TITUS
Bart-Cisinski, Nawozenja
Part No. 8
Previous part

Strophe: 8 
Wosmy spěw


Verse: 1    Po snědani jedyn po druhim ze jstwy rozešoł bě so.
Verse: 2    Mać zašła bě na najstwu, rozhotować so zas drastu
Verse: 3    kemšacu, zo njeby jej skóncowała sebi tola
Verse: 4    při něsći. Nan pak hotowaše so we stwicy kemši.
Verse: 5    Nětk zebra tež Michał so, z woknom hladajo na puć,
Verse: 6    kročele po jstwě, wumjećenej jemu z prutatym chošćom,
Verse: 7    staješe na stwicu, pozastańši šće na proze chwilu.
Verse: 8    Ze wšej mocu wšak žołmowaše jom hrudź zaso, runjež
Verse: 9    zjewiła mać bě 'mu do snědanja, zo do žeńtwy zwoli
Verse: 10    nan tež. Z mužitosću pak so zhraba, žno njebě joh zatrach,
Verse: 11    stupi do stwicy. Nan bě dohotował so 'mu runje.
Verse: 12    Ze rtom hospodarskim nětk na njeho porěča takle:
Verse: 13    "Nano, hladaj wšak za Pětrkec mi Jakbom ty tež
Verse: 14    po kemšach, njedyrbjał-li jeho ja traš wote mšě widźeć,
Verse: 15    zo posyc by nam na Kopačach tola dopołdnja pomhał
Verse: 16    jutře ječmjeń najzažniši. Čas je z nim mi najwjetši,
Verse: 17    kwaklowaći žno so počina wšón a bělić z najrjeńšim."
Verse: 18    Zwjeseliwši so nad rěču Michałowej, jemu dźeše:
Verse: 19    "Haj, haj, zezrawilo je mi za tydźeń na słóncu tójšto.
Verse: 20    Před wječorom běch wóndanjo na pšeńcy; za tydźeń na nju
Verse: 21    zawěsće tež juž poćehnjemy; tola sćehnjena njej' pak
Verse: 22    na wótrym słóncu. Haj, za hospodarja šće njepomnju skoro
Verse: 23    rjenišeje mi we zornje. Z nuznotu b'dźemy pak móc to
Verse: 24    přez hłowu mjetać so po polach žohnowanych, wjelepłódnych.
Verse: 25    A potom šće tón čeplski kwas nam w najnuznišim dźěłe."
Verse: 26    Wotmołwjejo nětk Michał pak ze skřidlenym jemu słowom:
Verse: 27    "Kwas dźě b'dźe, kaž sym słyšal to popowědać, jara wulki,
Verse: 28    na wšě štyrceći blid, pospochi šće trać ma tež dwaj dnjej.
Verse: 29    Wostanje-li nam wjedro, kaž nětk je so stajiło krasne,
Verse: 30    njezměje woteńdźenja z nas, myslu sej, nichtó to na kwas.
Verse: 31    Do hromadkow chcemy na Hanišću dźěn při prěnich dnjach so
Verse: 32    dać, zo tych tola na starosći njebychmy juž měli."
Verse: 33    Ze słowom luboznišim jemu nan pak wotmołwi takle:
Verse: 34    "Michale, njezadźeraj nimomčry so, što ha wšo pomha!
Verse: 35    Za njeboh nana žno z Młynkecami smy hromadu wěčnje
Verse: 36    chodźili, nastajnosći so tež wujuja, kmótruja z nami.
Verse: 37    Jim smjerć wopaki by tola było, by-li znajmjeńša
Verse: 38    jedyn z nas nješoł; pak zarjadować žno b'dźe někak so hodźeć."
Verse: 39    Na konypej bě sydnył so nan, a ze spěchom k njom nětk
Verse: 40    přistupi Michał a do prawicy jom prawicu zawda.
