TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 716
Previous part

Chapter: 716 
716


Verse: 1    Artûs sprach: "niftel, hâs wâr,
Verse: 2    
der künec dich grüezet âne vâr.

Verse: 3    
dirre brief tuot mit mære kunt,
Verse: 4    
daz ich wunderlîchen vunt

Verse: 5    
gein minne nie gemezzen sach.
Verse: 6    
solt im sîn ungemach

Verse: 7    
wenden, alsô sol er dir.
Verse: 8    
lât ir daz beidiu her ze mir:

Verse: 9    
ich wil den kamph undervarn.
Verse: 10    
die wîle soltû weinen sparn.

Verse: 11    
wære doch gevangen:
Verse: 12    
sage mir, wiest daz ergangen,

Verse: 13    
daz ir ein ander wurdet holt?
Verse: 14    
solt im dîner minne solt

Verse: 15    
teilen, wil er dienen nâch."
Verse: 16    
Itonjê, Artûs niftel, sprach:

Verse: 17    
"sist hie, diu daz zesamene truoc.
Verse: 18    
unser enwederius nie gewuoc.

Verse: 19    
welt ir, si vüeget wol, daz ich in sihe,
Verse: 20    
dem ich mînes herzen gihe."

Verse: 21    
Artûs sprach: "die zeige mir.
Verse: 22    
mac ich, vüege ich im und dir,

Verse: 23    
daz iuwer wille dran gestêt
Verse: 24    
und iuwer beider vreude ergêt."

Verse: 25    
Itonjê sprach: "ez ist Bêne.
Verse: 26    
ouch sint sîner knappen zwêne

Verse: 27    
alhie. muget ir versuochen,
Verse: 28    
welt ir mîns lebens ruochen,

Verse: 29    
ob mich der künec welle sehen,
Verse: 30    
dem ich muoz mîner vreuden jehen?"




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.