TITUS
Bart-Cisinski, Nawozenja
Part No. 9
Previous part

Strophe: 9 
Džewjaty spěw


Verse: 1    Poł dóšło žno bě po njebjesach rjenjebłyskatoh puća
Verse: 2    słónco, witajo wot nyšpora wšěch pobožnych z wóčkom
Verse: 3    radostnišim. Kaž z natwarjenoh jim na štomje hnězda
Verse: 4    wot maćerje a wot nana młoduške na wječor, na juh
Verse: 5    pyski, na ranje pozběhujo, wšě hladaju žedźo
Verse: 6    po maćeri, kiž do hnězda přinošuje jim najlěpšej
Verse: 7    cyroby -- tak tež, hanjejo na zahrodu a zas před dwór,
Verse: 8    Michał wudočakać ani njemóžeše, zo by Hańža
Verse: 9    ze staršimaj jemu pokazała so po puću skoro.
Verse: 10    A kaž młoduške, na słabe zepěrajo šće so nóžki,
Verse: 11    naćahuja so, mać wuhladawši swoju z cyrobu słódnej --
Verse: 12    tak, polaty wšón z wjesołosću, so tež Michał nětk na puć
Verse: 13    pušći, hdyž Róžanćikecow bě wuhladał po šćežce za wsu
Verse: 14    po łukach, zo by lubej najlubšej přec napřećo běžał
Verse: 15    a wšěch do wjetšeho na kofej sebi pohonjał stupa.
Verse: 16    Hdyž běchu powědajo sej z najmilišim po puću ducy
Verse: 17    dom dóšli a ze stwinymi so durjemi do jstwy
Verse: 18    zestupali, njebě jim ze strowjenjom ani kónca
Verse: 19    witanja. Michałowej pak maćeri hrajachu stawy
Verse: 20    z wjesołosću wšě, hdyž běše za staršimaj porno sebi
Verse: 21    Michała, Hańžu do duri wustupować ji najrjeńšej
Verse: 22    wuhladała, so donadźiwać ani na njeju nihdy
Verse: 23    na swěće njemóžeše. Dźěn luboznišej šće bě žiwa
Verse: 24    njewidźala. Tehorunja tež na njeju z luboznym směwkom
Verse: 25    nan wusmja so wšón radostny, zo dowolił je synej
Verse: 26    wo dźowku hić jom najšwarnišu. Ji dźěn wutroba dobra,
Verse: 27    pócćiwosć, ródnosć na wobliču žno so zjewješe rjeńšim.
Verse: 28    Ze wšěch měješe mać pak najnuzniso, napřemo z Hanu
Verse: 29    kofej wotliwajo, posypujo z cokorom plincy.
Verse: 30    Womłodźila wša bě zaso, lětajo štož mtoda hólca.
Verse: 31    A nětk zesydachu so za blido zančite wšitcy,
Verse: 32    Michał na posćěn z Hańžu. Ji zhładkowane so najmjeńše
Verse: 33    włóski chowachu pod měcu wušiwanej; wokoł šije
Verse: 34    přez ramjeni bě kulowatej sebi z wušiknej ruku
Verse: 35    rubiško róžičkate wokołšijace wzaia najlěpše
Verse: 36    na slub; wot deleka pak ji nadra krywaše čorny
Verse: 37    wysoki lac, kiž ze zelenym sebi šnórowanjom bě
Verse: 38    ze spinkami zašnórowala; rjenjebłyskaty kitlk
Verse: 39    bórčeše wšón ji wo ramjo hamantowy nanajbělši.
Verse: 40    Słowa wurywachu při kofeju, zwarjenym lěpšim,
Verse: 41    z wutrobow poćěrjenych, so w najwjetšich radosćach wšěm jim
Verse: 42    wjesołe. Z powědatej mjezy wšěmi pak za blidom bě mać
Verse: 43    Róžanćikec a Wićazec. Wo kwasach, wo nawoženjach,
Verse: 44    wo njewjestach bě nadosć jim powědanja, doniž nan so
Verse: 45    Róžanćikec zebrawši nětk njewuiušći jim najprěni
Verse: 46    rěč, kiž wo žeńtwje na Wićazec mać, na nana zrěča:
Verse: 47    "Na stary dźeń, hdźež nad swětnym spodobanja žno mi nima
Verse: 48    wulkeho duch, kiž po statoku žno sej po wěčnym žada
Verse: 49    ze žadosću, je dźensniši dźeń mje najmócnišo wšeho
Verse: 50    rozwjeselił, zo je wo Hańžu, ze wšěch holcow najchudšu,
Verse: 51    syn přišoł, kiž po wutrobje je mi po Hańži wšitkón.
