TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 85
Subchapter: 17._Bedas_Predigt
17. Bedas Predigt
Line: 18
Dat was eyn hillich prester, de hette Beda. De was blint vnde leyt sijk leyden
Line: 19
van eme dorpe to dem anderen vnde predekede godes wort. To eyner tijd
Line: 20
quam he vp eyn velt, dar legen vele stene. Do segede sin knecht dorch sin
Line: 21
spot: ʼHere, hir sind vele lude gesamnet, de wolden gerne godes wort horen.
Line: 22
Wil gij en predeken?ʼ He sprak, ya, he wolde dat gerne don. Dar beghan he to
Line: 23
predeken. Do de predekate eyn ende nam, do sprak he to dem lesten: ʼNu
Line: 24
segene vns alle de vader vnde de sone vnde de hilge geyst.ʼ Do antworden de
Line: 25
hilgen engele vnde spreken: Amen, vnde alle de stene, de dar legen, spreken:
Line: 26
Amen. Do desse sulue prester begrauen was, do quam de hilge engel vnde
Line: 27
screff bouen syn graff: Hic sunt in fossa Bede Venerabilis ossa. Dat sprekt so
Line: 28
vele: Hijr sind in begrauen de beine des eraftigen presters Beden. -- Noch wil
Line: 29
ik dij eyn ander seggen:
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.