TITUS
Rudolf von Ems, Alexander
Part No. 206
Previous part

Chapter: 206     
Verse: 16187    Die jungen wurden besant,
Verse: 16188    
den tet er disen rât erkant.
Verse: 16189    
die sprâchen 'der rât ist ein wiht,
Verse: 16190    
dêswâr, solt sîn volgen niht.
Verse: 16191    
soldestû die mit vlêhe hân
Verse: 16192    
die dir doch sint undertân,
Verse: 16193    
daz müeste swachen dîne kraft:
Verse: 16194    
in vorht und in meisterschaft
Verse: 16195    
süln sie dir dienende sîn,
Verse: 16196    
als tâten sie dem vater dîn,
Verse: 16197    
des kraft ist gegen dir lücke:
Verse: 16198    
dînes vater rücke
Verse: 16199    
mohte niht grôz gesîn
Verse: 16200    
der minste vinger dîn
Verse: 16201    
den hâst an dîner hant.
Verse: 16202    
dich versmæhent dîniu lant,
Verse: 16203    
sehent sie dich ze linde:
Verse: 16204    
wis landen und gesinde
Verse: 16205    
vrevellîche herte!
Verse: 16206    
swâ sie dîn vater berte
Verse: 16207    
mit geiseln, soltû die schar
Verse: 16208    
mit scorpîônen slahen gar.
Verse: 16209    
- ein stap ist scorpîô genant
Verse: 16210    
als uns diu wârheit tuot erkant,
Verse: 16211    
sint an gehangen
Verse: 16212    
mit liderînen strangen
Verse: 16213    
grôze knöphe blîjîn.
Verse: 16214    
daz was diu græste pîn
Verse: 16215    
dar an ie man mit arbeit
Verse: 16216    
wart durch zühtegen geleit. -

Verse: 16217    
Dar nâch der dritte tac
Verse: 16218    
erschein und sîn zît gelac,
Verse: 16219    
wurden aber zehant
Verse: 16220    
diu geslehte dar besant,
Verse: 16221    
sie sprâchen ~herre, wes hâstû
Verse: 16222    
dich gegen uns berâten ?'
Verse: 16223    
dûht in daz tumbe guot
Verse: 16224    
als ez ie der tumbe tuot,
Verse: 16225    
und sprach hin zin diu selben wort
Verse: 16226    
diu im die tumben rieten dort.
Verse: 16227    
sie sâhen al ein ander an,
Verse: 16228    
sie sprâchen 'uns wil dirre man
Verse: 16229    
mit senfte swære büezen niht
Verse: 16230    
als er selbe hie vergiht.
Verse: 16231    
durch waz süln wir dienen
Verse: 16232    
dem geslehte von Jessê
Verse: 16233    
dann andern die des künnes sint?
Verse: 16234    
Jâcob hâte zwelf kint
Verse: 16235    
diu wâren all ebenrîch,
Verse: 16236    
an vruht, an edelkeit gelîch.
Verse: 16237    
wes was edeler Jûdas
Verse: 16238    
dan der elteste was
Verse: 16239    
Ruben der billîcher
Verse: 16240    
gewaltec wære und rîcher
Verse: 16241    
dan der brüeder dehein
Verse: 16242    
der ieglîcher junger schein?

Verse: 16243    
der murmer was getân,
Verse: 16244    
man sach sie von hove gân,
Verse: 16245    
ân urloup sich dannen schiet
Verse: 16246    
von dem küneg al diu diet.
Verse: 16247    
von nander schieden sich
Verse: 16248    
der Juden zwelf geslehte .
Verse: 16249    
der zehen brüeder künne gar
Verse: 16250    
habeten sich an eine schar
Verse: 16251    
die Jerôboâmen
Verse: 16252    
in ze künge nâmen,
Verse: 16253    
der sie vuorte dannen
Verse: 16254    
hin gen Samarîâ,
Verse: 16255    
die kurn sie mit rîcher kraft
Verse: 16256    
ze houbetstat ir hêrschaft.
Verse: 16257    
den namen sie nâmen
Verse: 16258    
von dem sie alle kâmen,
Verse: 16259    
Jsrahêl sie nanten sich.
Verse: 16260    
sie dûhte reht und zimelich
Verse: 16261    
daz in der name würde erkorn,
Verse: 16262    
von dem sie wâren ouch geborn.

Next part



This text is part of the TITUS edition of Rudolf von Ems, Alexander.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.