Verse: 41    Zebrawši ze wšej so mocu najmilšo, dźeše jom tole:
Verse: 42    "Próstwu mam na tebje, nano, pak njezapowěs so ji mi, budź
Verse: 43    prošeny, nanko najlubši mi. Na žeńtwu na štwórte lěto
Verse: 44    z maćerju mje juž pominataj, a někotrežkuliž
Verse: 45    holčo staj žno mi pobrašćiloj a ženiloj staj mje
Verse: 46    z kublerskimi nož ze wšitkich wjes. Tola za žanej z nich pak
Verse: 47    njesteješe moja hrudź mi. Přepłakał nocow sym nadosć,
Verse: 48    přežałosćił a přewojował z wjeležalostnym bojom,
Verse: 49    zo wšak ze ženjenjom nihdy na swěće po woli wamaj
Verse: 50    njemóžach być. Tola nětk pak rozhorjeja so mi z mocu
Verse: 51    lubosće na holčo mi najdušniše ze wšitkich holčow.
Verse: 52    Njenaprašuj pak na pjenjezy so mje, na fórot wulki:
Verse: 53    Za mandźelsku bjeze zamóženja sej wuhladach chudu.
Verse: 54    Pócćiwosće pak wudebjeja ju najrjeniše za to.
Verse: 55    Po wutrobje a po zmyslenju je mi docyła po mni.
Verse: 56    Nano, njezapowěs tola ze žohnowanjom so swojim
Verse: 57    na žeńtwu mi: Njech Róžanćikec je mi z njewjestu Hańža!"
Verse: 58    Kaž podnurjejo do slěborneje so žołmički róža
Verse: 59    rozwjesela, hdyž na ranje wutrobičku sebi pjelni
Verse: 60    na brjoze ze žołmu, pokošejo so z najcunišim košom --
Verse: 61    tak tež do nanowej běchu wutroby zawěłe radosć
Verse: 62    słowa Michałowe, štož žórlachu so ze rta so miłe,
Verse: 63    poliwajo hrudź nanowu ze swěru, z luboznosćemi.
Verse: 64    Nan a mać, kiž na najstwje rozhotowawši so, dóšła
Verse: 65    do stwicy bě, nětk nad dźěćacym so najswěrnišim słowom
Verse: 66    radowaštaj, pohladujo na Michała, rjenjezróstnoh
Verse: 67    młodźenca, kiž bě začerwjenił so štož makojca z ranja
Verse: 68    dorěčawši, a we wóčku rjanym sylza 'mu wukćě.
Verse: 69    Syna najlubšeho žel jimaj bu, juž žele so wobróć
Verse: 70    njemóžeštaj, kiž do wutrobow jimaj stupaše wulka,
Verse: 71    zo wurudźić je telko so posłušny syn měi jej dla.
Verse: 72    Zhrabawši nan pak najprěni so, ze skřidlenym dźeše słowom:
Verse: 73    "Michale, wotrěčałoj sebi smój juž z maćerju nócku
Verse: 74    dźens, zo ze ženjenjom chcemoj po woli być tebi z Hańžu
Verse: 75    Róžanćikec. -- Ach, na pjenjezy tola, na swětie, božo,
Verse: 76    zo smój zasłepjenaj će najlubšeho, Michale wbohi,
Verse: 77    rudźiłoj tak! Tola ze zabytej njech zrudźba je wšitka
Verse: 78    nětk, a kwas chcemoj wuhotować ći, mój Michale, rjeńši:
Verse: 79    Swataj kłobukataj a tej hamantočěpcatej słónce
Verse: 80    powjezetej so ći za tobu na wěrowanje z korejtu.
Verse: 81    Wot wěrowanja pak do dwora běłeho powjedu hercy
Verse: 82    nawoženju a njewjestu. Do chěže, wot kwasnych blid wšěch
Verse: 83    zezběhawši so, poćěrja po schodach błyskate družki,
Verse: 84    zo bychu powitale waj wote mšě do domu nowoh."
Verse: 85    Dorěča. Hrudź pohnuła pak Michałowa žno so poča
Verse: 86    pozběhować, dźak porodźejo jom najněžniši nanej,
Verse: 87    maćeri, kotrejž za sobu postawaštaj tehorunja
Verse: 88    z wutroby žel a wysk štož starosćiwej ji najlěpšej.
Verse: 89    Ze spěchom pohnutymaj pak najzbóžniši młodźencow młodźenc
Verse: 90    ruku nětk da z dźakzjewjatymaj jeno wóčkomaj, miłe
Verse: 91    wozjewjejo, štož we wutrobje so 'mu roješe mócnje.
