| Strophe: S548/K548 | ||
| Verse: a | მოვიდა კაცი: "სასიძო | მოვაო", მოსლვა გვახარა, |
| Verse: b | მაგრა თუ ღმერთი რას უზამს, | არა იცოდა, გლახ, არა; |
| Verse: c | მეფესა მიჰხვდა სიამე, | არ სიტყვა ივაგლახა რა, |
| Verse: d და | მიბრძანა, ახლოს მიმისვა, | "მოდიო", თავი დახარა. |
| Strophe: S549/K549 | ||
| Verse: a | მიბრძანა: "ჩემთვის ესე დღე | ლხინი და სიხარულია. |
| Verse: b | გარდავიხადოთ ქორწილი, | ხამს ვითა დასა, სრულია; |
| Verse: c | კაცნი გავგზავნნეთ, მოვიღოთ | ყოვლგნით საჭურჭლე სრულია, |
| Verse: d და | უხვად გავსცემდეთ, ვავსებდეთ, | სიძუნწე უმეცრულია". |
| Strophe: S550/K550 | ||
| Verse: a | მე გავგზავნენ ყოვლგნით* კაცნი | საჭურჭლეთა წამომხმელნი; |
| Verse: b | სასიძოცა მოგვივიდა, | იყვნეს ხანსა არ-დამზმელნი; |
| Verse: c | შიგნით ჩვენნი გაეგებნეს, | გარეთ მოდგეს ხვარაზმელნი; |
| Verse: d და | მათ ლაშქართა ერთგან მყოფთა | ვერ იტევდეს ვერცა ხმელნი. |
| Strophe: S551/K551 | ||
| Verse: a | მეფემან ბრძანა: "მოკაზმეთ | კარვითა მოედანია, |
| Verse: b | გამოისვენოს სიძემან, | დაყოს ცოტაი ხანია; |
| Verse: c | მუნ მისად ნახვად გავიდენ | უშენოდ სპანი სხვანია, |
| Verse: d და | შენ აქა ნახენ*, კმარიან | იქა ნახვისად ყმანია". |
| Strophe: S552/K552 | ||
| Verse: a | მოედანს დავდგით კარვები | წითლისა ატლასებისა. |
| Verse: b | მოვიდა სიძე, გარდახდა, | დღე, ჰგვანდა, არს აღვსებისა, |
| Verse: c | შეიქმნა გასლვა შიგანთა, | ჯარია მუნ ხასებისა, |
| Verse: d და | დაიწყეს დგომა ლაშქართა | თემ-თემად, დას-დასებისა. |
| Strophe: S553/K553 | ||
| Verse: a | მე დავშვერ, ვითა წესია | საურავ-გარდახდილისა; |
| Verse: b | შინა წამოვე, მაშვრალსა | ქმნა მომნდომოდა ძილისა; |
| Verse: c | მონა მოვიდა, მომართვა | წიგნი ასმათის ტკბილისა: |
| Verse: d და | "ადრე მოდიო, გიბრძანებს | მსგავსი ალვისა ზრდილისა". |
| Strophe: S554/K554 | ||
| Verse: a | ცხენისაგან არ გარდავხე, | წავე ფიცხლა, დავჰმორჩილდი; |
| Verse: b | ქალი დამხვდა ნატირები, | ვჰკითხე: "ცრემლსა რასა ჰმილდი?" |
| Verse: c | მითხრა: "შენი შესწრობილი | ტირილსამცა ვით ავსცილდი? |
| Verse: d და | გაუწყვედლად ვით გამართლო? | რაგვარადმცა გავვაქილდი?!" |
| Strophe: S555/K555 | ||
| Verse: a | შევედით, ვნახეთ ბალიშსა | ზედა წარბ-შერჭმით* მჯდომარე; |
| Verse: b | მზე ვეღარას იქმს მის მეტსა, | მას გაენათლა რომ არე, |
| Verse: c | წავდეგ, მიბრძანა: "რასა სდგა? | დღე მიგიჩს წინ საომარე! |
| Verse: d და | ანუ გამწირე, მიტყუე | და კვლაცა მოიმცდომარე?!" |
| Strophe: S556/K556 | ||
| Verse: a | მე მეწყინა, აღარა ვთქვი, | ფიცხლა გარე შემოვბრუნდი. |
| Verse: b | უკუვჰყივლე: "აწ გამოჩნდეს, | არ მინდოდეს, ვისცა ვუნდი! |
| Verse: c | ქალი ომსა რაგვარ მაწვევ, | აგრე ვითა დავძაბუნდი?" |
| Verse: d და | შინა მოვე, მოკლვა მისი | დავაპირე, არ დავყმუნდი. |
| Strophe: S557/K557 | ||
| Verse: a | ასსა ვუბრძანე მონასა: | "საომრად დაემზადენით!" |
| Verse: b | შევსხედით, გავვლეთ ქალაქი, | არავის გავეცხადენით. |