Verse: 52    Rad wumrěć chcu nětk, kiž wěm wobstaranu derje
Verse: 53    Hańžu za žiwjenje, zo ju Michał do smjerće změje
Verse: 54    zańč, runjež dać ji njemóžachmoj ničo do domu sobu."
Verse: 55    Zo by zrudźbu, kiž do wutroby bě 'mu při słowach tajkich
Verse: 56    přistupila, zahnai, jemu wotmołwi Wićazec nan nětk
Verse: 57    tak: "Ale daj temu być, wšak njej' wubral sebi Michał
Verse: 58    po pjenjezach, ale po lubosćach nož njewjestu Hańžu.
Verse: 59    Wšak tola zwěrowanaj mataj być mi po božej woli,
Verse: 60    kiž dźens wozjewiła je so jimaj spodźiwnje wo snach."
Verse: 61    Dorěča. Mać pak Róžanćikec so 'ho wopraša takle:
Verse: 62    "Tom dorozymić na swěće njemóžu. Što ha mi wo snach
Verse: 63    powědaš a što wo božej wozjewjenej jimaj woli?"
Verse: 64    Dowuprašeć ani Hańža so maćeri na wšitko njeda,
Verse: 65    ke staršimaj so wobroći, rěč wułušćejo tule:
Verse: 66    "Nano najlubši mi, maćerka, són njewěrjach sej wamaj
Verse: 67    wupowědać, zo njemysliłoj sebi byštaj, zo stajnje
Verse: 68    w nocy a wodnjo za Michałom jeno z myslemi steju.
Verse: 69    Mi so dźiješe nócku, zo do wonjawki sebi wiwam
Verse: 70    róžički za lubeho mi najlubšeho. Nadobo młodźenc
Verse: 71    tu přiwda so najrjeńši mi, słowo dźeše mi tole:
Verse: 72    'Na wonjawkach a na wěncach njepřewiwaj žno mi časa,
Verse: 73    holčo najlubozniše, wjele radšo po šnóry dźi mi
Verse: 74    susodźinkam sebi, towarškam, po slěborne mi najrjeńše,
Verse: 75    bantow róžičkatych sebi nakupuj! Błyskaty šórcuch
Verse: 76    wupłokawši měj na zahrodźe, zo by běty był štož sněh.
Verse: 77    Laca wšak šnórowaći žno mi njeńdźeš sej ze šnórowanjom,
Verse: 78    lacki wodźěwać b'dźa ći pospochi wutrobu něžnu.
Verse: 79    Čěpc b'dźeš hamantowy so mi stajeć, prjedy hač kruwar,
Verse: 80    wot kortow wotwjazawši sebi ze srěńcu čołate stadło,
Verse: 81    praskajo po wsy ze křudom, naplećenym jemu tołstym
Verse: 82    z konopi, poćěri na trawnišća. Prjedy hač b'dźe ći wotročk
Verse: 83    chodźić za brónami wjelećežkimi, ze sywki žito
Verse: 84    rozsywajo, b'dźeš somoćanu so mi stajeći bortu.
Verse: 85    Do statoka sebi powjedźe ze swatomaj mi, z najrjeńšim
Verse: 86    zdrasćenymaj, a ze słónkomaj tebje mandźelsku młodu
Verse: 87    serbske pacholo, po wutrobje mi ze wšěch najlěpše,
Verse: 88    pacholo ze wsy, w kotrejž sy wot małosće so mi swojej
Verse: 89    měwała do dźěła, z towarškami sej spěwała spěwy.'"
Verse: 90    Dorěča. Róžanćikec nětk staršimaj ze słowom dźeše
Verse: 91    Michał ze spěšnišim; jemu ze rta wuskočić dawno
Verse: 92    žadało bě sej. "Hlejće, tež mi zedźalo je to so:
Verse: 93    Hdyž pominyło wo poł bě nocy so dźens, rjana knježna,
Verse: 94    ke mni přijědźiwši, powěsć mi najmilišu zjewi,
Verse: 95    zo je wuhladała žno mi ze wsy njewjestu dušnu,
Verse: 96    bjez pjenjez drje, pak po hrudźi ze wšitkich holcow naj lěpšu."