Verse: 92    Słowička rjec ani njemóžeše, woněmiło bě 'ho
Verse: 93    słowo ze rta nanoweho, a najjasniša sylza
Verse: 94    zakćěwajo so to z wjesołosću wšěm po horcym licu
Verse: 95    nětk rozla. Nade wutrobu być pak Michał juž z knjezom
Verse: 96    njemóžeše, kiž pukotaše 'mu wša z pukotom mócnym.
Verse: 97    Kaž dorosćeny žrěbc, kiž na hiowojcy je samlutki
Verse: 98    w konjencu na sywje pospochi stai, poskakujo skok a
Verse: 99    rjehotajo sebi z wjeselšim na łuku, na pastwu ćěri,
Verse: 100    hdyž přezrudnuškeho jeho na wječor wotwjaza pohonč --
Verse: 101    tak tež ze stwicy ze spěšnišim nětk ćěrješe Michał
Verse: 102    na dwór, na zahrodu, zo by wutroba žołmjata jom so
Verse: 103    móhła wuwjeselić a 'mu měr zaso do njeje zawěł.
Verse: 104    Při studničce, hdźež přežarował žno bě na swěće telko,
Verse: 105    sydźe so pod dub z wjesołosću štož wjesołe dźěćo,
Verse: 106    sylzy po trawje rozliwajo. Dźak do njebjes horcy
Verse: 107    posćełaše, zo wumóžiwši je 'ho z ćežkeho horja
Verse: 108    bóh dowjedl zas po swojej lubosći na radosć, na wysk.
Verse: 109    Kaž zalušćeny do trubjele kłós, po słónčku miłym
Verse: 110    žedźiwši ze styskom, nawjeselić so njemóže nad nim,
Verse: 111    hdyž wuwlakł je so pokošany z rjenjebłyskatej rosu
Verse: 112    na ranje -- tak tež we wjeselach potepjena hrudź so
Verse: 113    Michałowa nětk pod barbatym jemu lacom najrjeńšim
Verse: 114    njemóžeše wuradować po zrudobach wjelećežkich.
Verse: 115    Tójhdy tu sedźeše wot wjesela přeskakujo Michał
Verse: 116    na wjeselo. Pola studnički wysk sej rodźeše wulki
Verse: 117    we wutrobje, doniž, wuzwoniwši jom najprěnišo hrónčko,
Verse: 118    zwony njezbudźichu jeho njedźelske ze cyrkwje wjesnej.
Verse: 119    Wšak zabył bě najradostniši sej ze sołobikom,
Verse: 120    ze škowrončkom, kiž napřemo při rěčce płuskatej zbliska
Verse: 121    dźěłaštej. Nětk zebra pak so, stańši ze spěchom, na puć
Verse: 122    do komorki, zo zhotowawši by so njedźelski spěšnje
Verse: 123    njeskomdźil kemši. Najprjedy pak do jstwy załoži hišće,
Verse: 124    hdźež rozrěčowaštaj šće so starosćiwaj jemu staršej
Verse: 125    wo žeńtwje. Nětk wusmještaj so na Michała rjenjezróstnoh
Verse: 126    wjesele. Ze rtom najluboznišim jimaj Michał pak dźeše:
Verse: 127    "Staršej najlubšej mi, dowoliłoj staj mi z lubosću žeńtwu
Verse: 128    -- bóh njech žohnuje ze swojim žohnowanjom waju za to,
Verse: 129    ja pak ze synom podwólnišim šće chcu być wamaj nětko --'
Verse: 130    duž tež njezapowěstaj so poslednjej próstwje mi tej, zo
Verse: 131    Róžanćikec přišła by mi Hańža z maćerku, z nanom
Verse: 132    po nyšporje na kofej nam, zo zrěčeli bychmy so na wšo.
Verse: 133    Zwjeselimy z tym swójbu najdušnišu z wjeselom rjanym.
Verse: 134    Zwoltaj, staršej, mi, zo popołdnju slub bychmy měli!"
Verse: 135    Nan wobroćiwši na Michała so, najmilišo dźeše:
Verse: 136    "Michale, po wutrobje sy to wšitko porěčał namaj.
Verse: 137    Popołdnju njech slub je ći dźens pola nas. Dźě najprěńše
Verse: 138    lubosće, kiž, dodrěmawši drěmk, z wjeleluboznej mocu
Verse: 139    rozhorjeja hrudź młodźencowu, su najlěpše mi stajnje.
