Page of ms. P: 159r აჰა, ესერა, ვითარცა საროჲ ლიბანისაჲ, კეთილთა მორჩთაჲ, ავმაღლდი სიდიდითა, და შორის ღრუბელთა იყო მწუერვალი მისი.
წყალმან განზარდა იგი, და უფსკრულმან აღამაღლა იგი. მდინარენი მისნი მოადინნა გარემო ნერგთა მისთა და სიჴშირჱ შტოთა მისთაა განავ[ლინა] ყოველთა მიმართ ხეთა ველისათა.
ამისთჳს ამაღლდა სიდიდჱ მისი ყოველთა შორის ხეთა, და განვრცნეს შტონი მისნი წყალთაგანნ მრავალთა.
მორჩთა მისთა დაიბუდეს ყოველთა მფრინველთა ცისათა, და ქუეშე შტოთა, მისთა შობდეს ყოველნი ნადირნი ველისანი, სიგრილესა მისსა და დაემკჳდრნეს ყოველნი ნათესავნი თესლებისანი.
და იყო იგი კეთილ სიმართლითა თჳსითა, სიმრავლითა შტოთა მისთაჲთა, რამეთუ იყვნეს ძირნი მისნი დამტკიცებულ ზედა წყალთა მრავალთა
ნაძუნი ვერ იყვნეს მსგავს მისა, რომელ არიან სამოთხესა ღმრთისასა; და ფიჭუნი ვერ ესწორებოდეს ყოველთა მორჩთა მისთა, და ხჱ, რომელ1 არს სამოთხესა ღმრთისასა, ვერ ემსგავსების მას.
სიმრავლითა შტოთა მისთაჲთა ეშურებოდეს მას [ხენი] საშუებლისა სამოთხისა ღმრთისანი.
ამისთჳს ამას იტყ[ჳს უფალი]: Page of ms. P: 160r აჰა, ესერა შეგქმენ შენ დიდებულ სიდიდითა შენითა, და მისწუთენ მწყურვალნი შენნი შორის ღრუბელთა და ვიხილე იგი ამაღლებასა მისსა,
და მივეც იგი ჴელთა მთავართა მათ წარმართთასა, და მოკაფონ ხეთა მათგანი შტოთა მისთაჲ.
და აღიღონ ჴელითა თჳსითა და მოკუეთასა მას შტოთა ხეთასა ... განისუენონ ყოველთა ერთა ქუეყანისათა.
რამეთუ ხესა მას ქვეშე იყვნენ ყოველნი მფრინველნი ცისანი და მჴეცნი ქუეყანისანი და იხარებდენ მას დღესა შინა.