Verse: 97    Dowurěčał bě při samym, a jim we stwinych durjach
Verse: 98    pokaza farar so, postrowjejo žno sej ze strowom wšitkich.
Verse: 99    Mać pak, poskočiwši jemu napřećo, ćěrješe wjes'ła.
Verse: 100    "Pójće, pójće no ze spěšnišim, derjedostojny knježe,
Verse: 101    zo byšće slub nam najwjeselši dźens tola swjećili sobu!"
Verse: 102    Na stólčk maćeriny so jim při nanje posydźe nětko.
Verse: 103    Mać nala pak 'mu šalku kofeja, zo prošenja dołho
Verse: 104    by njehladał a po woli plincow brał sebi měnjo.
Verse: 105    Powědaty kaž nastajnosći poča jim najprjedy:
Verse: 106    "Nó, nětk widźitaj, dopjelniło je so słowo mi wamaj
Verse: 107    powědatom, zo přechwatałoj sebi njebyštaj tola
Verse: 108    ze žeńtwu Michałowej, jemu stajnje njewjesty brašćo,
Verse: 109    zo wšak za mandźelsku žno sej Michał po swojej mysli
Verse: 110    zhlada šće holčo. Dźě žeńtwa je přechwatana mi z najwjetšim
Verse: 111    njezbožom na swěće. Ze swobodu maju po samej woli
Verse: 112    wjazać mandźelsčiny zwjazk lubosće mandźelskim młodym."
Verse: 113    Wićazec nan nětk ze skřidlenym jemu wotmołwi słowom:
Verse: 114    "Haj, haj, prawje to maće; pak njemóžachmoj dočakać
Verse: 115    z maćerju, zo woženii by Michał naš namaj so skoro."
Verse: 116    Hdyž wupił bě šalku kofeja, maćeri dźeše
Verse: 117    směwkotajo: "Nó, maći, dźě nawariła sy dźens prawje
Verse: 118    dobry kofej, štož do toho rozymju. Za žony bóle
Verse: 119    wšak je kofej, pak za mužow piwo je napoj najstrowši."
Verse: 120    Mać pak Róžanćikec so 'mu nětk zebra po kofeju,
Verse: 121    šalku z kofejowej sebi kany nalawši pjatu:
Verse: 122    "My so, žony, wam wohladamy, derjedostojny knježe,
Verse: 123    do piwa, runjež nam njemóžeće nihdy na swěće piwa
Verse: 124    dowuchwalić a dowuswarjeć na kofej so nam žiwi.
Verse: 125    A njejsmy při kofeju my njestrowym strowše hač wy wšě
Verse: 126    dohromady? Dźěn na swěće přewšo nam nastajnje pomha,
Verse: 127    z nim so wustrowjamy. Nimo teho je nad piwo telko
Verse: 128    tuniši. Duž njedam na kofej sebi ničeho přińć tež."
Verse: 129    Ze žortnym tak wurěčowachu so najwjeselši wšitcy
Verse: 130    za blidom. Pře plincy wuhibane pak dźěše najbóle:
Verse: 131    Donamazać a dosypać jeno přisamym hosćom
Verse: 132    móžeše mać a napřemo donosyći jim kofeja
Verse: 133    z Hanu. Z luboznišim pak so směwaše ze šalku kóždej,
Verse: 134    widźo, zo pře wšitko dźe nanajbóle, zo dobre je wšěm wšo.
Verse: 135    Hrabnywši mać pak za prawicu, zestarjeny farar
Verse: 136    dźeše po swojim žortowatym nětk wašnju ji tole:
Verse: 137    "Hladaj so, hladaj, zo njewujěmy će a njewupijemy, maći!
Verse: 138    Pak njehladaj na mnje, šće wutorhnyći chcu sej jedyn
Verse: 139    plinčk, wšak žiwy šće na swěće sym njejědi tola lěpšich."
Verse: 140    Ze spěšnišim pak 'mu přejědźe rěč mać ze słowom tymle:
Verse: 141    "Što je was zatrach? Njewujěsće nihdy na swěće hospozy dźens mi.