Verse: 140    Haj, štóž holčo, kiž we wutrobje jemu wubudźi lubosć
Verse: 141    prěnju, do statoka sebi dowjedźe mandźelsku swoju,
Verse: 142    tón njemóže so za tole dodźakować ani bohu.
Verse: 143    Duž tež kwas chcemoj wuhotować ći z holečom, kotrež
Verse: 144    hrudź ći jima. Zo po wutrobje wubral sy sej swojej
Verse: 145    holčo, to wěm. Wšak za žiwjenje sy so njepřimał žiwy,
Verse: 146    štož by njehodźalo so ći. Ze swědkami su mi same
Verse: 147    njebjesa na to: Són twój najmilši je wupowědała
Verse: 148    mać mi chwilku. Haj, Róžanćikec na kofej sebi přiwjedź
Verse: 149    Hańžu ze staršimaj, ducy wote mšě móžeš k nim skočić!"
Verse: 150    Z wjesołosću nasłuchała mać bě nanowym słowam,
Verse: 151    nětk wułušći pak rěč wjelewjeselu Michałej tule:
Verse: 152    "Michale, mysl nož we wutrobje sebi předźeš najlěpšu
Verse: 153    nastajnosći, zo rozwjeselał by po wšitkej zemi
Verse: 154    wšěch, a wšo, štož ze rta ći dźe, wozjewja no lubosć.
Verse: 155    Na zahrodźe wuznał sy mi, Michale, wčera so wšitkón
Verse: 156    při studničce bjeze tajenja, ze žałosću sebi syćo
Verse: 157    hrudź a ze zrudobu, kiž podušeše će najhórša,
Verse: 158    sylzy po licomaj tebi rozliwajo wjelesćerpnom.
Verse: 159    Bóh, kiž ze spodobu z njebjes na tebje, Michale, w boju
Verse: 160    hladaše, kiž pósłał je ći jandźela na pomoc, zo by
Verse: 161    po boku był ći nastajnje, ze smilnosću je so nětko
Verse: 162    smilił nad tobu. Na paćerjach sy 'mu přespěwał nocow
Verse: 163    dosć juž, dowojował sy 'mu dobremu ze sławu bój wšón
Verse: 164    z mužitosću a wopokazał sy so wojownik swěrny.
Verse: 165    Duž bóh po sprawnosci mu najsprawnišej rosuje myto
Verse: 166    na swojoh wojownika, pokrjepjejo z wjeselom hrudź nětk
Verse: 167    a dopjelnjejo, za čimž najbóle ći steješe hrudž wša.
Verse: 168    Haj, mój Michale, ze staršimaj dyrbi Hańža ći na slub
Verse: 169    přińć, a na wšitkich nawarići chcu kofeja, štož žiwa
Verse: 170    njewariła šće sym lěpšeho. Do horncow nawjerćeć plincow
Verse: 171    rózynkatych a ze pšeńčneje mi najbělšeje muki."
Verse: 172    Dorěča. Michał najwutrobniši dźak staršimaj na to
Verse: 173    konaše. Z wjesołosću so 'mu z dźěćacej lubosću hrudź wša
Verse: 174    přeliwaše. Wšěm kćěješe ze směwkom rjeniša radosć
Verse: 175    po wobličach, a najradostnišim jim na swěće bě to
Verse: 176    słónco zeschadźało. Jeno z lubosću wutroby wšěm so
Verse: 177    znošowachu. Nan na časnik, kotryž žno na dźewjeć kruće
Verse: 178    dźěše, pokazawši, zo je čas nětk, na polčku z ruku
Verse: 179    naćahnywši so po knihach, nastupi kemšacu šćežku.
Verse: 180    Mać pak chwataše do kuchinje, zo by sołotwje do šklě
Verse: 181    zwuběrala sebi, narězała tež do njeje tučna,
Verse: 182    začinka. Do komorki pak najspěšnišo po schodźe horje
Verse: 183    ćěrješe Michał, zo zhotowawši by so njedźelski kemši
Verse: 184    njeskomdźił a tak do ludźacych tola njepřišoł rěčow.
Verse: 185    Wšo žno bě kemši, a po Michale tuž maćerka, nětko
Verse: 186    dwór zatykawši ze suwančkom, sebi zasuny ducy
Verse: 187    poslednicu tež, zo tola nichtó ji na šiju njeby
Verse: 188    přilězł njenadźicy; wšak na kemšach wšelacy ludźo
Verse: 189    chodźa. Po wšitkej wokolnosći bě ćišina ćicha.