| Verse: c | კარავსა შევე, იგი ყმა | ვითა წვა, ზარ-მაც თქმად ენით, |
| Verse: d და | უსისხლოდ მოვკალ იგი გლახ, | თუცა ხმდა სისხლთა დადენ.ით |
| Strophe: S558/K558 | ||
| Verse: a | კარვის კალთა ჩახლათული | ჩავჭერ, ჩავაკარაბაკე, |
| Verse: b | ყმასა ფერხთა მოვეკიდე, | თავი სვეტსა შევუტაკე, |
| Verse: c | წინა მწოლთა დაიზახნეს, | გლოვა მიჰხვდა საარაკე; |
| Verse: d და | ცხენსა შევჯე, წამო-ცა-ვე; | ჯაჭვი მეცვა საკურტაკე. |
| Strophe: S559/K559 | ||
| Verse: a | ხმა დამივარდა, შეიქმნა | ზახილი მოსაწევარი; |
| Verse: b | წამოვე, წევნა დამიწყეს, | დავხოცე ჩემი მდევარი. |
| Verse: c | ქალაქი მქონდა მაგარი, | მტერთაგან მოურევარი, |
| Verse: d და | მუნ შიგან შევე მშვიდობით, | ამოდ იგივე მე ვარი! |
| Strophe: S560/K560 | ||
| Verse: a | კაცნი გავგზავნენ, ვაცნობე | ყოვლგან ლაშქარსა ყველასა: |
| Verse: b | "აქა მომმართეთ, ვინცაღა | ჩემსა იქმოდეთ შველასა". |
| Verse: c | არ გაწყდა მოსლვა მდევართა | ღამესა დია ბნელასა, |
| Verse: d და | ჩემი რა ცნიან, სცვიდიან | თავებსა მათსა მრთელასა. |
| Strophe: S561/K561 | ||
| Verse: a | ცისკრად ავდეგ, შევეკაზმე, | რა გათენდა ღამე დილად, |
| Verse: b | ვნახენ სამნი დიდებულნი | მეფისაგან მოგზავნილად; |
| Verse: c | ებრძანა, თუ: "ღმერთმან იცის, | გამეზარდე ვითა შვილად, |
| Verse: d და | ჩემი ასრე რად შესცვალე | სიხარული სიმძიმილად? |
| Strophe: S562/K562 | ||
| Verse: a | ხვარაზმშას სისხლი უბრალო | სახლად რად დამადებინე? |
| Verse: b | თუ ჩემი ქალი გინდოდა, | რად არა შემაგებინე? |
| Verse: c | მე, ბერსა შენსა გამზრდელსა, | სიცოცხლე მაარმებინე, |
| Verse: d და | დღედ სიკვდილამდის შენიცა | თავი არ მაახლებინე!" |
| Strophe: S563/K563 | ||
| Verse: a | მე შევუთვალე: "მეფეო, | ვარ უმაგრესი რვალისა, |
| Verse: b | თვარა რად მიშლის სიკვდილსა | ცეცხლი სირცხვილთა ალისა? |
| Verse: c | მაგრა, თვით იცით, ხელმწიფე | ხამს მქმნელი სამართალისა, |
| Verse: d და | მე, თქვენმან მზემან, მაშოროს | ნდომა თქვჳენისა ქალისა! |
| Strophe: S564/K564 | ||
| Verse: a | იცით, ინდოთა სამეფო | რაზომი სრა-საჯდომია! - |
| Verse: b | ერთიღა მე ვარ მემკვიდრე, - | ყველაი თქვენ მოგხდომია: |
| Verse: c | ამოწყდა მათი ყველაი, | მამული თქვენ დაგრჩომია; |
| Verse: d და | დღესამდის ტახტი უჩემოდ | არავის არ მოჰნდომია! |
| Strophe: S565/K565 | ||
| Verse: a | ვერ გათნევ, თქვენმან კეთილმან, | აწ ეგე არ-მართალია: |
| Verse: b | ღმერთმან არ მოგცა ყმა შვილი, | გიზის ერთაი ქალია, |
| Verse: c | ხვარაზმშა დაჰსვა ხელმწიფედ, | დამრჩების რა ნაცვალია? |
| Verse: d და | სხვა მეფე დაჯდეს ინდოეთს, | მე მერტყას ჩემი ხრმალია? |
| Strophe: S566/K566 | ||
| Verse: a | შენი ქალი არად მინდა, | გაათხოვე, გამარიდე! |
| Verse: b | ინდოეთი ჩემი არის, | არვის მივსცმე ჩემგან კიდე. |
| Verse: c | ვინცა ჩემსა დამეცილოს, | მისით მასცა ამოვფხვრიდე, |
| Verse: d და | სხვად მეშველსა გარეგანსა, | მომკალ, ვისცა ვინატრიდე!" |