Verse: 142    Čemu ha sym tak pjekła, hač zo dojědie so bychu.
Verse: 143    Smjerć by wopaki było mi, njepřimali so mi byšće
Verse: 144    ničeho. Budźe-li trjeba, chcu hornc zasypnyć šće jedyn."
Verse: 145    Hdyž běchu napili a najědli so do sytej wole,
Verse: 146    poča Hana jim do karmorčka zaso talerje z blida
Verse: 147    wotnošować a při kachlach šalki pomywać w dóńčce.
Verse: 148    Farar pak, wot blida poskočiwši, nětk na posćěn čerstwje
Verse: 149    spěchaše na Hańžu, na Michała, zo 'mu stanyłoj byštaj
Verse: 150    wot blida, poprosywši jej, połoži do Hańžineje
Verse: 151    prawicy Michałowu, so z najmilšim směwajo na njej.
Verse: 152    Róžanćikec nětk powoławši sebi, Wićazec staršej,
Verse: 153    wułušćeše jim na to najwjeselši skřidlěne słowa:
Verse: 154    "Zestupajtaj nětk, Róžanćikec, so mi, Wićazec staršej
Verse: 155    po boku njewjesćinym a nawoženskim, zo by dźensa
Verse: 156    žohnowanje, kiž we wutrobach jimaj rodźitaj dobrych,
Verse: 157    postupiło nětk ze staršinych žno mi žohnowacych rukow
Verse: 158    na dźowku pócćiwišu, na najlěpšeho ze wšitkich syna."
Verse: 159    Dorěča. Taj pak dokonještaj jemu wšitko, kaž prajił
Verse: 160    bě to. Z wjesołosću so to na lico wuroni z wóčka
Verse: 161    sylza, hdyž pozběhnyłoj swoju ruku žohnujo běštaj
Verse: 162    na slubjenaj, kiž wobaj kaž molowanaj wjelerjanaj
Verse: 163    steještaj před nimi, za prawicy so z lubosću dźeržo,
Verse: 164    swěru hač do smjerće we wutrobach sej najswěrnišu lubjo.
Verse: 165    Po staršinym pak žohnowanju bě najćišiši zdobom
Verse: 166    mjelk zawěł jim do jstwy. So rozsydali běchu wšitcy
Verse: 167    po ławkach, po stólčkach, po konypeju, kiž pjeraty bě jim.
Verse: 168    Na slubjenaj bě we wutrobach jim to złožena mysl wša.
Verse: 169    Rěč wumó pak fararjowa jich zas z mjelčenja takle:
Verse: 170    "Woněmili njejsće to tež nadobo wšitcy, zo słowčka
Verse: 171    njepiknje nichtó! Tak na wječoru ma mi bywaći póstnym,
Verse: 172    nic pak na slubje. Natočići no nam do pincy, Hanka,
Verse: 173    doběž karan, zo powědaio potom by so lěpje.
Verse: 174    Michale, Hańža, zasobu, powědajtaj tola něšto!
Verse: 175    Lud dźěn młody je z powědatym nimoměry mi hewak."
Verse: 176    Dorěča. Roztali na słowach fararjowych běchu wšitcy.
Verse: 177    A mać Wićazec ze skřidlenym jim započa słowom:
Verse: 178    "Ach, wšak mjez młodosću žno mi njej' teho wjesela, štož ja
Verse: 179    po rejach chodźach, po kwasach! Wurej'wali smy, mój božo,
Verse: 180    něšto dobre a wuspěwali, zo so třaseše wšitko.
Verse: 181    Za počinki pak so zastarske nětk nam hańbuja młodźi.
Verse: 182    Po nowym wšo ma być, bohužel, štož njeje najlěpše
Verse: 183    wěčnje mi. Po cuzym njehladali nihdy nanihdy my smy."
Verse: 184    Mysl zawróćejo ze starych do dźěćacych swojich dnjow, mać
Verse: 185    Róžanćikec nětk dźeše jim ze rtom tajkele słowa:
Verse: 186    "Ach, zašło je mi Žiwjenje za mnje młodu šće holcu!
Verse: 187    Hdyž so do polow ze schadźatym abo z mrějatym słóncom
Verse: 188    do wjeski włečechmy ze zróstnymi mi hólcami holcy,
Verse: 189    bě nam z njedźělomnym tola towaršom nastajnje cuni
Verse: 190    spěw, a wjesele dodźěła mějachmy z nim so najćešoh.