Verse: 190    Dźensa do kosy njerěčeše žnjenc ze swětłym brusom,
Verse: 191    pohonč njepohonješe sej ze słowom, ze křudom konjej.
Verse: 192    Tam a sem šće so po pućikach nimo błyskatych popow
Verse: 193    mikaše kemšer; zwjetša pak do cyrkwički žno bě wšitko,
Verse: 194    wšak tež rozlěhachu žno najposledniše zwuki so zwonow
Verse: 195    njedźelskich po krajinje. Z wjelespěšnej kročałku Michał
Verse: 196    duž wustupowaše nimo kowarja při chěžkach wjesnych.
Verse: 197    Započało bě so runje, hdyž Michał doběža cyrkej.
Verse: 198    Połna bě kopata; na kamjentnych šće tež stejachu chódbach
Verse: 199    mnozy. Wićazecy swoje při durjach mějachu města.
Verse: 200    Pokłaknywši so do ławki, Michał spěwaše, ruce
Verse: 201    styknywši z nutrnišim -- a najčisćiše próstwy a dźaki
Verse: 202    wurywachu so 'mu ze rta, zo lećałe lět bychu spěšny
Verse: 203    do njebjes před boži stoł, zo by hnada na Michałowu
Verse: 204    hrudź z njebjes rosowała, jeho miła na wyše čuća
Verse: 205    wuzběhujo, a na wěčny bój jemu mužitosć sylnjo.
Verse: 206    A kaž dźěławe ze črjódami mědnošate pčołki
Verse: 207    wulětuja, so rojo najsylnišo ze słomjaneho
Verse: 208    kołča za konjencom, a na słowčinu so zas wšitke
Verse: 209    zesyduja, sej ze zynčenjom rjenjebrinčatym zynčo --
Verse: 210    tak tež ze cyrkwinymi so durjemi po prědowanju
Verse: 211    wuwal'wachu, přeměšani ze žonami w rjanych falach,
Verse: 212    mužojo, kotřiž pak ze črjódami šće před cyrkwju stejo
Verse: 213    wostawachu, sej radźičku na reje młodźency radźo,
Verse: 214    wo hospodarstwje so rozrěčujo pak hospodarjowje.
Verse: 215    Tójhdy po Pětrkec žno bě Jakubom před cyrkwju Michał
Verse: 216    hladał. Najposledniši wušlj žno 'mu spěwarjo běchu.
Verse: 217    Skónčnje pak za kantorom so 'mu Jakub po pohrjebnišću
Verse: 218    bližeše. Wote mšě powitawši joh z najmilišim słowom,
Verse: 219    rjekny, njemóhl-li při prěnich dnjach znajmjeniša na poł
Verse: 220    dnja přińć na syčenje. Jom lubjerad slubi to Jakub.
Verse: 221    Z towaršemi dźens do korčmy njeńdźeše na škleńcu piwa
Verse: 222    Michał po kemšach. Róžanćikec dźě šće maćerce, nanej
Verse: 223    měješe do wobjeda na kofej k nim kazać a na slub
Verse: 224    a wozjewić najwjeselše za wobaj powěstwo Hańži.
Verse: 225    Za chěžkami duž Michał z najspěšnišim k Róžanćikecom
Verse: 226    chwataše do delnjej wsy. Wuběžał bě z wjeselom wšón so,
Verse: 227    na čole pót jemu zakćěwaše. Kaž bječate ćelo,
Verse: 228    kotromž po maćeri so najstysknišo wbohemu styska,
Verse: 229    poskakuje a z wjesołosću žno ji napřećo ćěri
Verse: 230    do duri, wuhladawši, zo 'mu mać zas do dwora stupa --
Verse: 231    tak tež Hańža, kiž wuhladała žno bě přez wokno niske
Verse: 232    Michała, ze jstwy na zahrodku jom napřećo wjes'ła
Verse: 233    lećeše ze spěchom, z Michałowych sebi swěćatych wóčkow
Verse: 234    wothladawši, zo po woli staj jemu ze žeńtwu byłoj
Verse: 235    staršej. Na wutrobu rjenjehladźenu połoži hłójčku,
Verse: 236    pójsnywši na ramjeni so mu kulwatej: Wutrobje něžnej
Verse: 237    pukotaštej sebi napřećiwo, rozhorjejo z mocu
Verse: 238    lubosće. Michał pak, wobjimujo swoju lubu najlubšu,
Verse: 239    sćeže krućišo na hrudź a na čerwjene ju najrjeńše
Verse: 240    ličko pokošiwši, wušukota słowičko słódše
Verse: 241    do wucha nětk ji. Z wjesołosću so ji njewury zwuka
Verse: 242    ze rta, za čož pak zapukota wjele wótřišo zdobom
Verse: 243    hrudź jej za lacom somoćanym. Tola za ruku Michał
Verse: 244    přimny ju nětk, a po boku wustup'waštaj porno sebi
Verse: 245    do jstwy ke staršimaj. Jeju widźeć bě to najrjeńšo.
