| Strophe: 466 Line: 3 466. | ||
| Line: 4 Verse: a | ასრე ჰსჭირს საქართუ̂ჱლოსას, | დიდებულთ განა მცირეთა, |
| Line: 5 Verse: b | აზუ̂ავდებიან იტყჳან, | უჩემოთ ვინ იმღერეთა, |
| Line: 6 Verse: c | მდაბალს კაცს არ ახსენებენ, | იტყჳან დამიჭირეთა, |
| Line: 7 Verse: d | კაცი ჰსჯობს საქმე კეთილი, | ანგაარ მოგულ-ძჳრეთა. |
| Strophe: 467 Line: 8 467. | ||
| Line: 9 Verse: a | ზურაბ და შიოშის-შჳლი, | იყუ̂ნეს სიძე ცოლის-ძმანი, |
| Line: 10 Verse: b | გაეზარდა მოურავსა, | ყოფილ-იყუ̂ნეს ვითა ძმანი, |
| Line: 11 Verse: c | აწ დაქიშპდეს უსაზომოდ, | შუა დასუ̂ჱს მათ სამანი, |
| Line: 12 Verse: d | დაემტერნეს ერთმანეთსა, | აღარ მიჰსცეს წამ სამანი. |
| Strophe: 468 Line: 13 468. | ||
| Line: 14 Verse: a | მოურავი უფროსობდა, | მას ზედა და ქართუ̂ჱლთაზე, |
| Line: 15 Verse: b | თუ ეტყოდა დასხდებოდნენ, | თუ̂არ იდგნიან სრულ ყუ̂ჱ\/ლაზე, |
| Line: 17 Verse: c | ქეშიკშიგაც უწუ̂ჱბოდეს, | თავითაც და სხუ̂ა შუაზე, |
| Line: 18 Verse: d | ვინც შეჰსცოდის ყუ̂ჱლამ უთხრის, | დაკარგეო გაალაზე. |
| Strophe: 469 Line: 19 469. | ||
| Line: 20 Verse: a | მე ზურაბსა მოურავმა, | დამამოყუ̂რა გამიერთა, |
| Line: 21 Verse: b | ჰსთქუ̂ა უბოძეთ ზურაბს ქალი, | გაიგონეთ სულ ამერთა, |
| Line: 22 Verse: c | მოიყუ̂ანა მუხლს მაკოცა, | და გამყარა იმიერთა, |
| Line: 23 Verse: d | მაშინდელთა ამათს საქმეს, | სულ ვერ დავჰსწერთ ცუდად \/ ვჰსწერთა. |
| Page: 120 Strophe: 470 Line: 1 470. | ||
| Line: 2 Verse: a | რას უშუ̂ჱლი გარდიკიდნენ, | მე ზურაბსა მიმიყენა, |
| Line: 3 Verse: b | სულ ქართუ̂ჱლნი შემომძარცუ̂ა, | ერთიც აღარ მომიყენა, |
| Line: 4 Verse: c | ზურაბს უთხრა შინ წაბრძანდი, | ამ სიტყუ̂ასა ნუ მიწყენა, |
| Line: 5 Verse: d | პირუ̂ჱლ იგი გაისტუმრა, | და მეც უკან წამიყენა. |
| Strophe: 471 Line: 6 471. | ||
| Line: 7 Verse: a | მე ეს მითხრა ღმერთმან იცის, | ქართლი მოგეც ჩემი \/ თავიც, |
| Line: 9 Verse: b | მაგრამ რა ვჰქმნა არ განდომეს, | ჩემი თავი ვით ვარ ავიც, |
| Line: 10 Verse: c | მაგით თავსა ვერ მოვიკლავ, | ან გულს დანა როგორ \/ დავიც, |
| Line: 12 Verse: d | თქუ̂ჱნც წაბრძანდით ზურაბთანა, | იქიც მოვალ მითქუ̂ამს \/ დავიც. |
| Strophe: 472 Line: 14 472. | ||
| Line: 15 Verse: a | აღარ იყო გაცლის მეტი, | ღონე სხუ̂ა რა მომეღონა, |
| Line: 16 Verse: b | გავეცალე ჯავრით სავსე, | მისმა საქმემ დამაღონა, |
| Line: 17 Verse: c | მიველ დუშეთს ზურაბისას, | იმანც თავი მამაწონა, |
| Line: 18 Verse: d | მითხრა ჰნახავ ჴელმწიფეო, | მათ ყუ̂ჱლაზედ არ მოწონა. |