Verse: 191    Při spěwje serp juž chodźeše we rukomaj wjele łóžo.
Verse: 192    Złoćane kłóski pak přidružachu so mi do snopa same,
Verse: 193    jate ze spěwom wutrobnišim. A na wšitkich kwasach,
Verse: 194    na rejach bu zaćahowane, zo so třaseše dom wšón.
Verse: 195    Pak nihdy na swěće tola šće do žiweho smy so boha
Verse: 196    njenaspěwali. Kak rjenje bě, božo, po Serbach za mnje!"
Verse: 197    Dorěča. Michał, kiž do wutroby bě sej zrudźenej pře to
Verse: 198    wšě zarył jeje słowa, šće njewědźo ze swojej hrudźu
Verse: 199    wojowaše, hač na słowa maćerine by so jich a
Verse: 200    Róžanćikec wotmjelčal jim abo hač wuprajił by, štož
Verse: 201    we wutrobje so 'mu roješe. Jom přemyslacemu pak
Verse: 202    posledniše za najsprawniše bu, poča jim duž rěčeć:
Verse: 203    "Prawje stej porěčałej, tola po połojcy no dai prawje
Verse: 204    bych wamaj. Wšak je po honach žohnowanych runje lětsa
Verse: 205    spěwało zas so, zo ze zelenych nam doiow najcuńši
Verse: 206    klinčeše wothiós. Do popow zestawachu wjele chětřišo
Verse: 207    snopy ze spěwom wšě. Štož Bałocarjec jeno nic mi
Verse: 208    cyłeje wsy, wšak spřistajeli su sej přemłodu čeledź.
Verse: 209    Za wotročka pola nich je njećesany nimoměry
Verse: 210    kadla, kiž po wojerstwje sej wusłuženym wjele być zda.
Verse: 211    Słužownika, wuhnateho ze słužby po prěnim lěće,
Verse: 212    maja za pohonča. Z nim njezetyka so mi z wjesnjanow nichtó
Verse: 213    rad, dźěn po wšitkimi sej najnjelubšu torha mi hubu.
Verse: 214    Wobaj naduwataj so, zo móhłoj so puknyć, a staršej
Verse: 215    njemóžetaj najěsć so mi často, płakajo krawe
Verse: 216    sylzy na dźěsći njedźakownej. Wumrěć, božo, móhłoj
Verse: 217    wbohej přec ze zrudobu. Taj chodźitaj po rejach wšěch pak
Verse: 218    do němskich wjes, wšak pozabyioj staj mi na cuzbje serbski,
Verse: 219    njezbóžnikaj. Tola chlěb je njeplechomaj prawje dobry
Verse: 220    serbski. Do wutroby so mi nastajnje zarywa zrudźba,
Verse: 221    hdyž jej słyšu najžadiawiše mi to na swěće kuski
Verse: 222    spěwać a nas pak wusměchować jeju widźu, hdyž čestne
Verse: 223    mi a najpřistojniše sebi spěwamy spěwy, kiž mać wšak
Verse: 224    při kolebce dźěn do wutrobow žno nam spěwaše młodych.
Verse: 225    Ze zrudobu pak wjetšej šće pjelni mi hrudź so, kiž widźu,
Verse: 226    zo staj ze přezpólnych žno mi narěčałoj Jurja,
Verse: 227    na dušu wěrno: Do žiweho by mje na swěće boha
Verse: 228    nichtó njenarěčał, zo bych to zacpěwal, štož běše
Verse: 229    za nana, za dźěda, za serbowskich mojich wótcow najstaršich
Verse: 230    ze swjatym kubłom. Hrěcha bych tola so bojal najćešoh."
Verse: 231    Dorěča. Po cyłym ćěle pak třepotaše no kaž lisćo
Verse: 232    wosowe. Woheń we wutrobje 'mu najsprawnišej hněwny
Verse: 233    horješe. Wšěch pohnuła bě ze rta serbskeho hněwna
Verse: 234    rěč, a we wutrobach so jim sprawniši roješe hněw wšěm
Verse: 235    wotmjelčatym, dóńž farar so njezhraba ze słowom tymle:
Verse: 236    "Michale, rozradował sy mje wšitkoh ze słowom prawym.