Verse: 246    Do rěčow wšelakorych běchu bórze wšitcy so dali,
Verse: 247    a sam Michał bě powědaty nimoměry, kiž hewak
Verse: 248    rěče njeměješe. Roztał bě wšitkón, a jazyk
Verse: 249    wuputało jemu wjeselo, kiž poćěrilo hrudź bě
Verse: 250    wšu jom. Hdyž běchu wotmjelčeli so na chwilku wšitcy,
Verse: 251    postany, ze rta wužórlichu su 'mu skřidlene słowa:
Verse: 252    "Nano, maćerka, po swjatoku sym na směrkach wčera
Verse: 253    k wam přišoł, zo bych zezamołwjal sebi na dźěło Hańžu,
Verse: 254    haj, zo zo mnu by nastajnosći mi dźěłiła čestne
Verse: 255    łožo. Temu najprjedy drje, staršej najdušnišej, wěrić
Verse: 256    njemóžeštaj. Tola, do wutroby pohladawši mojej,
Verse: 257    do wobliča, staj přeswědčiłoj so mi wo mojim słowje
Verse: 258    lěpje a Hańži tež wobaraloj njejstaj jeje wěrnym
Verse: 259    lubosćam ke mni. Do kemši dopołdnišich sym duž rěčał
Verse: 260    wo žeńtwje ze staršimaj. Wurubała puć žno bě mać mi,
Verse: 261    tak zo bjez wšeho zapěranja nan do žeńtwy zwoli.
Verse: 262    Duž přišoł na kofej sym wam kazać k swačini k nam dźens
Verse: 263    po nyšporje, zo slub bychmy hromadźe wjeseli měli."
Verse: 264    Nan, kiž na konypeju bě nasłuchał kedźbliwy słowam
Verse: 265    Michałowym, nětk dźeše ze skřidlenym jemu słowom:
Verse: 266    "Michale, čomž nihdy na swěće bych njewěrił, je stało
Verse: 267    nětk so, zo wo Hańžu bjez wšeho zamóženja je mi burski
Verse: 268    hólc přišoł, mjezy wjesnjanami mi najbohatši wěsće
Verse: 269    a najpřistojniši. Duž z dowołnosću pak so tež ja
Verse: 270    zamolwjeći njecham ći, kiž wěm, zo na hłowu njejsy
Verse: 271    mysl wupřadł sebi na žeńtwu z Hańžu, zo wšitko najprjedy
Verse: 272    rozpominał sy sej po swojej dušnej rozhladanosći.
Verse: 273    Wot małosće dźě će znaju najprěńšej, dźěćace lěta
Verse: 274    pominyći so ći widźach a hłós přeměnić najmilši
Verse: 275    do muskeho. Hrudź młodźencowu sy sej wuchował dobru.
Verse: 276    Duž wudać bjeze stracha ći, Michale, móžemoj Hańžu,
Verse: 277    wšak njezměje so při tebi na kuble žiwa mi nuzy."
