TITUS
Shvidi Mtiebi
Part No. 9
Previous part

Chapter: VIII  
ბარამ ხელმწიფის ბრძანებით გიშრის-ფერის დარბაზის მოფენა და ინდოეთის ხელმწიფის ქალთან ქორწილი



Strophe: 152  



Verse: a        მოჰფინეს გიშრის დარბაზი   ოქსინოს ფარდაგებითა,
Verse: b     Page of Ms. A: 21     მას შიგან დადგეს სანდალი,   მურასა თლილის ქვებითა;
Verse: g        ცამდის გიშრისა დარბაზი   შეამკვეს სარასრებითა,
Verse: d     და   რომე მას ჰქონდა შვენება,   ენა დაშვრების ქებითა.



Verse: n.     152-153 სტროფებს შუა D-ში სათაურია: აქა პირველი ქორწილი ბარამ ხელმწიფისა.



Strophe: 153  



Verse: a        მეფე მივიდა, ჩამოჴდა   გიშრისა სრისა არესა;
Verse: b        თქვეს: "ჴელმწიფისა შვენება   არა აქვს მზეს და მთვარესა";
Verse: g        თარა ვაზირი მიუძღვის,   მათ ბაღის კარნი გარესა,
Verse: d     და   წვივნეს ვარდსა კოკობსა,   ბულბულებრ მოუბნარესა.



Verse: n.g     თარა მიუძღვის მეფესა D.



Strophe: 154  



Verse: a        ჰინდოთ მზეს ტანსა ემოსნეს   გიშრისა-ფერნი ჯუბანი,
Verse: b        შეემკო გიშრის სარითა   გარე მელნისა გუბანი;
Verse: g        გვერთ ახლდეს ჯარი მნათობთა,   ვით მზე და მთვარე სუბანი,
Verse: d     და   განათლდა მათის შუქითა   ბაღი, ბაღჩა და უბანი;



Verse: n.g     გვერდით უთქს ჯარი მნათობთა ქალწულად მყოფნი სუბანი D.



Strophe: 155  



Verse: a        წინ მოეგებნეს თავადნი,   თავნი ჰინდოთა ჯარისა,
Verse: b        თაყვანსა სცემდეს მეფესა   წესითა მათის გვარისა;
Verse: g        კვლა ფეინდაზი უფინეს   სარასრისა და ხარისა,
Verse: d     და   ყმას წინ უკმიეს მნათობთა   სურნელი მუშკ-ამბარისა.



Verse: n.g     ფაიანდაზი A.
Verse: n.d     უკმივეს A.



Strophe: 156  



Verse: a        მიეახლა მეფე მზესა,   მოეგება ტანი-ალვა,
Verse: b        შეიყარნეს მზე და მთვარე,   მზემან შექნა პირსა მალვა;
Verse: g        ყმას მიუძღვის, მეემანდრობს,   თუცა ჰქონდა სტუმრის კრძალვა,
Verse: d     და   მათ ორთავე ერთად მჭვრეტთა   მართებს გულით სევდის ლალვა.



Verse: n.a     მიახლოვდა D.
Verse: n.g     მემანდარობს D.
Verse: n.d     მათ _ კვლავ D.



Strophe: 157  



Verse: a        წადგა და ჴელი მოჰკიდა,   დასხდეს ღვთივ-გვირგვინოსანნი,
Verse: b        მზეს გარე, ვითა ვარსკვლავნი,   ეხვივნეს გიშრის თმოსანნი;
Verse: g        შემოიწვივნეს მუტრიბნი,   მეჩანგენნი და მგოსანნი,
Verse: d     და   ტკბილად იმღერდეს ჰინდონი,   ვით იადონნი ჴმოსანნი.


Strophe: 158  



Verse: a        კვლა მიულოცა ვაზირმან   ჯარითა ბევრ-ათასითა,
Verse: b        მათ თავს აფრქვიეს გოარი,   ნასყიდი ძვირის ფასითა;
Verse: g        გიშრის დარბაზი აივსო   თვალით და ოქროს თასითა,
Verse: d     და   მიულოცეს და გარიგდეს   თავადნი დას-და-დასითა.



