowam.
Verse: 293    Duž poča nětk na młodźenca, jeho kitajo, takle:
Verse: 294    "Michale, dźens dobyl sy sej po mje česće najwjetšej.
Verse: 295    Štóž chce woženići so, we wěrowanju mi na čas
Verse: 296    žiwjenja stowaršiwši sebi mandźelsku, dźěćatkam maćer,
Verse: 297    tón njech hlada najprjedy, hač za wutrobu 'mu tež steji
Verse: 298    hrudź. Kaž z jabłučiny mi najstrowšej nalěto zdrěwa
Verse: 299    wětr zawěwajo kćěw, kiž lubješe nazymu połny
Verse: 300    płód, hrudź zwjeselaty, zo by narunał rólnikej prócu,
Verse: 301    směwkotajo so z čerwjenišim jemu ze štoma ličkom --
Verse: 302    tak tež rozpjerchuja jara husto lubosće prěnje.
Verse: 303    Słónco, kiž, podnurjejo so do žołmow módreho morja
Verse: 304    z wječora, puć swój dokonawši, zem poswěća dlěje,
Verse: 305    zo by na mandźelskej sebi, na swěće wěsće najlěpšej,
Verse: 306    na zbožownaj móhło hladaći, pruh wusyłajo rjeńši,
Verse: 307    wuhlada juž, ach, ze slěbornych wustupiwši zmohow
Verse: 308    na ranje, překorjenaj jeju, hrudź woliwknjenu jimaj.
Verse: 309    Błud rozpłuwa wšak skok; tola žel ma želići wěčnu,
Verse: 310    kiž dosć njepřemyslił sebi, hač tež wutroba kaza
Verse: 311    wutrobu. Duž sy z rozomnišim mi, mój Michale, zrěčał."
Verse: 312    Dorěča. Michał pak ze spěšnišim dźeše fararjej mjelčo:
Verse: 313    "Wojujće ze staršimaj mi bój, derjedostojny knježe!
Verse: 314    Do chudeje wšak holcy so zahladach na polu lětsa
Verse: 315    při syčenju; je ze spodźiwnym moja po jeje hrudźi."
Verse: 316    Nan pak, rozhoriwši so wšón, ze třepotatym jemu hłosom:
Verse: 317    "Michale, hlej, zas po staršimaj juž so wutroba nima.
Verse: 318    Čom njechaš posluchać mi na swěće, z bohatym hołčom
Verse: 319    woženići so? -- Najprjedy chcych na wysoku tebje šulu
Verse: 320    do města dać, zo na kuble by njetrjebał so drěć, štož
Verse: 321    ja wudrěł sym so na nim (tež njeměješe mi najhłup'šej
Verse: 322    hłowy); by staw tola na swěće česćowniši nade burskim
Verse: 323    mi zastał. Tola za wotežku nož, konjemi, płuhom
Verse: 324    steješe mysl wša wot dźěćacych žno ći lět mi najprěńšich.
Verse: 325    Nětk njechaš dopjelnić mi tež ani žadosće mojej,
Verse: 326    zo přiwjedł mi z pjenjezami by sej do domu žonu
Verse: 327    kublersku. Žołdk přeleć tola by mi na swěće' móhł so."
Verse: 328    Dorěča. We wutrobje pak Michałowej wjelewulke
Verse: 329    zrudźby postanychu. Nětk sylza po zrudnym licu
Verse: 330    ze zrudneho wula so 'mu wóčka; z najmócnišim hrudź wša
Verse: 331    pukotaše. Dlić njemóžeše jeho towar'stwo wbohoh
Verse: 332    pod lipu. Zakrywajo swoju ból, duž wot blida stany,
Verse: 333    so wotsalejo. Ze surowym jemu dobremu nan šće:
Verse: 334    "Dźi, nož dźi, wupłač so zas, Michale, na zrudźbu swoju
Verse: 335    njerozomnu! Mojedla njech na hłowje z bolosću stawaj!
Verse: 336    Tom pak chroble mi wěr, zo do žiweho žno mi boha
Verse: 337    za mnje do domu njepřiwjedźeš sej njewjesty, kotraž
Verse: 338    wozaj mi dwaj nakłasć sebi njemóhła z fórotom pyšnym!"
Verse: 339    Dorěča. Strach bě po wobličach wulał so jim wšitkim.
Verse: 340    Syn pak pospěchujo žno bě ze zrudźbu do wrotow zašoł.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Bart-Cisinski, Nawozenja.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 29.8.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.