Verse: 278    Dorěča. Mać wułušći 'mu na to wěrniše słowo:
Verse: 279    "Na čas žiwjenja ze słowom jeničičkim so dwě hrudźi
Verse: 280    zwjazatej. Błud rozpłunuje po njedźelach mi najprěńšich,
Verse: 281    swěrne pak ze statokom maju do smjerće lubosće bywać
Verse: 282    mandźelskimaj. Duž staršej mi wjele na sebi mataj,
Verse: 283    kiž wudałoj staj na hłowu dźowku. Na kuble wjele
Verse: 284    hospoza ma wobstaranja, na starosći nimoměry --
Verse: 285    za wšěm ma hladać: Do hródźow, do pincow měwać najprěnja
Verse: 286    ma so z młoduškim ranjom, najposleńša z mrějatym słóncom,
Verse: 287    zo bychu njezmjetałe ji a njeskidale wšo dźowki
Verse: 288    po njerodźe; přiběrać šće na njeskónčne ma sej dźěło
Verse: 289    na wěčnje nućate nóc, a přistajała-li sej čeledź
Verse: 290    do domu moskotatu, kiž do wole ničo njej' prawje,
Verse: 291    ma potom tež z tej šće mi mjerzanja, zo by so wbohej
Verse: 292    žołdk přeleć móhł. To šće najhórše pak njej', ale hdyž muž
Verse: 293    hroznje na žonu čini, kiž sam wubrał sebi chudu,
Verse: 294    bjez pjenjez, a nětk wumjetuje ji do wočow wbohej,
Verse: 295    pika nastajnosći ji z najnjesprawnišim, zo jim nihdźe
Verse: 296    dosahować njecha, zo prózdne su wšitke nětk kuty,
Verse: 297    to je za žiwjenje ji z najwjetšim čłowječim horjom,
Verse: 298    a wumrěć je najkmańšo ji, wo smjerć boha no prosy.
Verse: 299    Duž tež njewudala bych to kóždom, Michale, Hańžu.
Verse: 300    Tebi pak, nawoženi mi najlěpšemu, rada ju dam, wšak
Verse: 301    wěm, zo mandźelsku po lubosćach sy sej wuzwolił a nic
Verse: 302    po pjenjezach, duž ze žohnowanjom njecham so ći komdźić."
Verse: 303    Rěč wužórlila ze rta ji bě so wěrniša tajka.
Verse: 304    Wšitcy to začuwachu. Hrudź z mócnišim Michałej, Hańži
Verse: 305    žołmowaše. Wuchwalić pak njemóžeše ani Michał
Verse: 306    mudrosće maćerinej, jemu na wšo dźiwatej kruće.
Verse: 307    Hdyž běchu dopowědali sej wšo, postany jim Michał,
Verse: 308    so dom hotujo. W durjach pak, zawróciwsi sće so jónu,
Verse: 309    rjekny, zo přińć bychu po nyšporje na kofej w prawym času
Verse: 310    njezabyli. Jom ze sylnej radosću lětaše hrudź wša.
Verse: 311    Do poł njedokročił šće bě łukow, kwětkatobarbnych,
Verse: 312    jom poča přećepować ze zeleneje žno wěže
Verse: 313    cyrkwineje. Nětk do stupa čerstwišeho so duž da, zo
Verse: 314    doma njetrjebali bychu na njeho z wobjedom čakać.
Verse: 315    Sćicha najbóle bě po cyłej wsy, juž sedźachu wšudźe
Verse: 316    při wobjedźe. Hdyž ze stwinymi bě durjemi Michał
Verse: 317    přepoćeny wšón zastupił, pót wutrěwajo sebi
Verse: 318    z wočow, zestupała žno so čeledź bě wšitka 'mu z Hanu,
Verse: 319    ze staršimaj wokoło blida, z najbělšim wodźětoh rubom
Verse: 320    a počeć chcyše runje žno spěwać paćerje wotročk.
Verse: 321    Na drjewjany sebi na sćěnu hozdźik pójsnywši suknju,
Verse: 322    stupi so na prawicu pola wotročka. Paćerje jědźne
Verse: 323    wuspěwawši, zesydachu za blido na swoje město
Verse: 324    kóždy so. Ze serbskimi nětk jězdźachu lžicami do šklě
Verse: 325    ze spěchom. Mać tež wobjedować bě jim wjesoła dźensa
Verse: 326    słódniše nawariła. Nimo poliwki, do kotrejž tři bě
Verse: 327    jejow zwjerćała wjac, wjelesiódneho howjazoh mjasa
Verse: 328    bě wopjekła jim na pónoji šće tež swinjacu pječeń.
Verse: 329    Wot wotročka hač do husarki sebi kóždy najlěpje
Verse: 330    słodźeći da, wšak wuspěwali běchu hlódni so w kemšach.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Bart-Cisinski, Nawozenja.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 29.8.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.