Verse: n.b     მას A; ნასყიდნი A.
Verse: n.d     თავადნი დასხდა დასითა D.



Strophe: 159  



Verse: a        სუფრა მიიღეს ურიცხვი,   ყიასი ძვირ-ნაფასები,
Verse: b     Page of Ms. A: 22     მას ზედან დადგეს ხონები,   მურასა ბევრ-ათასები;
Verse: g        საროსა მსგავსნი საყენი   იდგნენ წინაშე ასები,
Verse: d     და   ჴელთ ჰქონდა ოქროს სურები   და იაგუნდის თასები,



Verse: n.g     წინაშე _ მათ წინა D.
Verse: n.d     ოქროს სურები _ ბრძოლის მინები D.



Strophe: 160  



Verse: a        სხვა სურები და ჯამები   ზურმუხტისა და ლალისა;
Verse: b        მას დღეს სმა იყო ღამემდის,   მღერა მუტრიბთა ძალისა,
Verse: g        თამაშობდეს და ლხინობდეს   ჯარი ჰინდოთა ქალისა,
Verse: d     და   ქება თქვეს მზისა მუტრიბთა,   გიშრის წარბ-წამწამ-თვალისა.



Verse: n.g     ლხინობდეს _ იმღერდეს D.



Strophe: 161  



Verse: a        კვლა ბრძანა მზემან ჰინდოთა   სალაროს კარის გაღება,
Verse: b        საპალნით თლილთა გოართა   თავადთა წინა მიღება;
Verse: g        ვერვის ძალ-ედვა უშველვად   მუნ საბოძვართა წაღება;
Verse: d     და   ლხინი გათავდა, მეფემან   ბრძანა სუფრისა აღება.



Verse: n.g     უშველლად D, საბოძვართა _ საბოძურისა A.



Strophe: 162  



Verse: a        წავიდა ბარამ ჴელმწიფე   საწოლსა მოფარდაგულსა,
Verse: b        ჴელმწიფეს წინა აწვევდეს   ჰინდოთა მეფის ასულსა;
Verse: g        ვფიცავ, მისებრსა მნათობსა   ქვეყნად სხვას არა ნახულსა,
Verse: d     და   უსულოს სულსა ჩაუდგამს,   მხატვართა გამოსახულსა.



Verse: n.g     ვფიცავ მისებრი მნათობი ქუეყნად სხუა არა ნახულა AD.



Strophe: 163  



Verse: a        მივიდა და გაანათლა   მისმან შუქმან იგი არე,
Verse: b        მას ღამესა შეიყარნეს   ორნი ერთად, მზე და მთვარე;
Verse: g        ყოვლად-ფერად მოსაწონი   მზესა ვითცა დავადარე,
Verse: d     და   კვლაცა მისმან მაქებარმან   ენა რადმცა დავაწყნარე?



Verse: n.a     მისმან _ მზისა D.
Verse: n.d     მისმან _ მათმან D, რადმცა _ ვითმცა A.



Strophe: 164  



Verse: a        მოეხვივნეს ერთმანერთსა   საჭვრეტლადცა სასურველნი,
Verse: b     Page of Ms. A: 23     მათმან შუქმან გაანათლნა   იგი სრა და ღამე ბნელნი,
Verse: g        კვლაცა უწყით, გამგონელნო,   რისაც იყვნეს მუნვე მქნელნი!
Verse: d     და   კვლა გაუტყდა ბარამს ძილი,   მოაწვივნეს ამბის მთქმელნი.


Strophe: 165  



Verse: a        მეფემ ბრძანა, ფარდაგს უკან   მოიყვანეს მანი ბრძენი;
Verse: b        მან ორთავე ქება ჰკადრა,   მეფე იყო თვით მომსმენი:
Verse: g        "მეფესა და დედოფალსა   ღმერთმან მისცეს დიდნი დღენი,
Verse: d     და   შემოქმედსა ვეაჯები,   განამრავლოს თქვენი ძენი! "



Verse: n.b     მან _ მუნ AD.
Verse: n.d     განამრავლნეს A; თქვენნი _ მათნი D.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Shvidi Mtiebi.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.