TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 62
Subchapter: 28._S._Vitus
28. S. Vitus
Line: 14
Dat was eyn ryke here van Sycilien, de hadde eyn kint van twellf jaren, dat
Line: 15
heit Vitus, vnde syn tuchtmester hette Modestus. Dat kint gelouede an vnsen
Line: 16
heren Jhesum Christum vnde rep yo synen namen an. Darumme sloget syn
Line: 17
vader vele vnde dicke, dat kynt enlet yo nicht aff. Dat vornam Valerianus, de
Line: 18
rychter, vnde let dat kint vor sijk bringen vnde wolde yd dar to dwingen, dat
Line: 19
yd godes namen vorsaken scholde vnde beden an de affgode. Des ne wolde
Line: 20
Vitus nenewijs don. Do let en de richter slan myt knuppelen also lange, byt al
Line: 21
ere arme lam worden, de dar slogen, vnde des richters arm wart ock lam.
Line: 22
Do sprak Vitus: ʼWar synt nu dyne gode? Rop se an, dat se dij gesunt maken.ʼ
Line: 23
Do sprak de richter: ʼVormachstu des icht?ʼ ʼJa,ʼ sprak he, ʼin deme namen
Line: 24
vnses heren Ihesu Christi so vormach ik dat wol.ʼ Do sprak de rychter: ʼSo do
Line: 25
also.ʼ He bat vnsen heren vor ene, vnde he wart to hant gesunt. Nochtan en
Line: 26
wolde he nicht gelouen vnde sprak to syme vadere: ʼLere dyn kynt vnde
Line: 27
sturet van syme gelouen, yd mot anders dat leuent dar to don.ʼ De vader nam
Line: 28
dat kint in sin hus vnde leit eme bringen junckfruwen vnde fruwen vnde
Line: 29
mannigerhande seydenspel vnde woldet also vmme don. Dat en halp allet nicht.
Line: 30
Do leyt he dat kint besluten in eyner kameren. Do ghenk vte der kameren so
Line: 31
eddele roke, dat et al dem ingesinde wunderde. De vader genk hemeliken
Line: 32
vnde sach dor eyn hol, wat he dede, vnde sach dar seuen engele bij deme kinde
Line: 33
in groter clarheit. Tohant wart he blint. Do rep he, dat alle de stad dar to samne
Line: 34
quam. Do vragede de richter, wat dat were. He sprak: ʼIk hebbe gode geseen,
Line: 35
de weren so clar, dat ik blint geworden byn.ʼ Do brochten se en vor eren
Line: 36
affgod, dat he en seende scholde maken. Dat enhalp eme nicht. Do quam de
Line: 37
vader to syneme sone Vitus, de makede one wedder seende. Dar na, do Sunte
Page: 58
Line: 1
Vitus vele tekene gedan hadde in deme namen vnses leuen heren Ihesu Christi
Line: 2
vnde nicht enwolde anbeden de affgode, do leyt en de keyser Dyoclecianus
Line: 3
steken in eynen gloyendigen ouen. Dar ghenk he wedder vt al vngeseret.
Line: 4
Dar na let he ene geuen eme hungerigen lauwen, dat he en toryten scholde.
Line: 5
Do en dede eme de lauwe nicht. Dar na let he nemen Sunte Vitus vnde synen
Line: 6
tucht mester Modestus vnde syne ammen, de het Crescencia, de eme yo plach
Line: 7
to volgene, vnde leit se vphengen in eynen notstal. Tohant wart eyn grot
Line: 8
weder van donre vnde blixem vnde ertbeuynge, vnde der affgode tempel vel
Line: 9
dar nedder vnde dodede vele lude. De keyser vlo vnde reip: ʼO we my, dat yk
Line: 10
van eme kinde vorwunnen byn!ʼ Do quam de engel vnde losede se van deme
Line: 11
notstalle vnde brachte se hen bij eyn water. Dar vellen se an ere bet vnde geuen
Line: 12
eren geist vp. Dijt heit Sunte Vitus geleden dorch den namen vnses heren
Line: 13
Ihesu Christi. Dar na wil ik dij seggen van Sunte Cristofere:
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
