TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 725
Previous part

Chapter: 725 
725


Verse: 1    der künec Brandelidelîn
Verse: 2    
saz ze Ginovêren der künegîn.

Verse: 3    
ouch saz der künec Gramoflanz
Verse: 4    
ze der, diu ir liehten glanz

Verse: 5    
mit weinen hete begozzen.
Verse: 6    
daz hete si sîn genozzen:

Verse: 7    
er enwelle unschulde rechen,
Verse: 8    
sus muoste er hin zir sprechen,

Verse: 9    
sîn dienst nâch minnen bieten.
Verse: 10    
si kunde ouch sich des nieten,

Verse: 11    
daz si im dancte um sîn komen.
Verse: 12    
ir rede von niemen wart vernomen:

Verse: 13    
si sâhen ein ander gerne.
Verse: 14    
swenne ich rede gelerne,

Verse: 15    
prüeve ich, waz si spræchen ,
Verse: 16    
eintweder nein oder .

Verse: 17    
Artûs ze Brandelidelîn
Verse: 18    
sprach: "ir habet dem wîbe mîn

Verse: 19    
iuwer mære genuoc gesaget."
Verse: 20    
er vuorte den helt unverzaget

Verse: 21    
in ein minner gezelt
Verse: 22    
kurzen wec überz velt.

Verse: 23    
Gramoflanz saz stille
Verse: 24    
(daz was Artûses wille)

Verse: 25    
und ander die gesellen sîn.
Verse: 26    
gâben vrouwœn klâren schîn,

Verse: 27    
daz die ritter wênec verdrôz.
Verse: 28    
ir kurzwîle was grôz,

Verse: 29    
si möhte ein man noch gerne doln,
Verse: 30    
der nâch sorgen vreude wolde erholn.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.