Verse: 237    Měj do wěčnosće so k temu, štož ze serbskeje so ći hrudźe
Verse: 238    dźens wury. Zawjesć so mi njedaj, narěčeć žiwy
Verse: 239    wot towaršow, kiž zacpěwaju swoju narodnosć, kubło,
Verse: 240    za kotrež krej přeliwachu na wójnach wótcojo serbscy,
Verse: 241    wot njedźaknych, kiž podteptuja swoju maćernu rěč mi,
Verse: 242    w kotrejž wužórlichu so jim ze rćika młodoh najprěńše
Verse: 243    słowčka, kiž mać jim šćěpješe do wutroby mi z najwjetšej
Verse: 244    lubosću, wot bohazabytych, kiž zapera ju božej
Verse: 245    woli so z hordoznišim. Tola lud njeda sej mi rěčeć
Verse: 246    młody, chce we wšitkim wěčnje najmudriši na swěće być wšak.
Verse: 247    A njeńdźe-li 'mu po woli wšo, podać tola žiwy
Verse: 248    sćerpliwy, bjez borkanja njecha so mi do božej wole."
Verse: 249    Dorěča. Wšě pak pokrućachu jeho wěrniše słowo
Verse: 250    z podawkami a do rěčow dachu so nětko najlěpšich.
Verse: 251    Takle zhromadźenym bě so na slubje mjez sobu lubje
Verse: 252    powědatym pochililo za pozłoćane žno hory
Verse: 253    słónco. Čorna so nóc juž ze křidłomaj z njebjes na zem
Verse: 254    bjerješe. Wětr pozběhowaše so najcuniši, miłe
Verse: 255    do jstwy z wotewrjenym jim wěwajo woknom, a maćer,
Verse: 256    z Hanu poskočiwši, poča jim duž na blido nosyć
Verse: 257    wječerjeći, wšak wurěčeli běchu hlódni so wšitcy.
Verse: 258    Hdyž nawječerjeli běchu do sytej wole so kóždy
Verse: 259    a wokřewili nad słódnišim, běłoješćatym piwom,
Verse: 260    počachu dom so hotowaći. Pak najspěšnišo farar,
Verse: 261    směwkotajo wobroćiwši na staršej Wićazec so a
Verse: 262    Róžanćikec, wułušćeše rěč jim skřidlenu tule:
Verse: 263    "Z nami šědźiwymi žno je čas nětk do łoža skoro.
Verse: 264    Michał a Hańža pak doběhnjetaj šće njech na reje z Hanu
Verse: 265    na chwilku do korčmy. Wuwjeselić ma so za časy młodosć.
Verse: 266    Wězo, zo wój hić na reje dowoliłoj staj najprjedy."
Verse: 267    Staršej dowolištaj tomu rad, a slubarjo na to
Verse: 268    postanychu, so za wšitko dźakujo maćeri, nanej.
Verse: 269    Před chěžu nětk rozžohnowachu so z maćerju hosćo.
Verse: 270    Nan pak hišće jich přewodźeše, doniž ze šćežki na puć
Verse: 271    njepřińdźechu. Tu rozsalichu so nětk po pućach druhich
Verse: 272    wšitcy. Po njebju po hwězdatym ani mróčalki njebě
Verse: 273    widźeć najmjeńšeje, na jutřiše žně lubješe rjane.
Verse: 274    Młodźenc po wjesce z holičkomaj, rjenje zhotowanymaj,
Verse: 275    spěchaše rozradostny wšón ze swojej njewjestu, sotru,
Verse: 276    Michał. Z korčmy žno rozlěhachu so najmiliše zwuki
Verse: 277    po wsy, do stupa spěšnišeho sej rejwarce honjo,
Verse: 278    doběžeć za spěšnymaj jeno přisamym móžeše Michał.
Verse: 279    A kaž dodźeržeć nihdy na swěće njemóže pohonč
Verse: 280    kobłu, hdyž wusłyšała je 'mu rjehotać na dworje žrěbca,
Verse: 281    tak tež, na Michała njeposluchajo, ćěrještej po wsy
Verse: 282    rej'warce ze spěšnišim, doniž njebuštej w korčmarjec dworje.

This text is part of the TITUS edition of Bart-Cisinski, Nawozenja.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 29.8.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.